No Limits

κεφάλαιο 2

Παρόν

<<Τι λες να πάμε για κανένα ποτό το βράδυ;>> κοιτάζω την φίλη μου μέσα από τα Prada γυαλιά μου καθώς απολαμβάνουμε το κοκτέιλ μας καθισμένες στις ξαπλώστρες δίπλα από την πισίνα και θαυμάζοντας την καταπράσινη θέα από δέντρα που υπάρχει γύρω μας. <<Δεν βαρέθηκες Μια επιτέλους όλο το καλοκαίρι το μόνο που κάνουμε είναι να βγαίνουμε και να πίνουμε στα κλαμπ>> σηκώνει τα γυαλιά της και μου ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα με τα πράσινα μάτια της <<Ναι πες μας τώρα ότι δεν σου αρέσει>>. 

<<Δεν είπα αυτό απλώς... τι λες αντί για έξω έτσι για αλλαγή να μαζευτούμε εδώ, ποτά έχουμε, μουσική επίσης και οι γονείς μου δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα. Άσε που θα γλυτώσω και την γκρίνια τους καθώς δεν θα μπορούν να πουν κάτι αφού θα πίνω στο σπίτι μας. Ένα μεσημεριανό πάρτι θα είναι μια χαρά>> η φίλη μου με κοιτάζει και γελάει, βγάζει το κινητό της και ξεκινάει να στέλνει μηνύματα στην παρέα μας ώστε να τους ενημερώσει για τον τόπο συνάντησης μας. 

Έχω φορέσει ένα μαύρο κοντό φόρεμα με ψιλές τιράντες κατάλληλο για το καιρό του Σεπτεμβρίου και κοιτάζομαι στον ολόσωμο καθρέφτη του δωματίου μου. Τοποθετώ στα χείλη μου μια κόκκινη απόχρωση από κραγιόν. Το υπνοδωμάτιο μου είναι το πιο φωτεινό συγκριτικά με τα υπόλοιπα και σε αυτό βοήθησε το γεγονός πως πριν φύγω για το πανεπιστήμιο στο Βανκούβερ - στο οποίο και οι γονείς μου είχαν αποφασίσει να φοιτήσω, με άφησαν να απολαύσω την φοιτητική ζωή μου και να συγκατοικήσω με την Μια. Έτσι άλλαξα εντελώς το δωμάτιο μου. Πλέον υπάρχουν λιγότερα πράγματα μέσα και τα χρώματα που επικρατούν είναι το λευκό και το ξύλο αν και έχω προσθέσει μερικές πινελιές με πιο έντονες αποχρώσεις. 

Βγαίνω στο μεγάλο σαλόνι μας με τους λευκούς καναπέδες και το σβηστό τζάκι και βλέπω την Μια να χορεύει ήδη στο εξωτερικό χώρο δίπλα από την πισίνα. Περνάω τις τζαμαρίες και την πλησιάζω <<Νάντια>> η Τζέσικα συμφοιτήτρια μας και χρόνια φίλη μου, μου δίνει ένα ποτήρι με βότκα. <<Υπέροχη ιδέα να παρτάρουμε σπίτι σου>> πίνω μερικές γουλιές και βλέπω τον Μάικλ μαζί με τον Γκάμπριελ και τον Στέφαν να βάζουν μουσική και να φτιάχνουν ποτά στους υπόλοιπους. 

Υποτίθεται ότι θα ήμασταν μόνοι όσοι βγαίνουμε συνήθως αλλά, απ' ότι φαίνεται έκανα λάθος τα παιδιά είχαν καλέσεις, μερικούς - αρκετούς θα πω καλύτερα φίλους τους. Γαμώτο θα με σκοτώσουν οι δικοί μου.  <<Έλα Νάντια ξεκόλλα και διασκέδασε λίγο για πόσο νομίζεις θα είσαι είκοσι έξι ακόμα>> η Μια με τραβάει και με στριφογυρίζει.