Annemin Hikayesi

Bölüm 24

Heyoooo Sizlere yeni bir bölümle geldim.

Sol alt köşedeki yıldıza basarak destek olmayı unutmayınız.

Satır aralarını yorumsuz bırakmayın şekerlerim.

Keyifli okumalar dilerim.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zeynep odasına gidecekken Ateş'i gördü. Yemeğe gelmeyeceğini ve uykusu olduğunu söyleyerek odasına attı kendisini. Yorganın altına girerek ağlamıştı. Belki kurtuluş olacaktı ama ya o kadın abisine zarar verirse...

***

Sonunda Demirhanlı konağının önünde duran araçlardan inen iki genç konağa doğru ilerlemişti. Girişte endişeli üç kadın oturuyor ve karşısındakilerden bir haber bekliyorlardı.

"Zeynep ve ben... Biz en kısa zamanda evleneceğiz. Tek bilmeniz gereken budur. Tüm hazırlıklar yapılsın! Akşama kız istemeye gidiyoruz!" diyerek Zeynep'e baktı. Zeynep ne hissedeceğini bilmeden etrafına bakınıyordu.

Hızlı olması bir takım korkuları aklına getiriyordu ama yapacağı bir şey yoktu. Töreden kaçsa, daha da kötü sonuçları olacaktı. Ömer'e karşı hissettiklerini düşündü bir süre...

Savaş ve diğerleri Zeynep'e baktılar bir süre. Ayakta kalmış ve sabit bir noktaya bakıyordu. Ömer onun istemediğini düşünüyordu. Buruk bir hüzünle kendisini odasına attı. Eli kolu bağlanmış bir haldeydi. Şimdi bu sözden dönse, berdel kaçınılmaz olacaktı.

Evlilik teklifini kabul etmesi, Ömer'e umut vermişti. Şimdi ne olduğunu anlayamıyordu. Ömer kendini duşun rahatlatıcı etkisine bırakarak kafasını toparlamak istedi. Bu sırada Zeynep, biraz olsun kendine gelmiş ve Berfin'e sarılmıştı.

Kendi yüzünden ateşe atılmaması, onun içini ferahlatmıştı. Zişan Hanıma da sarılmıştı. Evladını berdele kurban etmemesine sevinmişti. Zişan Hanım oğlunun üzüldüğünü bilerek, Zeynep'i uyarmak istedi ama gelinini de kırmak istemiyordu.

"Zeynep! Biz artık gidelim kardeşim. Hazırlıklar yapmamız gerekiyor." Savaş kardeşini alarak konaktan ayrılmıştı. Yolda Ömer ağayı aramış ve ne yapacaklarını öğrenmişti. Mutfaktaki Ayşe'ye, Savaş haber vererek odasına çıkmıştı.

Ömer'in ayarladığı kuaför ekibi bir saate gelecekti. Yüzükleri de Ömer ağa kendi alacağını söyleyerek onları yormamıştı. Demet'in konağına Zeynep'in denemesi için kıyafetler gönderilmişti.

Savaş'ın takımı olmadığı için hızlıca çarşıya gitmiş ve kendine güzel İtalyan kesim bir takım almıştı. Saçlarını da düzene sokan savaş konağa doğru yol almıştı. Savaş konağa girdiğinde, yalnızlık yüzüne tokat gibi çarpmıştı.

Kardeşi evlenecekti ama onu isteyecekleri bir baba veya büyükleri yoktu. Hayat kimsesizliklerini sürekli yüzlerine vuruyor ve iki kardeşin kolunu kanadını kırıyordu. Savaş yavaşça kardeşine bakmak için yukarı çıkarken Zeynep odadan çıkıyordu.

Çok güzel bir elbise içinde, peri masalı karakteri gibi görünüyordu. Annesi gibi güzel, annesi gibi alımlıydı. Bir bakanın bir daha bakmadan geçemeyeceği bu güzelliği bugün abisinden isteyeceklerdi.

Kardeşi üst katın avlusunda saçı ve makyajı için emin ellerdeyken Ayşe Savaş'ın yanına gelmişti. Kapıda Berzan ağanın kendini beklediğini öğrenen Savaş, Berzan ağanın kim olduğunu ve ne istediğini bilemiyordu.

Savaş kapıya geldiğinde karşısında uzun boylu, esmer, kirli sakallı ve sakin bakışlı bir adam görmüştü. Karşısındaki adamı bugün ağalar toplantısında gördüğünü hatırladı. "Burada ne işi var?" diye içinden geçirirken "Buyurun! Bir şey mi oldu?" diyerek Berzan'a baktı.