No Limits

κεφάλαιο 11

Ένα δυνατό χέρι με ακινητοποιεί πριν προλάβω να βγω και με σπρώχνει προς τον τοίχο του διαδρόμου. <<Δεν σε αφήνω να φύγεις, όχι τώρα που σε βρήκα. Έχεις ιδέα πόσα χρόνια βρίσκεσαι μέσα στο μυαλό μου>> το σώμα του με εγκλωβίζει στον τοίχο χωρίς να μπορώ να κουνηθώ, ενώ νοιώθω κάθε εκατοστό του πάνω μου - κάτι που κάνει το κορμί μου να πάρει φωτιά.

 <<Δεν πρέπει... άσε με να φύγω... σε παρακαλώ...>> τον εκλιπαρώ. Πρέπει να φύγω πριν να είναι αργά. Κουνάει αρνητικά το κεφάλι του και με κοιτάζει <<Αυτό αποκλείεται μωρό μου, όχι από την στιγμή που σε έχω εδώ. Πες μου ποια είσαι;>> κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου και προσπαθώ να ξεφύγω <<Γιατί τι φοβάσαι, ποια είσαι;>> το χέρι του ακινητοποιεί το πιγούνι μου και το ανασηκώνει ενώ καρφώνει το βλέμμα του στο δικό μου. 

<<Αυτά τα μάτια, αυτά τα χείλη...>> ακουμπάει τα δάχτυλα του γύρω από το περίγραμμα του προσώπου μου και καταπίνω ενώ ανατριχιάζω. <<Κάπου τα έχω ξανά δει... δεν μπορώ να πιστέψω, ότι τόσο καιρό, ήσουν τόσο κοντά μου και δεν το ήξερα>> το στήθος μου ανεβοκατεβαίνει γοργά και προσπαθώ να πάρω ανάσα. <<Άσε με να φύγω... για το καλό και τον δυο μας...>> προσπαθώ να κρατήσω χαμηλά τον τόνο της φωνής μου για να μην με αναγνωρίσει, αλλά όσο περισσότερο μένω μόνη μαζί του τόσο πιο δύσκολα γίνεται. <<Γιατί το λες αυτό... σε παρακαλώ άσε με να δω το πρόσωπο σου, όλα αυτά τα χρόνια τριγυρνάς στο μυαλό μου και προσπαθώ να φανταστώ ποια μπορεί να ήταν η κοπέλα πίσω από την μάσκα εκείνο το βράδυ>>.

<<Σε παρακαλώ πρέπει να φύγω δεν...>> το στόμα του κλείνει με δύναμη το δικό μου κόβοντας μου την ανάσα και νοιώθω να λιώνω πάνω στα χέρια του. Πάθος, ένταση, με κατακτάει ξανά, το κορμί μου αντιδράει και τυλίγω τα χέρια μου γύρω του καθώς αφήνωμαι. Γαμώτο πλέον είναι αργά. Απομακρύνεται και με κοιτάζει με τα σκοτεινά του μάτια, πιάνει το χέρι μου και με τραβάει κατά μήκος του διαδρόμου, ανεβαίνοντας τις σκάλες προς τον επάνω όροφο. ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΑΝΩ. Ανοίγει μια πόρτα και με σπρώχνει μέσα. 

Τον κοιτάζω έκπληκτη, αλλά δεν μου αφήνει περιθώρια καθώς κλείνει ξανά το στόμα μου με το δικό του. Κοιτάζω γύρω μου, είμαστε μέσα σε ένα τεράστιο υπνοδωμάτιο. Τα χέρια του ταξιδεύουν πάνω στο κορμί μου βάζοντας του φωτιά. Αυτό δεν είναι σωστό... δεν είναι καθόλου σωστό. Γαμώτο πλέον είναι αργά - πολύ αργά, είμαι μέσα σε ένα υπνοδωμάτιο, στο σπίτι του Άλεξ, ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα γίνεται πάρτι με δεκάδες άτομα μέσα. Να πάει να γαμηθεί...