Mafya

3.

ağlama.

kulaklarıma dolan sesle birlikte kafamı hafifçe ona döndürüp  baktım.

keşke böyle biri olmasaydı, dışardan ne kadar da normal biriymiş gibi gözüküyordu.
simsiyah saçları kestane ve siyah gibi gözüken gözleri,burnu, dudakları
çenesi,kirli sakalları ..

ne kadar da normal gözüküyor
insan bakınca kapılıyor dalıp gidiyor.
keşke yüzü kadar ruhu da normal olabilseydi.

o zaman ona bu denli nefret duymazdım.

"bitti mi?"

dudaklarından çıkan kelimlere odaklanmıştım.
dudakları güzeldi.

"bakmaya devam edecek misin?
sana bi güzellik yapabilirim"

ona sorar gözlerle baktım?
hemen sirkildim.
yüzümdeki ıslaklıkğı silip.

"ne alakası var?sana mı bakıyordum ben."

"yok tâbi ne alakası var"

"evet öyle ne alakası var sırf konuşmak için konuşuyorsun"

arabayı sürerken göz ucuyla baktı.
ve önüne döndü.

tekrar kafamı yaslayıp yolu izlemeye devam ettim.

orman yolu gibi bir yere girdik.
hava aşırı karanlıktı ayın ışığı bile ağaçlardan dolayı görünmüyordu.
korktuçuydu.
fakat böyle birşeyi pek şaşırtıcı bulamadım.
kötü işler yapan biri
mafya
gidio sitede oturcak değil ya veya bir apartmanda.
ya depolarda barınacak yada şehire hem yakin hem mesafeli ağaçlık yerlerde.
ama yinede sormadan edemiyecektim

"niye buraya geldik?orman değil mi burası"

araba durmuştu soruma cevap vermeyerek. sadece inmemi söyledi.

" in arabadan"
diyerek arabadan indi.

inmiyecektim.
soruma cevap versin öyle.

arabadan çıkmış yürüyordu.
arkasını dönüp baktığında
beni gördü.
yine sinirlendirmiştim onu.

yanıma gelip arabanın kapısını açtı.
eğildi yüzüme doğru.

"sen benim sınavım mısın?"

"belki ama sınıfta kaldığın kesin."

"in şu arabadan"

"soruma niye cevap vermiyorsun?
yani cevap vermeyince kendini havalı mı zannediyorsun."

elini ensesine atıp mırıldanarak Sabır dediğini duydum.

"bak benim ayarlarımı bozma in şu arabadan benim işimi zorlaştırma.
seni öldürmem saniyemi almaz."

"Allah Allah iki de bir böyle tehdit edeceksen alda canımı kurtulayım."
diyip yüzümü diğer tarafa döndürdum

"Sabır sabır şu bir günde ömrümden ömür aldın."

"oh iyi oldu."

E yeter sıktın ha."

Demesiyle arabaya daha çok eğilip beni kucakladiğı gibi arabadan çıkardı.

kucağında kala kalmıştım.

"ne yapıyorsun ya indirsene beni."

"kes sesini"

"ayısın.! zaten bir ayının evi neresi olacak."

beni umursamayarak, yürüyordu.
ev göründü normal bir eve benziyordu dışardan
ahşaptan değildi.