No Limits

κεφάλαιο 12

Ανοίγω τα μάτια την στιγμή που η Νίνα μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου, <<Καλημέρα...>> μένει έκπληκτη που με βρίσκει ήδη ξύπνια, αλλά δεν κατάφερα να κοιμηθώ περισσότερο από δυο ώρες. Μόλις τραβάει τις κουρτίνες μένω έκπληκτη από το θέαμα λευκές νιφάδες πέφτουν πάνω στο τζάμι και έξω το θέαμα είναι μαγικό. Δεν είναι σπάνιο το χιόνι εδώ, αλλά συνήθως λιώνει αμέσως καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει, σηκώνομαι από το κρεβάτι μου και προχωράω μέχρι το παράθυρο.

 Τα πάντα είναι λευκά και έχω αρκετά χρόνια να δω κάτι τέτοιο. <<Χρόνια πολλά Νάντια, καλά Χριστούγεννα>> λέει η Νίνα και με αγκαλιάζει σφιχτά <<Καλά Χριστούγεννα>> ανταποκρίνομαι στην αγκαλιά της και συνεχίζω να κοιτάζω έξω μαγεμένη. <<Οι γονείς σου ετοιμάζονται για το πρωινό και μετά για τον γάμο>>. Αναστενάζω και κλείνω τα μάτια μου, έφτασα η μέρα που ο Αλεξάντερ Έμερσον θα παντρευτεί την Βίβιαν Μίλερ. 

Μετά από λίγα λεπτά πηγαίνω προς την τραπεζαρία όπου οι γονείς μου με περιμένουν για να φάμε όλοι μαζί πρωινό. <<Καλημέρα>> κάθομαι δίπλα από τον πατέρα μου και γεμίζω την κούπα μου με καφέ <<Καλημέρα Νάντια καλά Χριστούγεννα>> λέει η μητέρα μου και διακρίνω ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη της. Σπάνια η μαμά χαμογελάει - τουλάχιστον σε εμένα. <<Γιατί έφυγες τόσο νωρίς από το πάρτι χθες;>> κοιτάζω τον πατέρα μου προσπαθώντας να βρω μια καλή δικαιολογία <<Είχα πονοκέφαλο και δεν ένοιωθα καλά>> το χαμόγελο της μητέρας μου σβήνει και παίρνει την χαρακτηριστική έκφραση όταν ετοιμάζεται να με επιπλήξει. 

<<Ελπίζω να μην σε πιάσει πονοκέφαλος και σήμερα στον γάμο>> λέει ειρωνικά και αναστενάζω επιλέγοντας να την αγνοήσω και να φάω το πρωινό μου. <<Ελπίζω να μην μας δημιουργήσει προβλήματα αυτός ο καιρός, η Βίβιαν δεν θα το αντέξει, τα έχει φτιάξει όλα τόσο υπέροχα. Στην πρόβα της ήταν μια κούκλα, έπρεπε να την δεις Νάντια>> είμαι σίγουρη... 

<<Θα την δω σήμερα μαμά, το ίδιο πράγμα είναι και δεν καταλαβαίνω προς τι τόσος ενθουσιασμός, ούτε εγώ να παντρευόμουν>>. Την ακούω να γελάει και την κοιτάζω έκπληκτη <<Αυτό θα ήταν θαύμα Νάντια εάν έβρισκες κάποιον να ανέχεται την συμπεριφορά σου. Δυστυχώς δεν βλέπω να έρχεται σύντομα η μέρα που θα παντρευτείς>>. Αφήνω το πιρούνι μου με δύναμη πάνω στο τραπέζι και σηκώνομαι από την θέση μου αγανακτισμένη. <<Γιατί μια φορά δεν μπορείς να είσαι καλή μαζί μου, στο κάτω - κάτω είσαι δική μου μαμά και όχι της Βίβιαν. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν με υποστηρίζεις ποτέ, τι θέλετε να κάνω πια για να ακούσω ένα καλό λόγο από εσάς>>.