No Limits

κεφάλαιο 15

<<Ωραίος καιρός για μπάνιο...>>  τον βλέπω να σηκώνει το φρύδι του, ενώ σχολιάζει ειρωνικά, <<Άλεξ.. τι θες εδώ... δεν πρέπει να είσαι εδώ...>> λέω σιγανά. Γαμώτο τι σκατά θα κάνω τώρα. Δεν μπορώ να σηκωθώ καθώς είμαι γυμνή ούτε όμως μπορώ να μείνω για πάντα εδώ μέσα. <<Δεν πιστεύω να σε ενοχλεί η παρέα μου>> κάθετε απαλά πάνω στο τζακούζι απέναντι μου. Γαμώτο. <<Γιατί είσαι εδώ Άλεξ; η γυναίκα σου θα σε ψάχνει>> λέω κοφτά και μαζεύω περισσότερο τα πόδια μου. <<Πειράζει που ενδιαφέρομαι για τους καλεσμένους μας, έφυγες βιαστικά, και χορεύαμε τόσο ωραία>> τον βλέπω να κατεβάζει το χέρι του μέσα στο νερό και να παίζει με τον αφρό που δημιουργεί του τζακούζι. 

<<Άλεξ σε παρακαλώ φύγε, μπορεί να μας δει κάποιος>> φωνάζω και τον βλέπω να χαμογελάει. <<Το μόνο που υπάρχει γύρω μας Νάντια είναι σκοτάδι, δέντρα, άντε και καμία αρκούδα>> ανοίγω τα μάτια μου και και τον κοιτάζω τρομαγμένη. Βάζει τα γέλια, σηκώνετε όρθιος και ξεκουμπώνει το σακάκι του. <<Τ...τι... κάνεις...;>> ρωτάω με τρεμάμενη φωνή. <<Σε βλέπω τόσο άνετη εκεί μέσα που νομίζω ότι χρειάζομαι και εγώ λίγη χαλάρωση>>. 

<<ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ>> φωνάζω δυνατά, αλλά το μετανιώνω αμέσως καθώς μπορεί να με ακούσει κάποιος. ΣΚΑΤΑ. <<Κράτα την φωνή σου Νάντια για αργότερα>> ανοιγοκλείνω τα μάτια μου σοκαρισμένη. Γαμώτο όντως ο Άλεξ θα μπει μαζί μου μέσα στο τζακούζι. Ξεκουμπώνει αργά τα κουμπιά του πουκαμίσου και στρέφω το βλέμμα μου αλλού κλείνοντας τα μάτια μου. Ηρέμησε Νάντια, πάρε βαθιές ανάσες. Γαμώτο. 

Νοιώθω το νερό να τραντάζετε και ξέρω πως βρίσκετε μέσα, ανοίγω διστακτικά τα μάτια μου και αντικρύζω μια τόσο σέξι εικόνα. Ο Άλεξ έχει ακουμπήσει με την πλάτη του στο τζακούζι, ενώ το κεφάλι του είναι ριγμένο προς τα πίσω, με τον λαιμό του εκτεθειμένο εντελώς. Μπορώ να διακρίνω μερικές τρίχες να διακοσμούν το στέρνο του, τους γραμμωμένους κοιλιακούς του και έπειτα να χάνονται μέσα στο νερό.  

<<Τελικά έκανα πολύ καλά που επέλεξα αυτό το δωμάτιο για εσένα>> τα μάτια του κοιτάζουν τα δικά μου και καταπίνω. <<Άλεξ... δεν είναι σωστό... είσαι παντρεμένος με την Βίβιαν πλέον...>> τα μάτια του γυαλίζουν κάτω από το σκοτεινό ουρανό με τις νιφάδες χιονιού να πέφτουν γύρω μας. <<Εάν θες μπορώ να φύγω Νάντια, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι απλώς να μου το ζητήσεις>>. 

Τον κοιτάζω ανήμπορή χωρίς να μπορώ να αρθρώσω ούτε μια λέξη, πόσο μάλλον να του ζητήσω να φύγει. <<Δώσε μου το πόδι σου>> το βλέμμα μου εντοπίζει το δικό του και χαμογελάει απαλά. Απλώνω το πόδι μου και νοιώθω το χέρι του να κλειδώνει γύρω από τον αστράγαλό μου. ΣΚΑΤΑ. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου και παίρνω μια κοφτή ανάσα καθώς τον νοιώθω να το χαϊδεύει κατά μήκος, μέχρι το πάνω μέρος του μηρού μου. Γαμώτο, η ανάσα μου βγαίνει κοφτή και αισθάνομαι το νερό δέκα βαθμούς πιο ζεστό - απ' ότι είναι στην πραγματικότητα.