Mafya

66.

yatağımda kıvranırken uyumak imkansızdı aklımdaki düşünceler bir türlü susmuyor asla beni uyutmuyordu sadece 2 saatlik uykuya dalmıştım ve hala çok uykum vardı ama asla uyuyamıyordum üstelik garipsiyordum sonuçta tanımadığım birinin evindeydim

uraz  iyi birisiydi ona elbette güveniyordum fakat babası için aynı şeyi diyemeyeceğim nedense içimde bir ürperdi beliri verdi.
o adama güvenemiyordum ona karşı pek iyi hissetmedim bu yüzden sanırım burda olmak beni rahatsız ediyor.

aynı şekilde urazın babası benden pek hoşnut olmadı beni gördüğünde yüzü bembeyaz olmuş öylece bana bakıyordu ben ona "memnun oldum"desemde bana cevap vermeyip gitti uraz bana takmamamı söyledi babasının sert bir mizacı olduğunu söyleyip gitti her ne kadar takmasam da işkilendim fakat yapacağım birşey yoktu.
saat gecenin yarısı muhtemelen ikiside uyuyor ama ben bir tükür uyuyamıyorum.

artık düşüncelerim zihnimi acıtmaya başladığında dayanamayarak yatakta doğruldum yorganı üstümden çekip yataktan kalktığımda yavaş adımlarla kapıya doğru yöneldim.
ışığı açmak istemedim çünkü uyanık olduğumu bilmelerini istemezdim kapıyı sessizce araladığımda
yavaş adımlarla ilerledim sonunda çıkış kapısını bulduğumda karanlığa Alışan gözlerim gayet iyi görebiliyordu sessiz hareketlerle kapı kolunu açıp kendimi dışarıya attım.
bilmem gecenin kaçıydı fakat ev üstüme üstüme geliyordu bu yüzden sadece iki dakika hava alsam yeterli olacaktı.

kapının önünden ayrılmayıp derin derin nefesler alırken araba sessi duymamla kıpırdanarak sessin geldiği yöne baktım demirin arabasını gördüğümde içimdeki korku her saniye büyürken onun burda ne işi olduğunu düşünmeden edemiyordum.

araba hemen kapının önünde durduğunda şaşkınlıkla bakıyordum bak kaç saniye sonra arabadan tüm heybeti ve siniriyle çıkan demire öylece bakıyordum.

bedenim korkudan resmen tir tır titriyordu elbette korkamı gerektirecek birşey yoktur fakat gecenin bu saatinde üstelik bilmediğim bir evde uyumak mecburuyetinde kalkmışken demirin gelip beni bulması elbete vücudumun tepki göstermesine neden oluyordu üstelik bu hamilelikten sonra bu tepkiler o kadar artmıştı ki bazen konuşmak bile mümkün olmuyordu.

demir büyük adımları bana doğru ilerleyip karşımda durduğunda kafamı kaldırıp siyah gözlerine kahvelerimle baktım.

"senin burda ne işin var?"

bana sorduğu soruya bir kaç saniye cevap vermezken ardından hemen cevap vererek onu daha çok sinirlendirmiştim

"sanane."

"efra beni delirtme bak sabrımı sınıyorsun!senin tanımadığın bir evde ne işin var!!lan bide gecenin yarısı sokağa çıkmışsın!."

"senin hala konuşmaya yüzün mü var da bana hesap soruyorsun?
istediğim yerde istediğim saate kalırım seni ilgilendirmiyor demir.
peşimi de bırak aramızda en ufak birşey yok artık sen benim için yabancısın anla ona göre hareket et karşıma çıkma.
gecenin bu saatinde buraya gelip bana hesap sormana bak sen asıl seninle konuşcağım hiçbir şey yok.
şimdi de defol git."

konuşmamım ardından demirin gözleri alev alırken onu umursamayarak arkamı döndüm bir adım attığımda kolumdaki iri el beni sertçe döndürüp kendine çektiğinde istemiszce dudaklarımdan bir inilti çıkmıştı.