No Limits

κεφάλαιο 37

Το Suv κατευθύνεται προς την 7th avenue με προορισμό το Ιταλικό εστιατόριο, στο οποίο θα δειπνήσουμε με τον Άλεξ. Τον κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου, καθώς είναι αφοσιωμένος στο κινητό του. Μετά το πρωινό και αφού περάσαμε πάνω από μια ώρα μέσα στην μπανιέρα  είχα τηλεφωνήσει στην Μια και κανονίσαμε όταν επιστρέψω να βρεθούμε για καφέ, ώστε να πούμε τα νέα μας. Η αλήθεια είναι πως είχαμε καιρό να ιδωθούμε, όμως με όσα συνέβησαν το τελευταία διάστημα δεν είχα βρει τον χρόνο. Όταν το κλείσαμε - έπειτα από σχεδόν μια ώρα ομιλίας πήγα να βρω τον Άλεξ, ο οποίος θα ήταν στο γυμναστήριο. Έπαθα το μεγαλύτερο σοκ της ζωής μου, έτσι ημίγυμνο που τον είδα, με τους κοιλιακούς του ιδρωμένους να σηκώνει βάρη... Χρειάστηκα να επιστρατεύσω όλες μου τις δυνάμεις για να αντισταθώ μπροστά στο θέαμα που έβλεπα. 

Και να 'μαστε λοιπόν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου με αυτόν δίπλα μου ντυμένο με μαύρο κουστούμι και λευκό πουκάμισο, ενώ στο χέρι του διακρίνεται ένα πανάκριβο χρυσό ρολόι. Εγώ από την άλλη είχα διαλέξει ένα μπορντό, μακρύ φόρεμα που δένεται στο λαιμό, ενώ το αριστερό μου πόδια διακρίνεται από το μεγάλο σκίσιμο που υπάρχει κατά μήκος του. Τέλος τα μπεζ πέδιλα μου από Christian Louboutin διακοσμούν υπέροχα τα πόδια μου συμπληρώνοντας την εμφάνιση μου. 

Ο Νικ σταματάει μπροστά από την είσοδο του εστιατορίου και ανοίγει τις πόρτες για να κατεβούμε, όλες αυτές τις ημέρες δεν τον είχα δει καθόλου, ήταν λες και δεν έμενε στο ίδιο σπίτι μαζί μας. Αισθάνομαι τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν, καθώς θυμάμαι το ιδιαίτερο πρωινό μας στην κουζίνα... Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν εάν έμπαινε μέσα ο Νικ και μας έπιανε πάνω στην νησίδα...

<<Νάντια>> η φωνή του Άλεξ με βγάζει από τις σκέψεις μου και πιάνω το χέρι του, ώστε να προχωρήσουμε προς το κατάμεστο εστιατόριο. Ένας υπάλληλος μας οδηγεί προς το τραπέζι μας, τραβάει την θέση μου για να κάτσω και μας δίνει δυο καταλόγους με το μενού, <<Να σας προτείνω ένα υπέροχο σαρντονέ από τον αμπελώνα Montée de Tonnerre στο Chablis της Γαλλίας>> ο Άλεξ κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι του και ο άντρας επιστρέφει μέσα σε λίγα λεπτά με το κρασί. Το ανοίγει προσεκτικά και ρίχνει μια μικρή ποσότητα στο ποτήρι του Άλεξ για μια γευστική δοκιμή. <<Εξαιρετικό>> τον κοιτάζω έκπληκτη καθώς σπάνια ακούς μια τέτοια λέξη να βγαίνει από τα χείλη του. Γεμίζει το ποτήρι μου και αφού του δίνουμε την παραγγελιά μας, φεύγει αφήνοντας μόνους μας.