No Limits

κεφάλαιο 28

ΒΙΒΙΑΝ

<<Ποτό;>> ρωτάω τον Γουίλ καθώς γεμίζω το ποτήρι μου για τρίτη φορά, πηγαίνει στο μπαρ και γεμίζει ένα καθαρό με ουίσκι. <<Από πότε εσύ πίνεις τόσο, μη μου πεις ότι ο αδελφός μου θα σε καταντήσει αλκοολική>>. Χαμογελάω βαριεστημένα, καθώς ούτε αυτό δεν έχω όρεξη να κάνω, πιάνω την βότκα και την  κατεβάζω με την μια. <<Ε...>> ο Γουίλ σταματάει το χέρι μου, καθώς πάω να γεμίσω το ποτήρι μου ξανά, <<Τι έγινε Βίβιαν πες μου;>> γελάω ειρωνικά και τον κοιτάζω <<Δεν ξέρεις;>> κουνάει αρνητικά το κεφάλι του και κάθετε απέναντι μου, στην άδεια καρέκλα. <<Όχι δεν ξέρω>>. 

Πιάνω το μπουκάλι και βάζω βότκα στο ποτήρι μου, <<Θα μου πεις για πιο λόγο κατεβάζεις ένα μπουκάλι βότκα μόνη σου>> αναστενάζω και πίνω μερικές γουλιές, ενώ ακουμπάω αναπαυτικά στην καρέκλα μου. <<Τα ξέρω όλα...>> βλέπω τον Γουίλ να ανοιγοκλείνει τα μάτια του και του παίρνει ένα λεπτό μέχρι να συνειδητοποιήσει τι του λέω. <<Τι εννοείς πια όλα;...>>. 

<<Μη κάνεις τον χαζό... για την Νάντια και τον Άλεξ...>> πιάνει το ουίσκι του και το κατεβάζει με την μια γεμίζοντας το ξανά. <<Είδες τελικά, μάλλον και οι δυο μας θα καταλήξουμε αλκοολικοί>> λέω σαρκαστικά και με κοιτάζει με την σοκαρισμένη έκφρασή του. <<Βίβιαν δεν...>> κουνάω  το χέρι μου και τον σταματάω <<Μη προσπαθήσεις να το αρνηθείς, το άκουσα και μάλιστα από εσάς τους ίδιους... απλώς δεν ήξερα μέχρι πρότινος για ποια πρόκειται...>>.

Πίνει από το ποτό του και με κοιτάζει <<Δεν καταλαβαίνω τι ξέρεις;>>, ξεφυσάω αγανακτισμένη <<Μη μου παριστάνεις τον χαζό, ξέρω πως κάτι τρέχει με Άλεξ με την Νάντια... αλλά εσύ πως το δέχεσαι...>> αναρωτιέμαι.  <<Δεν είναι έτσι τα πράγματα ο Άλεξ...>>

<<Ο Άλεξ θέλει την Νάντια Γουίλ, σου είπα σας άκουσα ένα βράδυ... για την ακρίβεια κρυφάκουσα μια συζήτηση σας στο Πόρτλαντ όταν ήσασταν στο γραφείο. Ο Άλεξ μιλούσε για την γυναίκα που του είχε κλέψει την καρδιά και ήταν ενθουσιασμένος που επιτέλους την βρήκε. Φυσικά δεν είχα ιδέα τι εννοεί με αυτό, γιατί την έψαχνε; δεν ήξερε πια ήταν τόσα χρόνια; Τέλος πάντων, σου είπε ότι την αναγνώρισε από το τατουάζ... βεβαία δεν είπε το όνομα της. Από εκείνη την ημέρα λοιπόν κατάλαβα ότι ποτέ δεν θα καταφέρω να τον έχω...>> η φωνή του Γουίλ με διακόπτει. 

<<Βίβιαν δεν είναι έτσι ο Άλεξ...>> σηκώνω το φρύδι μου και τον κοιτάζω <<Τι; μη μου πεις ότι με αγαπάει γιατί είναι ψέματα και το ξέρουμε όλοι μας, με παντρεύτηκε από συμφέρον, αλλά γιατί δεν παντρεύτηκε την Νάντια που την θέλει και πήρε εμένα. Έχει και αυτή ένα μεγάλο όνομα και περιουσία και δεν θα ήταν αναγκασμένος να ζει με κάποιαν που δεν θέλει>> πίνω το υπόλοιπο ποτό μου το ίδιο και ο Γουίλ. <<Πως κατάλαβες...>>