No Limits

κεφάλαιο 34

Ανυπομονούσα τόσο πολύ να περάσουν οι μέρες ώστε να φύγουμε με τον Άλεξ για την Νέα Υόρκη. Ύστερα από τα γεγονότα στο δείπνο πριν τρεις ημέρες, δεν είχα ξανά δει την Βίβιαν, ούτε κανένα από τα αγόρια.... 

Καλύτερα, έμεινα συγκεντρωμένη στην δουλειά μου, την οποία έπρεπε να παραδώσω μέχρι σήμερα. Χαίρομαι τόσο πολύ με τα επαγγελματικά μου, καθώς κάθε εβδομάδα ο πατέρας μου, μου αναθέτει όλο και περισσότερες υποθέσεις. Μια μέρα, μετά το δείπνο ο Άλεξ είχε έρθει στο γραφείο του πατέρα μου, για να συζητήσει για κάποια ακίνητα μαζί του... όμως δεν τον είδα σχεδόν καθόλου, μου ζήτησε να κρατήσουμε χαμηλό προφίλ, ειδικά μετά απ' ότι είχα κάνει στο δείπνο, δεν ήθελε να υποψιαστούν κάτι οι γονείς μου. 

Πακετάρω τα παπούτσια μου και κλείνω την βαλίτσα μου, είχα πει στους γονείς μου ότι θα πήγαινα με την Μια στο Λος Άντζελες για το σαββατοκύριακο. Η αλήθεια είναι, πως έχω να δω την φίλη μου αρκετό καιρό, αν και μέσα στην εβδομάδα την είχα πάρει τηλέφωνο, ώστε να πούμε τα νέα μας - με κύριο θέμα συζήτησης τον  Άλεξ...  μου έκανε παράπονα, πως την παραμελώ και έχει δίκιο. 

Μόλις επιστρέψω από την Νέα Υόρκη, της υποσχέθηκα να βγούμε για καφέ ή ποτό και να διασκεδάσουμε. Όμως έπρεπε να την ειδοποιήσω, πως την χρησιμοποίησα σαν δικαιολογία για να φύγω με τον Άλεξ ποτέ δεν ξέρεις... καλό είναι να φυλάμε τα νότα μας. Βάζω μπροστά το αμάξι μου και βγαίνω προς τον κεντρικό δρόμο, θα συναντούσα τον Άλεξ κατευθείαν στο αεροδρόμιο του Πόρτλαντ για να μην τραβήξουμε τα βλέμματα. 

Μισή ώρα αργότερο παρκάρω στο διεθνές αεροδρόμιο και αφού βγάζω την βαλίτσα μου προχωράω προς το εσωτερικό, βλέπω έναν ψιλό άντρα - τον Νικ να με πλησιάζει <<Από εδώ δεσποινίς>> πιάνει την βαλίτσα μου και τον ακολουθώ. Προσπερνάει τις πύλες και αφού περνάω τον έλεγχο φτάνουμε σε έναν ιδιωτικό διάδρομο, <<Ο κύριος Έμερσον σας περιμένει>> βηματίζω κατά μήκος του και βγαίνω στον εξωτερικό χώρο του αεροδρομίου, όπου τον βλέπω να στέκετε μπροστά από ένα μικρό, ιδιωτικό τζετ πάνω στο οποίο διακρίνω με μεγάλα γράμματα να αναγράφετε "Emerson Industries". 

Φοράει μαύρο κουστούμι με γραβάτα και χαμογελάει καθώς φτάνω κοντά του, <<Έτοιμη για ένα μοναδικό σαββατοκύριακο μικρή μου;>>. Χαμογελάω πλατιά και κοιτάζω τα μάτια του που λάμπουν κάτω από τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου καθώς αυτός δύει κάνοντας τα ακόμα πιο γαλανά. Μου δίνει το χέρι του και ανεβαίνουμε τις σκάλες προς το εσωτερικό του αεροπλάνου.