No Limits

κεφάλαιο 13

<<Δέχομαι>> η φωνή του Άλεξ ακούγετε δυνατά και το χαμόγελο της Βίβιαν επανέρχεται όπως και όλων τον υπόλοιπων καλεσμένων εκτός από το δικό μου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά βαθιά μέσα μου ήλπιζα ότι έστω και την τελευταία στιγμή δεν θα την παντρευόταν - απ' ότι φαίνεται έκανα λάθος. Ακολουθούν οι όρκοι τους και βλέπω τόσο τους γονείς του Άλεξ - οι οποίοι κάθονται στην απέναντι πλευρά όσο και της Βίβιαν να είναι συγκινημένοι. Λογικό μια φορά παντρεύουν τα παιδιά τους. 

Είναι η πρώτη φορά που βλέπω τους γονείς του Αλεξάντερ Έμερσον απ'  όσο έχω διαβάσει στα περιοδικά μένουν στο Σιάτλ μόνιμα, αλλά τον επισκέπτονται αρκετά. Η μητέρα του δεν πρέπει να είναι πάνω από πενήντα, τα ξανθιά μαλλιά της πέφτουν σε χαλαρές μπούκλες στην πλάτη της τονίζοντας το σμαραγδί φόρεμα της και τα γαλανά μάτια της - ίδια με τα δικά του. Αντίθετα ο πατέρας του έχει σκούρα καστανά μάτια και μαλλιά όμως διακρίνω αρκετές ομοιότητες μεταξύ τους -  περισσότερα στα χαρακτηριστικά. 

<<Σας ονομάζω συζύγους, μπορείς να φιλήσεις την νύφη>> η φωνή του ιερέα με βγάζει από τις σκέψεις μου, ακριβώς την στιγμή που ο Άλεξ πιάνει απαλά την Βίβιαν και την φιλάει. Αυτό ήταν Νάντια καιρός να προχωρήσεις την ζωή σου. Για ακόμη μια φορά διάλεξες τον λάθος άντρα. Όλοι ξεσπούν σε χειροκροτήματα και τους ακολουθώ, ο Άλεξ με την Βίβιαν περνάνε μπροστά μας κατευθυνόμενοι προς τον εσωτερικό χώρο του κτηρίου όπου θα γίνει η δεξίωση κα τους ακολουθούμε. 

Η αίθουσα είναι αρκετά μεγάλη, με δεκάδες στρογγυλά τραπέζια με λευκά τραπεζομάντιλα και μερικά μικρά βαζάκια με λουλούδια πάνω τους. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως η Βίβιαν έχει διαλέξει μια τόσο απλή τελετή για τον γάμο της. Βέβαια όταν ξέρεις ότι ο άλλος σε παντρεύεται μόνο από συμφέρον δεν ξέρω κατά πόσο έχεις όρεξη για τις προετοιμασίες του γάμου. 

<<Νάντια δεν είναι όλα τόσο υπέροχα και το ζευγάρι πόσο ταιριάζουν>> κοιτάζω την μητέρα μου που στέκετε πίσω μου και αναστενάζω <<Ναι, όσο τέλειος μπορεί να είναι ένας γάμος από συμφέρον>>. 

<<Νάντια πρόσεχε τι λες>> λέει άγρια και γελάω ενώ κάθομαι στην θέση μου και πιάνω το ποτήρι με την σαμπάνια που υπάρχει πάνω <<Ναι, γιατί είναι ψέματα; το ίδιο δεν θέλετε να κάνετε και μαζί μου;>> αναστενάζει και κάθετε δίπλα μου με το πατέρα μου στην άλλη πλευρά της. <<Σε παρακαλώ φρόντισε να μην δημιουργήσεις αναταραχή - αυτή την φορά τουλάχιστον. Κάποιοι απ' ότι φαίνεται δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν το χρέος τους>> την κοιτάζω άναυδη χωρίς να μπορώ να μιλήσω. Δεν το πιστεύω ότι θεωρεί πως είναι χρέος μου να παντρευτώ κάποιον με εξουσία και λεφτά για να ικανοποιήσω την οικογένεια και το όνομα μας.