Μια εβδομάδα μετά την συνάντηση μου με τον Γουίλ και τον γάμο του Άλεξ με την Βίβιαν στέκομαι στην σειρά φορώντας την τήβεννό μου για να παραλάβω το πτυχίο μου. Κοιτάζω τους γονείς μου που κάθονται στην δεύτερη σειρά και περιμένουν με ανυπομονησία να με δουν στο βάθρο. <<Νάντια Κρουζ>> ο πρύτανης φωνάζει το όνομα μου και ανεβαίνω τις σκάλες προσεκτικά για να μην πατήσω με τις Jimmy Choo γόβες μου την μακριά ολόσωμη φόρμα σε μπλε ανοιχτό χρώμα που είχα διαλέξει για την σημερινή ημέρα.
Πλησιάζω χαμογελαστή προς την εξέδρα και αφού χαιρετάω πρώτα τους καθηγητές που στέκονται μπροστά μου, φτάνω στον πρύτανη <<Συγχαρητήρια δεσποινίς, καλή σταδιοδρομία>> μου εύχεται καθώς ανταλλάσσουμε μια χειραψία και στέκομαι δίπλα του για μια αναμνηστική φωτογραφία. Χαμογελάω ξανά και κατεβαίνω από την άλλη πλευρά καθώς ακολουθούν οι υπόλοιποι μαθητές. Βρίσκω την θέση μου και κάθομαι μαζί με τους συμμαθητές μου, <<Μία Γκονζάλες>> ακούω το όνομα της φίλη μου και την βλέπω να ανεβαίνει τις σκάλες και πλησιάζει προς τους καθηγητές, όπως έκανα και εγώ πριν λίγο.
Μισή ώρα αργότερα, ολοκληρώνεται επιτέλους η τελετή με την ομιλία του πρύτανη και του καλύτερου μαθητή της φετινής χρονιάς. Βγαίνω στον διάδρομο και στην αίθουσα όπου έχει στηθεί ένας μεγάλος μπουφές, <<Νάντια>> ακούω την φωνή της Μια και την εντοπίζω λίγα μέτρα μακριά μου, μαζί με τον Στέφαν και την Τζέσικα. Τους αγκαλιάζω σφιχτά και χαμογελάμε <<Δεν το πιστεύω πως επιτέλους αποφοιτήσαμε>> γελάω με το ύφος της καθώς μιλάει <<Εγώ ακόμα δεν είμαι σίγουρη, μέχρι να τελειώσει η Αμάντα Σμίθ της ομιλία της, πίστευα ότι δεν θα φεύγαμε ποτέ από εδώ>> σκάμε στα γέλια καθώς ακούμε την Τζέσικα να διαμαρτύρεται για την ομιλία της Αμάντα - της καλύτερης μαθήτριας της χρονιάς. Πραγματικά η κοπέλα πρέπει να μιλούσε πάνω από ένα τέταρτο και κάπου στην μέση δεν άκουγα σχεδόν τίποτα απ' όσα έλεγε.
<<Νάντια>> η φωνή του πατέρα μου ακούγετε πίσω μου, γυρίζω προς το μέρος τους και τους βλέπω - μια από τις ελάχιστες φορές να μου χαμογελάνε. <<Συγχαρητήρια>> χαμογελάω και τον αγκαλιάζω το ίδιο και την μητέρα μου. <<Θα τα πούμε το βράδυ στο κλαμπ;>> ρωτάει ο Στέφαν και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου αγνοώντας την αποδοκιμασία της μητέρα μου. <<Πάμε;>> ο πατέρας μου, μου κάνει νόημα να προχωρήσω προς την έξοδο του πανεπιστημίου όπου μας περιμένει ο Τζον. <<Ακόμα δεν έβαλες μυαλό Νάντια>> σταματάω να περπατάω και κοιτάζω την μητέρα μου, <<Και ούτε πρόκειται, εάν πιστεύεται ότι, με το να με απειλείται, πως θα με αποκληρώσετε, εάν δεν παντρευτώ τον Γουίλ, θα με κάνετε να σταματήσω να βλέπω τους φίλους μου, κάνετε μεγάλο λάθος. Το ότι δεν μιλάω τόσες μέρες για τον θέμα του γάμου, δεν σημαίνει ότι το έχω δεχτεί>>.
أنت تقرأ
No Limits
العاطفيةΗ Νάντια Κρουζ, ζει την ζωή της ως κόρη του γνωστού δικηγόρου Άντονι Κρούζ, στα είκοσι έξι της χρόνια, σπουδάζει νομική και το μόνο που την νοιάζει είναι τα πάρτι και η διασκέδαση. Όμως η μητέρα της Κάθριν έχει αντίθετη άποψη και προσπαθεί να κρατήσ...
