Mafya

55.

yazardan.

bahçede kopan silah sessiyle bulutun demire doğrultuğu silahtan çıkan mermiye  odaklanmıştı herkes.
herşey ölüm sessizliğine bürünürken demirin göğsüne saplanan mermiyle efranın çığlığı yankılandı kana bulanan bahçede.
bulut gözünü kırpmadan kanlar içinde kalan demire acımasızca bakarken kardeşinin ölümünü kendi elleriyle hazırlamıştı.
tüm silahlar bulutu bulurken efra olduğu yerde yere yığılmış ruh gibi demirin kanlar içinde kalmış bedenine baka kalmıştı.
Leyla'nın bağırıkları bahçeyi süslerken zümrüt bir köşede ağlıyor lizge şoka girmişti.
emir ve adamları buluta salıdırıyordu.
efra ölüm sessizliğine Bürünmüştü aldığı darbenin acısını çekemenin şokunu yaşarken şimdi ikinci bir darbe onu hayattan koparmıştı.
yerde yatan sevdiği adamdı parmağındaki yüzüğün sahibiydi.
fakat bir yandan kardeşinin karnındaki çocuğun da sahibiydi.
herşey yerini bu denli karmaşıklığa bırakmışken acısıyla nasıl başa çıkabilecekti.
göz pınarlarından akan yaşlar demir için mi akıyordu.
sevdiği adam can verirken kızgınlığına mı yenik düşüyordu.
belkide son kez görüyordu onu?sonkez. yere yığılmış kanlı bedenine bakabiliyordu.
dün yatakta kıkırdaştığı sevdiği adam Demir savaş.
bugün ona ihanet edip,vurulmuş yerde kan içinde yatıyordu.
şimdi ne yapmalıydı efra? öylece ruhsuz gibi sevdiği adama bakarken göz yaşı dökmekten başka birşey yapamıyordu harakete geçemiyordu dona kalmış şekilde göz yaşı döküyordu.
kalbi olabilecek olayları bir türlü kestiremeyip neye feryat figan edeceğini bilemiyordu.
bahçede büyük bir kargaşa yaşanırken belkide bulut da bugün burda kardeşiyle birlikte can vercekti.
efra bulutan bir habersiz yere yığılmış ağlarken bulut demirin adamlarıyla uğraş içindeydi.
emir abisinin  yerde yatan bedenine baka kalmıştı.
abim dediği patronum diye gurunu gençliği vermiş heba etmişti sırf demir için.
adama baktıkça daha da kızgınlığı artıyordu.
bulutun adamları bir zırh gibi bulutu koruriken demirin adamları ise sinir küpüne dönmüş şekilde bulutu istiyordu bir kısmı demir için telaş yaşarken bir kısmı bulut almak için uğraşıyordu.
bugün burda kaç can gidecekti? kaç kurban verilecekti.
kimse canın derdine değildi herkes ciddiyetle ölümünü bekliyordu belkide.
bahçede tekrar silah sessi kopunca yere yığılan bulutun adamıydı.
genç kumral bir çocuk kafasından vurulup bugün bir can daha feda etmişti.
fakat sanki o silah efrayı vurmuşcasına bir acıyla bağırdı.
yaşadığı şeyin farkına varmış gibi aniden ayağa kalkıp tekrar bağırdı etraftaki kalabalığa.
ard arda yere yığılan cesetlere dayanamıyordu üstelik yerde yatan sevdiği adamdı.

"yeter! yeter!"

bulutun adamları karşılık vereceken bulutan gelen emirle son anda duraksamışlardı.
her yer kan gölüne dönmek için can atıyor can arıyordu?ve kimse canını vermek için tereddüt etmiyordu.
fakat bulut kısa bir ara vermişti sevdiği kadın için sırf efra için kardeşinin canını almaya yeltenmişti onun için herşeyi yapabilecek bir adamdı bulut savaş.

sinir değildi sevdiği adam vurulmuştu üstelik ona bu kadar kızgıniken yaşadığı şey bu kadar tazeyken acısını bile çektirmeye izin vermiyorlardı sus!sen sus!.
dercesine bir yenisini ekliyorlardı
geride bıraktıkları acılar yaralar, kanlar umrunda değildi hiç kimsenin.
efra bi an için herşey son bulsun istedi gözünü kapatıp açtı herşey normale dönsün istedi.
fakat olmadı.
genç kızın yaşadığı ağır durumdu
acı her zerresine işleyecek kadar gerçekti.
efra buluta baktı ona kızmalı mıydı? sevdiği adamın katili karşısınaydı fakat asıl katil oydu belkide.
sevdiği adamı onun acısı için vurmuştu onu seven adam.
efra gözlerini kaçırıp arkasına döndü kardeşi leyla demirin göğsüne yaslanmış ona birşey olmaması için yalvarıyordu.
efra bu duruma dehşet içinde bakıyordu.
genç kız dayanamayıp yavaş adımlarla sevdiği adama yaklaştı.
ona ulaştığında duraksadı bir kardeşine bir ona baktı.
siniri,acısı bu kadar tazeyken.
sevdiği adama sarıla bilecek miydi,onu son kez öpebilecek miydi,son kez,sonkez gururunu ezip geçmeyi başaracak mıydı.
efra acı içinde ağlayıp hışımla yere eğildi leyla demirin üstünden çekiliriken yerini efra almak istedi ama utandı.
kardeşinin yaslandığı göğsüne elini değdirmeye bile utandı.
acı içinde ağlarken genç adamın iri elini aldı avuçlarının içine.
bunu yapabilirdi dimi?onun tenine dokuna bilirdi.
bu kadar kızgıniken yine kendine kızdı lütfen.. lütfen son kez ona dokunmama izin ver diye yalvarıyordu keni içinden kızgınlığına,gururuna,sinirine.
susun bugün sevdiğim adam van veriyor bari bugün izin verin.
sevdiği adamın gözlerine yaşlara bürünmüş koyu kahveleriyle baktı.
demir gözlerini aralayıp efraya bakmayı başarmıştı.
efra acı içinde tebessüm ederken
sevdiği adamın siyah gözlerini son kez görüyordu belkide..

"demir.."efranın ağzından çıkan ses tonu acıyla bütünleşmişti.
demir şuan hissettiği acıyı umursamıyordu bu hayatında aldığı en ağır ama hafif darbelerdendi kardeşi onu vurmuştu hayatan koparmak istemişti fakat umrunda değildi
umrunda olan tek şey şuan sevdiği kadının gözlerine bakabiliyordu.
ona içten içe teşekkürlerini sunuyordu.
ona bu kadar kızgın iken kardeşinin karnınaki çocuğun ondan olduğunu düşünmesine rağmen onun elini tutuyordu.
işte bu yüzden bu kadına aşıktı demir savaş.
içindeki gaddar karanlık duvarlara rağmen efra onun olmayı başara bilmişti.
belki son dakikalarını yaşıyordu ama ilkez ilk defa aklı babasına yer vermedi o acının yerini efra doldurmuştu.
bir yandan bu yüzden de teşekkür etti sevdiği kadına.
ruhunun öldüğü evde bedeni de son nefesini verirken.
aslında sevdiği kadın onu yaşatmayı başarmıştı.
babasından kurtarmıştı onu.