No Limits

κεφάλαιο 41

Βροχή από ροδοπέταλα και ρύζι πέφτουν πάνω μας, την στιγμή που βγαίνουμε από την εκκλησιά με τον Άλεξ να στέκετε δίπλα μου. Είμαστε και επίσημα πλέον παντρεμένοι. Με πιάνει από την μέση και με φιλάει παθιασμένα με τον κόσμο γύρω μας να ξεσπάει σε χειροκροτήματα, <<Σε αγαπώ, μικρή μου>> ψιθυρίζει στο αυτί μου και χαμογελάω πλατιά, με την ευτυχία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου. 

<<Νικ>> ο Άλεξ του κάνει νόημα να πλησιάσει και προχωράει προς το μέρος μας, <<Πήγαινε την Νάντια σπίτι>> γυρίζω και τον κοιτάζω απότομα <<Δεν θα αργήσω>> λέει αυτή την φορά σε εμένα. <<Άλεξ δεν έχω να πάω πουθενά. Θέλω να τους μιλήσω, είναι οικογένεια μου, θέλω να μάθω τι έχει συμβεί και δεν θα σε αφήσω να τους κάνεις κακό>>.

 <<Νάντια σε παρακαλώ, πήγαινε σπίτι, δεν πρόκειται να σε αφήσω να έρθεις αντιμέτωπη με μια τέτοια κατάσταση και μην ανησυχείς δεν πρόκειται να τους κάνω κακό, απλώς θέλω να μάθω τι σκατά κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά>> απαντάει ο Άλεξ και με πιάνει από το χέρι. <<Σε παρακαλώ δεν θέλω να μαλώσουμε μόλις.... παντρευτήκαμε...>> σχολιάζω και βλέπω πως όλοι μας κοιτάζουν περιμένοντας να δουν τις επόμενες κινήσεις μας. 

<<Ακριβώς για αυτό Νάντια, πήγαινε σπίτι και μείνει εκεί, είσαι έγκυος που να πάρει, δεν θέλω να ταραχτείς>> με τραβάει προς το αυτοκίνητο και ανοίγει την πόρτα για να μπω μέσα, <<Μα θέλω να ξέρω>> επιμένω. <<Θα σου τα πω εγώ, κάνε μια φορά αυτό που σου ζητάω>> αναστενάζω και μπαίνω μέσα νευριασμένη καθώς βλέπω πως μάταια προσπαθώ να του αλλάξω γνώμη. <<Μην ανησυχείς, θα την προσέχω εγώ>> η Μια ανοίγει την άλλη πόρτα και κάθετε δίπλα μου. Της ρίχνω ένα άγριο βλέμμα, αλλά με αγνοεί επιδεικτικά, βλέπω τον Νίκ να κάθετε στην θέση του οδηγού, βάζει μπροστά και ξεκινάει, ενώ οι υπόλοιποι άντρες επιβιβάζονται μέσα στα αμάξια τους μαζί με τον Άλεξ πηγαίνοντας προφανώς να βρουν τους υπόλοιπους.

Μιας και αμέσως μετά τον υποτιθέμενο γάμο μου - με τον Γουίλ θα πετούσαμε για Αγγλία, δεν είχαμε κανονίσει κάποια δεξίωση, οπότε όλος ο κόσμος αποχώρησε ήρεμα από την εκκλησία.    

 Κοιτάζω έξω από το παράθυρο καθώς το αμάξι τρέχει πάω στη I-5 S, γαμώτο πρέπει να μάθω για ποιο λόγο συμπεριφέρθηκαν έτσι, ο πατέρας μου, με τον παππού μου. Είμαι σίγουρη πως ο Άλεξ δεν θα μου πει ούτε τα μισά απ' όσα θα ακούσει - για να με προστατεύσει. 

Μισή ώρα αργότερα ο Νίκ παρκάρει στο γκαράζ του σπιτιού το Άλεξ - και δικό μου πλέον, <<Παρακαλώ>> μας ανοίγει την πόρτα και περιμένει να κατεβούμε, τον κοιτάζω λοξά και αφού ξεφυσάω κατεβαίνω, με την Μια να με ακολουθεί προς το εσωτερικό. <<Τα ρούχα σας είναι ήδη ταχτοποιημένα στο δωμάτιο του Άλεξ>> ήδη... πότε πρόλαβε και κουβάλησε τα ρούχα μου σπίτι του και τα ταχτοποιήσαν κιόλας.