κεφάλαιο 36

310 18 6
                                    

ΝΑΝΤΙΑ/ΑΛΕΞ

ΝΑΝΤΙΑ

Χαζεύω τον άντρα που κοιμάται δίπλα μου, το γυμνό στήθος του ανεβοκατεβαίνει ρυθμικά και χαμογελάω. Θα μπορούσα να κάτσω για πάντα εδώ να τον κοιτάζω, αποφασίζω όμως να σηκωθώ. Πιάνω το λευκό πουκάμισο του από κάτω και το φοράω, ενώ προχωράω προς το σαλόνι και έπειτα την κουζίνα και στις δυο πλευρές του τοίχου υπάρχουν ντουλάπια μέχρι την οροφή. Στην μέση βρίσκετε μια μεγάλη μαρμάρινη νησίδα και ένα μικρό στρογγυλό τραπέζι με τέσσερις καρέκλες ακριβώς δίπλα από τις τεράστιες τζαμαρίες κατά μήκος του δωματίου. 

Ανοίγω το ψυγείο, βγάζω, αυγά, μπέικον και ξεκινάω να ετοιμάζω ομελέτες. Πιάνω δυο κούπες και τις τοποθετώ στην καφετιέρα ενώ ζεστός καφές εκχύνεται γεμίζοντας τον χώρο με το υπέροχο άρωμα του. Τοποθετώ το μπέικον σε δυο πιάτα και ήρθε η ώρα για τα αυγά, τα χτυπάω και με την άκρη του ματιού μου βλέπω μια σκιά, γυρίζω το κεφάλι μου και έρχομαι αντιμέτωπη με ένα απίστευτό θέαμα. 

Ο Άλεξ είναι ακουμπισμένος στο κάσωμα της πόρτα και φοράει μόνο το μποξεράκι του. ΘΕΕ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ! <<Θα καεί>> τον ακούω να λέει, όμως τα μάτια μου διατρέχουν το γυμνό κορμί του χωρίς να δίνω σημασία σε αυτά που λέει. Χαμογελάει και με πλησιάζει, <<Μπορώ;>> έχω μείνει άλαλη, παίρνει το μπολ με τα αυγά και τα ρίχνει στο καυτό τηγάνι, <<Αυτό κι αν είναι κατόρθωμα η Νάντια Κρουζ άλαλη...>>.

Το μόνο που έβλεπα μπροστά μου είναι οι κοιλιακοί του και το άρωμα του που εισχωρούσε μέσα στις αισθήσεις μου. Με μια κίνηση αδειάζει το περιεχόμενο του τηγανιού στα πιάτα μας που βρίσκονται δίπλα από την κουζίνα.  <<Πεινάς;>> ρωτάει και κατευθύνω το βλέμμα μου προς το πρόσωπο του, <<Α χα...>> σηκώνει το φρύδι του και με κοιτάζει πονηρά <<Για ομελέτα;>>. 

<<Μπα... όχι πια>> απαντάω και προσπαθώ να κρατήσω σταθερά τα μάτια μου στα δικά του, <<Και για τι πράγμα πεινάτε δεσποινίς μου;>> με πλησιάζει και κάνω ένα βήμα πίσω, αλλά η πλάτη μου ακουμπάει πάνω στην μαρμάρινη νησίδα. Βάζει τα χέρια του γύρω μου και με εγκλωβίζει, <<Για εσένα...>> περνάει την γλώσσα πάνω από τα χείλη του υγραίνοντας τα, <<Έχεις γίνει πολύ αχόρταγη μικρή μου και θα χρειαστεί να ξεκινήσω και πάλι τις προπονήσεις μου για να ανταπεξέλθω>>. 

Με μια κίνηση με ανεβάζει πάνω στην νησίδα και με φιλάει παθιασμένα, ενώ τυλίγω τα πόδια μου γύρω του, <<Ήσυχα, θέλω να απολαύσω το πρωινό μου>> ξεκουμπώνει το πουκάμισο πετώντας το κάτω και αφήνει απαλά φιλιά πάνω στο λαιμό μου, στο στήθος μου, στην κοιλιά μου, στο... αναστενάζω καθώς ξαπλώνει την πλάτη μου πάνω στο παγωμένο μάρμαρο. 

No LimitsWhere stories live. Discover now