Annemin Hikayesi

Bölüm 30

Heyoooo yeni bölüm geldi

Satır aralarına yorum bırakmayı unutmayınız

Oy vermeden geçmezseniz sevinirim.

Keyifli okumalar dilerim.

~~~~~~~~~~

Sonunda iki kız yorulmuş ve artık uyumak için yatağa yatmıştı. Zeynep ve Berfin gelin görümceden ziyade iki arkadaş gibi birlikte uyuyacaktı. Her zaman birlikte ve birbirine destek olacak bu iki arkadaşın en zor gecesi bu gece olacaktı.

                                                                             ***

Yattıktan bir saat sonra Berfin bir sarsıntıyla uyanmıştı. Başta deprem zannetse de avizelerin oynamadığını görünce, neden sarsıldığını anlamaya çalıştı. Zeynep'e döndüğünde tir tir titreyen Zeynep'i gördü.

Ne yapacağını bilmeden "Ahmet abi!" diye bağırmaya başladı. Konaktaki herkesi uyandıran Berfin, Zeynep'in ne yaşadığını anlayamamıştı. Ahmet odaya geldiğinde ne olduğunu anlar anlamaz, Zeynep'in başına elini koymuştu.

"Ateşi var! Arabayı hazırlayın. Hemen!" diye bağırmış ve kucağına aldığı kadını hızla aşağıya doğru indirmeye başlamıştı. Tüm Demirhanlı'lar hastaneye doğru yol almıştı. Zişan Hanım telaş içinde hastaneye girmek üzereyken oğlunu aramak aklına gelmişti.

Berfin aklına ilk gelen kişiyi yani Savaş'ı aramış ve ağlamaklı sesiyle durumu Savaş'a anlatmıştı. Savaş'ın kardeşi için endişesiyle yola çıkması bir olurken, Zişan Hanım ise Ömer'e ulaşamıyordu.

Oğlunun telefonu açmaması olası bile değildi. Başına bir iş geldiğinden korkan Zişan Hanım daha da telaşa kapılmıştı. Demirhanlı'lar kapıda bekliyor ve Zeynep için dua ediyordu. Mehmet ağa ise kızının hastanede olduğunu hemen öğrenmiş ve Bahar'ı oraya göndererek haber almayı ummuştu.

İki saatin sonunda Ömer telefonlara dönmüş ve Durumu öğrenmişti. Şehir dışından hızla Mardin'e geliyordu. Bir süre daha geçtiğinde artık bir doktor gelmiş ve "Zeynep Demirhanlı!" diyerek yakınlarını çağırmıştı.

"Zeynep Hanımın eşi hanginiz?" Doktorun sorusuna en hızlı Ahmet cevap vermişti. "Yolda geliyor!" diyerek cevaplamıştı. Zişan Hanım ise "Gelinim iyi midir doktor?" diyerek bir anne telaşıyla konuşuyordu.

"Zeynep Hanım bir iltihap geçiriyor. Mikrop kapmış! Birkaç ilaç vereceğim ama sabaha kadar gözetim altında kalsa iyi olur. Ateşi çok inatçı ve tekrar yükselebilir. Burada müdahale edebiliriz. Normal bir odaya alacağız ama yanında sadece bir kişi kalsın."

Doktor bilgileri verdikten sonra odaya geçmişti. Zişan Hanım herkesi yollarken Zeynep'te odaya alınmak üzere götürülüyordu. Bir hasta odasına götürüldüğünde Zişan Hanım gelininin başında durarak sürekli onu kontrol ediyordu.

Birkaç saat sonra Ömer ağa odaya geldiğinde Zeynep'in tekrar ateşi yükselmişti. Zişan Hanım koltukta uyuyakalmıştı. Ömer ağa ise karısının alnını öptüğünde sıcak olduğunu fark etti. Hemşireleri çağıran Ömer ağa, annesinin uyanmasıyla her şeyi öğrenmişti.

Bir sandalye ile eşinin yanına oturan Ömer, kadınının elini hiç bırakmıyor ve onun ateşten kasılmalarını hissediyordu. Ateşten kasılan bedeniyle Ömer'in elini sıkıyor ve konuşmaya çalıştığında ise kekeliyordu. Ara ara baygın gibi oluyordu.

Bir saatin sonunda ateşi azda olsa düşmüştü. Ömer ise annesini göndermiş ve karısıyla baş başa kalmıştı. Zeynep bitap düşmüş bedeniyle uyuyor, Ömer ağa ise gözünü bile kırpmadan sevdiğini izliyordu.