ရိႈင္းကေဆးရံုကျပန္လာတာမို႔အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေရခ်ိဳးသည္။ေရခ်ိဳးၿပီးအခန္းထဲကထြက္
လာေတာ့ေရာင္နီ႔အခန္းကိုၾကည့္မိသည္။အခန္းကတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းသြားၿပီလားမသိ။အခန္းတံခါးကိုေခါက္ၾကည့္
သည္။ေခၚၾကည့္သည္။တု႔ံျပန္သံမၾကားရတာ
ေၾကာင့္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ေရာင္နီမရွိ။
ရိႈင္းေအာက္ထပ္ကိုပဲဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။
ထမင္းစားခန္းထဲတြင္ေရာင္နီကသူ႔ကိုအသင့္
ေစာင့္ေနသည္။ရိႈင္းထမင္းစားပြဲတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။စားပြဲေပၚကဟင္းပြဲေတြကိုၾကည့္ၿပီးရိႈင္းမ်က္ႏွာႀကီးမႈန္ကုပ္သြားသည္။ဒါကဘာေတြလဲ။ဒီအိမ္မွာမခ်က္ဖို႔ေျပာထားတဲ့အသားဟင္း
ေတြကဘာလို႔စားပြဲေပၚမွာရွိေနရတာလဲ။
ဝက္သားသံုးထပ္သားကိုပါးပါးလွီးၿပီးႏွပ္ထားတဲ့သံုးထပ္သားဟင္းကသူ႔ေရွ႕တည့္တည့္မွာ။ဒါကသူ႔အႀကိဳက္ဟင္းတစ္ခြက္ပဲ။ဒါေပမဲ့သူဝမ္းမသာ
။လင္းထိန္နဲ႔ညိဳေမာင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။စားဖိုမႉးညိဳေမာင္ကအလိုက္တသိအေျဖေပးသည္။
“မနက္ကေစ်းသြားကာနီးမွာသခင္ေလးေရာင္နီကသခင္ေလးႀကိဳက္တာဘာေတြလည္းေမးၿပီးသခင္ေလးႀကိဳက္တာဝယ္ခ်က္ေပးလိုက္ပါဆို
လို႔အဲဒါနဲဲ႔"
ရိႈင္းေရာင္နီ႔ကိုၾကည့္လိုက္သည္။
“ေဘဘီ…ကိုကို႔ကိုဂ႐ုစိုက္တာေက်းဇူးတင္ပါ
တယ္။ဒါေပမဲ့ကိုကိုကအစားအေသာက္ကိုအရမ္းႀကီးမက္ေမာေနတဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး။ကိုကို႔အနားမွာေဘဘီသာရွိေနရင္ကိုကိုဘာမွမစားရလည္းေနႏိုင္တယ္။ေနာက္ဆိုရင္ေဘဘီမစားတဲ့အစားအေသာက္ေတြစားပြဲေပၚမတင္ပါနဲ႔။ေဘဘီစားတဲ့အသီးအရြက္ေတြပဲကိုကိုစားမွာပါ"
ရိႈင္းကစားပြဲေပၚကအသားဟင္းပြဲေတြကိုျပန္သိမ္းခိုင္းလိုက္ၿပီးစားပြဲေပၚတြင္က်န္ေနသည့္အ
သီးအရြက္ဟင္းမ်ားျဖင့္သာစားလိုက္သည္။သူအခ်စ္ရဆံုးလူသားေလးကသူ႔မ်က္စိေရွ႕မွာငုတ္
တုတ္ရွိေနတာသူကဘာေတြကိုမက္ေမာေနရဦးမွာလဲ။
ရိႈင္းထမင္းစားၿပီးသြားေတာ့လင္းထိန္နဲ႔ညိဳေမာင္ပန္းကန္ေတြသိမ္းေနစဥ္ေရာင္နီကေနရာကထၿပီးေရခဲေသတၱာထဲကဘူးတစ္ဘူးကိုထုတ္ယူ
လာသည္။ရိႈင္းေရွ႕ခ်ၿပီးဖြင့္လိုက္ေတာ့ရိႈင္းမ်က္
လံုးျပဴ းသြားရသည္။ဘူးထဲမွာဒူးရင္းသီးဝါဝါေလးေတြ။အသားေလးေတြအိေဖာင္းၿပီးစားေကာင္းလိုက္မဲ့ျဖစ္ျခင္း။အန႔ံေလးကလည္းေမႊးေနတာပဲ။ရိႈင္းေရာင္နီ႔ကိုအထူးအဆန္းလိုမ်ိဳးၾကည့္လိုက္မိေတာ့ေရာင္နီက-
