No Limits

κεφάλαιο 24

  ΝΑΝΤΙΑ/ ΑΛΕΞ

ΝΑΝΤΙΑ

<<Δεν το γνώριζες>> λέει η Βίβιαν παρατηρώντας την έκπληκτη έκφραση μου και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου ανήμπορη να μιλήσω, <<Πως γίνεται κάτι τέτοιο...>> αναρωτιέμαι με το κεφάλι μου να γυρίζει. <<Ο Γουίλ και εγώ έχουμε την ίδια μάνα...>> εξηγεί επιτέλους ο Άλεξ και τον κοιτάζω σοκαρισμένη <<Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν μόλις δυο χρονών και με μεγάλωσε η μητέρα μου, μόνη της... μέχρι που γνώρισε τον Ραφαέλ Έμερσον και παντρεύτηκαν. Από τον γάμο αυτόν απέκτησαν τον Άλεξ....>> όλα αυτά που ακούω μου φαίνονται τόσο τρελά. <<Δεν... ξέρω τι να πω...>>. 

<<Πως γίνεται να μην το γνώριζες, άλλωστε ο πατέρας σου είναι φίλοι με τον Άλεξ >> κοιτάζω την Βίβιαν και είμαι στο τσακ να την πλακώσω στο ξύλο. <<Δεν ρωτάω λεπτομέρειες για τις ζωές των φίλων του πατέρα μου και ποτέ μέχρι τώρα δεν έκανα παρέα με τον Άλεξ, για να με ενδιαφέρει η προσωπική ζωή του >>, ο Άλεξ με κοιτάζει εξεταστικά. Αν είναι δυνατόν να μαθαίνω τυχαία πως αυτός και ο Γουίλ είναι αδέλφια,  ετεροθαλή, αλλά παραμένουν αδέλφια. Νοιώθω να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου, ακόμα χειρότερο είναι πως ο ίδιος, ο Άλεξ, είχε προτείνει τον αδελφό του για να με παντρευτεί. Τι είδους παιχνίδια παίζουν πίσω από την πλάτη μου;

<<Ετοιμάζεστε να βγείτε;>> παρατηρεί η Βίβιαν, <<Ναι μόλις φεύγαμε>> κοιτάζω τον Γουίλ που στέκετε δίπλα μου και της μιλάει <<Τι λες αγάπη μου δεν πάμε και εμείς μαζί με τα παιδιά, νομίζω ότι χρειαζόμαστε όλοι μας ένα ποτό, αυτή την στιγμή>> όσο πάει το πράγμα γίνετε όλο και καλύτερο... 

<<Ας πάμε>> απαντάει ψυχρά ο Άλεξ και προσπαθεί να παραμείνει ήρεμος, <<Νάντια>> ο Γουίλ με ακουμπάει στον ώμο και μου κάνει νόημα να προχωρήσω προς το εξωτερικό του σπιτιού. <<Θα πάμε με το SUV>> ο Άλεξ μας προσπερνάει και ανοίγει την πόρτα του γκαράζ αποκαλύπτοντας δεκάδες πολυτελή αυτοκίνητα, ανάμεσα τους και το δικό του. Ξεκλειδώνει ένα μαύρο Porsche Cayenne, ο Γουίλ ανοίγει την πίσω πόρτα βοηθώντας με να ανέβω, το ίδιο και την Βίβιαν, η οποία κάθετε δίπλα μου φορώντας ένα μαύρο μίντι φόρεμα και ίδιας απόχρωσης γόβες. Ο Άλεξ κάθετε στην θέση του οδηγού και ξεκινάει. 

<<Είχα μια συνάντηση, με κάποιον γνωστό μου, σε ένα μαγαζί οπότε θα πάμε εκεί>>. Πολύ δημοκρατικό. Σηκώνω το βλέμμα μου προς το μέρος του και τον βλέπω να με κοιτάζει μέσα από τον καθρέφτη. Χαμηλώνω αμέσως τα μάτια μου, καθώς η Βίβιαν μπορεί να μας πιάσει και δεν χρειάζομαι άλλα μπλεξίματα στην ζωή μου αυτή την στιγμή.