Mafya

59.

buluta şaşkınlık içerisinde bakarken ağzından çıkan kelimleri idrak edemiyordum.

"nn-e diyorsun ya saçmalama"

ne dediğimi farkında değildim bulut da değildi fikrimce hayır yani hayır o bana aşık falan değildi hayır.

"bak ben senin için herşeyi yapabilirim hayatında herkese yer var kardeşinle yatan demire bile ama bana yok mu?"

bulutun karşısında kıvranırken göz yaşı bile dökmeyecek kadar şaşkındım o beni öpmüştu.. üstelik bana beni sevdiğini söylüyordu ben algıyamıyordum.

"bulut sus lütfen sus"

her geçen gün omzuma bir yeni yük daha ekliyorlardı.
benim zihnim artık bunları taşıyamıyor neden hiç kimse beni düşünmüyor neden herkes kendi derdi için beni harcıyor neden şimdi bana bunu yapıp söyledi ki..
ben bebeğim için hayata kalmaya çalışırken neden buna izin vermiyorlar

"beni burdan götür tamamı bu yaptığını da unutuyorum lütfen bir daha bana böyle yaklaşma."

ben yapamadım hayır ben hayatımda hiç kimseyi istemiyordum artık tek derdim karnımdaki çocuktu.
heleki demirin kardeşi ikiziliyle.. düşüncesi bile korkunç demir benim kardeşimle yatmış onu hamile bırakmış olsada ben o değildim onun gibi alçak olamazdım ona beslediğim nefreti buluta sevgi duyarak harcayamazdım.
ben böyle biri değildim ben demir değilim.

ayakta durmak istiyorum ben artık birinin beni kaldırmasına gerek kalkmadan düştüğüm yerden kalkıp cesurca yürümek tek derdim.
fakat şuan acım o kadar taze ki yaptığım şeyler birbini tutmuyor olabilir kafam çok karışık herşey çok yeni ve ben acımı yaşamayıp üstünü örtersem her şey çok daha kötü olacak bu yüzden ben kendime vakit veriyorum ben kendime zaman armağan ediyorum ki güçlükle ayağa kalkabileyim.

"açık açık söylüyorum kızım sana
ben seni seviyorum demire'de benzemem. hayatımda sen
varsan tüm renkler kör olur bırakta hayatımdaki tek renk yapayım seni"

bulut ısrarla konuşmaya devam edince sinirle buluta yaklaşıp susmasını söyleyip konuştum"yeter bulut yeter bak ben istemiyorum anla şunu bırak hayatıma devam edeyim herşey bu kadar yeniyken sen nasıl bana bunları söyleye biliyorsun lütfen beni götürür musun buradan."

"tamam bana biraz zaman ver mutluluğun ne olduğunu göstermek istiyorum sana yaralarını sarmak seni güldürmek istiyorum ben artık göz yaşı görmek istemiyorum gözlerinin parlamasına izin ver."

bulutun iri elli yüzüme uzanıp avcunun içine yüzümü alınca ona hüzünle bakmakla yetindim ve elini yüzümden çekip sert ve kararlı ses tonumla koyulaşmış yeşil gözlerine bakarak konuştum

"bulut ben sen hayatımda ol istiyorum ama bu sıfatla değil lütfen artık uzatma."

ondan bir kaç adım ilerlerken arkamı dönüp"bekliyorum"dedim buradan gidecektim bulutun yanında kalmaya lüzum yoktu heleki bulutun bana olan hisslerini öğrendikten sonra.
bulutun adımlarını duyduğumda arkamı döndüm içeri giren bulutun arkasında baka kaldım derin bir nefes yüzümdeki ıslaklığı sildim bir kaç dakikanın ardından bulut sert tavrıyla gelip kapıyı kapatıp yürümeye başladı ona bakarak bende takip ettim arabaya bindiğimizde yola koyulmuştuk.