Mafya

62.

demir deliye dönmüş gibi yerinde duramazken emir ise deponun girişinde duruyordu

demire baktığımda siyah gözleri zift siyahına bürünmüştü ona bakarken birşey yapmasından korkuyorum bakışlarını benden kaçırıp emire baktığında emirin kafasını egdigini gördüm.

yanımdan hızlı adımlarla ayrılan demir emirin yanına vardığında yakasından tutup deponun içersine fırlatmasıyla dudaklarımın arasından sessli bir çığlık çıkmıştı.

kos koca adam demirin bir hareketiyle yere seirilince demirin ne kadar sinirli olduğunu bir kez daha anlamıştım.

emir yerde öylece demire bakarken demir dişlerinin arasından korkutucu bir ses tonuyla konuşmaya başladı

"sen kimsin de efraya dokunup yere fırlattıyorsun lan!kim verdi sana bu hakkı siktigimin pezevengi!!"

demir emirin başında bağırıp çağırırken emirden tek ses gelmiyordu demir yere egilip emirin üstüne çıktığında bir iki adimla daha fazla uzaklaştım demirin yumrukları emirin suratına indikçe yüzü kana bulanmaya başlamıştı gözümün önünde dehşet şekilde emiri dövüyordü benim için

artık dayanamayıp yerimden kıpırdanarak demirin yanına vardığımda kısılmış ses tonumla konuştum

"demir yeter tamam"

cevap gelmeyince demirin emirin üzerindeki kas katı kesilmiş omzuna dokunduğumda yumruk şeklini almış kanlı eli havada asılı kalmıştı soluk soluğa durduğunda

"lütfen demir"

gözleri saniyeliğine beni buldu ardından kafasını yana çevirip nefesini düzene sokmaya çalışarak emirin üzerinden kalktı emir yerde öksürüklere boğulurken gözlerimin dolmasına dayanamamıştım

"çıkıyorsun direk eve giriyorsun ve benim gelmemi bekliyorsun"

itiraz ederek kafamı sakladığımda"hayır, hayır"diyerek demirin yanından ayrılmadım demir sinirle elini çenesine götürdüğünde sakkallarını sinirle sıvazlayıp tekrar bana dönünce yerimde kıpırdandım

"efra bir kerede lafımı ikiletme güzelim"

omzumu silktigimde demirin sinire bürünmüş gözlerine bakıp dudaklarımı araladım

"demir ona birşey yapmandan korkuyorum lütfen bak ben onu affetim tamamı zarar verme artık"

demirin gözleri sinirle emiri bulduğunda işaret parmağı emirin olduğu yere sinirle sallanıp yüzüme bağırmaya başladığında göz pınarlarımdan yaşlar süzülmeye başlamıştı

"Şu siktigimin çocuğu benim ona yakınlığımdan yüz bulup sana böyle davrandı!!lan o kim lan kim?!sana nasıl dokunup zarar verebilir"

demir yanımdan ayrılıp emirin yanına gidip onu sinirle ayağa kaldırıldığında emir sendeleyerek ayakta durmayı zar zor başardı demir yakasını bırakıp deponun kenarında duran sandalyelerin birini getirip sinirle emirin yanına koyduğunda emirin göğsüne vurarak onu oturmuştu emirin yüzü ağzı kan içinde öylece demire teslim olmuştu
duvara asılı kalın ince ipler vardı demir duvardaki kalın ipi getirdiğinde onu ağlayarak izliyordum emirin vücudunu saracak şekilde bağlandığında bunun benim suçum olduğunu düşündüm belkide benim yüzümden emiri bu hale getirmişti