No Limits

κεφάλαιο 35

Η ανάσα μου έχει γίνει αργή καθώς τα δάχτυλα του μπαινοβγαίνουν μέσα μου, φτάνοντας με όλο και περισσότερο στην ολοκλήρωση. Πως σκατά θα κρατηθώ. Μετακινούμε ελάχιστα προσπαθώντας να ξεφύγω από τα χέρια του, όμως σφίγγει το άλλο γύρω από την μέση μου ακινητοποιώντας με. Η Αλεξάνδρα χορεύει με τον Αντρέι και με κοιτάζει χαμογελώντας, ανοίγω το στόμα μου για να μιλήσω, αλλά το μόνο που βγαίνει είναι ένας αναστεναγμός. Ευτυχώς η μουσική παίζει δυνατά και δεν ακούγετε <<Άλεξ... σταμάτα...>> εάν δεν θέλει να τελειώσω πρέπει να σταματήσει τώρα, <<Τι έγινε μικρή μου, σου έφαγε η γάτα την γλώσσα και δεν μπορείς να μιλήσεις, πριν μια χαρά ψάρευες την Αλεξάνδρα>> τα δάχτυλα του χώνονται μέσα μου βίαια και ο αντίχειρας του τρίβει την κλειτορίδα μου, γαμώτο. 

Νοιώθω την λεκάνη μου να κουνιέται ρυθμικά με τα δάχτυλα του οδηγώντας με στην ολοκλήρωση. Πιάνω το ποτήρι μου, ρίχνω λίγη βότκα μέσα και το πίνω μια και έξω, ενώ το σφίγγω δυνατά, <<Άλεξ γαμώτο>> νοιώθω το κορμί μου να σπαρταράει και τελειώνω γύρω από τα δάχτυλα του, ενώ το ποτήρι που κρατάω διαλύεται σε κομμάτια πάνω στο χέρι μου. 

<<ΝΑΝΤΙΑ>> η Αλεξάνδρα κοιτάζει γύρω της τρομαγμένη ενώ ακούει τον ήχο του ποτηριού που σπάει, καταπίνω και βλέπω το χέρι μου να στάζει αίμα καθώς κάποια από τα γυαλιά έχουν μπει μέσα στο δέρμα μου. <<Νάντια>> ο Άλεξ με γυρίζει απότομα προς το μέρος μου, και το βλέμμα του σταματάει στο χέρι μου, <<Τι έκανες....;>> μονολογεί και πρώτη φορά βλέπω ελάχιστο φόβο στο πρόσωπο του - φόβο που του έχω προκαλέσει εγώ... 

<<Όλα καλά;>> ο Άντονι πιάνει ένα μπουκάλι με νερό και το δίνει στον Άλεξ για να ξεπλύνει το χέρι μου. <<Μα πως στο καλό το έκανες αυτό;>> αναρωτιέται η Αλεξάνδρα και την κοιτάζω νευρικά, <<Μάλλον είχα μια έκρηξη αδρεναλίνης>> απαντάω και σηκώνει το φρύδι της ερωτηματικά. Προφανώς και δεν με πίστεψε, αλλά αυτό είναι το τελευταίο που με νοιάζει. Ο Άλεξ με είχε πηδήξει με τα δάχτυλα του κάτω από το τραπέζι μέσα σε ένα κλαμπ και δυστυχώς... τελείωσα... όμως το κορμί μου επιζητεί ακόμα περισσότερα...

<<Είμαι εντάξει, δεν είναι κάτι>> τραβάω το χέρι μου και πιάνω ένα καθαρό ποτήρι για να βάλω βότκα μέσα. <<Νάντια χρειάζεται αντισηπτικό άμεσα>> επιμένει ο Άλεξ και τον κοιτάζω άγρια, καθώς αυτός είναι υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση. <<Είμαι μια χαρά>> λέω κοφτά, όμως τα μάτια του σκοτεινιάζουν απότομα, <<Φεύγουμε τώρα>> απαντάει άγρια και πλησιάζει τον φίλο του. <<Θα μιλήσουμε Αντρέι. Αλεξάνδρα χάρηκα πολύ που σε είδα>> ο Άλεξ τους χαιρετάει και τον ακολουθώ, η Αλεξάνδρα με αγκαλιάζει απαλά <<Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα Νάντια και ελπίζω να ξανά βρεθούμε σύντομα>> χαμογελάω ελάχιστα και γυρίζω προς τον Αντρέι <<Χάρηκα για την γνωριμία>> λέω και φιλάει απαλά το χέρι μου - αυτό που δεν έχω χτυπήσει.