Mafya

53.

buluttan

gün batmak üzereydi soğuk havanın ardından ılık bir hava hakim olmuştu
kafam iki haftadır çok yoğundu
hiç bir şeye kafamı veremiyordum aklım sürekli efraya yoğunlaşıyordu.
buğün demir ile efra nişanlanıyordu adamım camil haber vermişti.

demir nişanı evimizde yapacakmış
annemin öldüğü evde.
demirin efrayı sevdiğine inanmıyordum inanamazdım.
demirin içinde sevgi kırıntısı bile yokken efrayı sevmesi mümkün değildi.
yıllar boyu babamı öldürmekle kafasını bozmuş bir kardeşim vardı.
ve tek gecelik ilişki yaşamadığı kız kalmamıştı .
hepsini tek gecelik değersiz gören bir adamdı hayatını zalimlik yaparak geçirmiş duygusuz insandan başkası değildi.
şimdi zorla kaçırdığı kadına mı aşk besliyecekti tüm bunlar yalandan ibaretti.
üstelik son zamanda duyduğum ağır şeyler efrayı derinden üzecek şeylerdi.
doğruluğu pek inandırıcı değildi çünkü bu bilgiyi aldığım yer sağlam değildi.
bu yüzden biraz zamana bıraktım eğer emin olsaydım bir dakika Durmaz efraya gerçekleri anlatır ve onu demirin elinden alırdım.
fakat efra demir ile mutluyken  ben çubuk sokan insan olmak istemem.
hayat devam ediyor ve ben de işime bakıyorum.
ben öyle duygusuna yeni düşecek adam değilim.
efraya hissetiğim duygular farklı duygulardı .
lizgeden sonra ilkez birine karşı duygu besliyordum.
fakat hayatıma giren her kadın gibi efra de duygularımın içine etmişti.
ama ona karşı kızgınlık besleyemiyorum sorun da bu.

o gece Hasbi Allah hatırladıkça ayar oluyorum.
demir efrayı benim yan daireme getirmiş ilişki yaşamışlardı.
efra benim evime gelmiş bana sığınmıştı nasıl gelip orda demirle sevişe bilirdi yediremiyordum kendime.
düşündükçe sabır çekiyordum.
ve şimdi de nişanlanıyorlardı.
benim efrayla olan hikayem bitmiş sayılırdı.

ona bir çok kez yardım etmek istedim
ulan yer altında tonla işim varken adamlarıma bırakmayıp demirin efraya zarar verme ihtimali yüzünden dışarı atıkları her adımı izledim.
onu koruyup kollamak lan ben belki dedim hayatındaki o adam olurum
ona göz kulak olup onu demirden uzak tutarım üstelik tüm yer altını mafyaları göze alabilirdim kural umrumda değildi.
ama ona zarar veren insanın kollarına sığındı beni ancak o uzaklaştıra bilirdi o beni istemedi tercihini yaptı ama
ona da dediğim gibi bir gün demirin gerçek yüzünü ağır bir şekilde görüp üzüldüğün de bakalım ben o zaman yanında olacakmıyım.

kafamdaki düşüncelerle
balkonda otururmuş boş boş soluk havayı izliyordum.

içerde çalan telefonumla yavaşça ayağa kalkıp içeriye girdim.
kanepenin üzerinde gelişi güzel atılmış telefonu elime alıp arayan kişiye baktım pezevenk utku arıyordu.

-alo? hayırdır utku.

-oo bulutum

sıkıntıyla oflayıp karşıdaki utkunun konuşmasını bekledim

-demir ile efra Nişanlanıyormuş duydun mu?.

-olum beni ne ilgilendirir hayırdır bunun için mi aradın beni.