Mafya

29.

karşımda duran Zümrüte iki yumruk çakmak hakkım bence?

gerçekten ben ona üzülüyorum o konuyu nereye getiriyor? alçak ha alçakca acaba o benim yaşadıklarımı sadece bi gününü yasasa ne yapardı?ben eminim sırf kendine zarar gelmesin diye demirin dediği her boku yapardı.
zaten niye böyle söylediği de açık değil m?ama acıdım şuan ona gerçekten ve bazı şeylerden de emin oldum
bu kız kesinlikle demire ilgi duyuyor ve beni kıskandığı çok bariz götünü kaşıyan kurtları dökmek lazım.

"kartları açık oynuyalım diyorsun yani?bana uyar."

"sadece fikirimi sundum?"

ukala bir bakış atıp yerimden kalktım fırındaki keki kontrol ettim gayet iyi durumdaydı bez yardımıyla tezgaha koyarken konuştum.

"bana kalırsa sen bu saaten sonra sadece sus."

arkamı dönüp Zümrüte baktım.
tedirgin olmuşa benziyordu

"ah.. yeterince sustum artık susma vakti değil."

"öylemi?"diyip sandalyeye oturmuş zümrütün başına dikildim.

"bence senin susma vaktin tam şuan(:"

"efra sen benim demire Giriş biletimsin"

o ne demek?ben nasıl ay kafam yandı
tek bildiğim bu kız şuan kaşınıyor.
hiç düşünmeden o kısa saçlarını olabildiğince elime doladım dudaklarından kaçan iniltiyi duyar duymaz daha fazla aşağıya çektim yüzüne yaklaşıp içimdekilerini dile getirdim

"o bileti de seni de sana sokarım.
beni zorlama bu istiyeceğin en son şey bile olamaz zümrüt"

diyip elindeki saçlarını daha sıkı tutup kafasını masaya sert şekilde vurdum ve bıraktım bi iki adım geriledim

Zümrüten ses çıkmıyordu

arkamı dönüp tekrar kekin yanına gittim

"kek ister misin?"

bir bıçak yardımıyla keki keserken zümrütün o rahatsız edici sesi doldu kulaklarıma arkamı dönüp gülümsedim anlı kanamıştı

"seni pişman edeceğim"

bi anda ayağa kalkıp yanıma geldi

sırıtırak konuştum

"taabi eminim pişman edersin."

daha ne olduğunu anlamadan elerini boğazımda hissetim o kadar güçlü sıkıyordu ki ellerim işe yaramıyordu

"borak be-nii"

nefes alış verişim zümrütün iki avcunun için de sıkışmış gibiydi
gözleri deliye dönmüştü gözlerime sis perdesi inmişti sanki gözlerim bulanıklaşırken yaptığım tek şey nefes almaya çalışmaktı gücümü toparlayamıyordum nefesimi çok fena kesmişti bedenimden ruhum çıkıyor gibi..

artık gücüm kalmıyordu dayanabileceğim son nefes alış verişlerimi harcıyordum
bir den bire boğazımı sıkan ellerdeki çırpınan ellerimi son gücümle kaldırıp gözlerine yerleştirdim
gözlerini ani harketle kapatan zümrütün acı çektiği bariz di
boğazındaki eller biraz gevşeyince gözlerine daha çok bastırdım