Medical tour ကေနျပန္လာသည့္ရိႈင္းနဲ႔ေရာင္နီကေက်ာက္တစ္လံုးၿမိဳ႕ကိုျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းအမွတ္(၄)ရပ္ကြက္ကိုအရင္သြားၾကည့္သည္။အိမ္ေျခေလးဆယ္နီးပါးမီးထဲပါသြားသည္။မီးေဘးဒုကၡသည္ျဖစ္သြားတဲ့လူေတြကိုေနအိမ္ေတြျပန္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္ကူညီေပးဖို႔လိုသည္။
သို႔ေပမဲ့ဒီကိစၥကစာသင္ေက်ာင္းအုတ္တံတိုင္း
ခတ္သလိုမ်ိဳးလြယ္ကူသည့္ကိစၥမဟုတ္။အကုန္အက်ေတာ္ေတာ္မ်ားလိမ့္မည္။
ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ကလူေတြကၾကံဳရာက်ပန္းအလုပ္လုပ္စားရတဲ့လူေတြမို႔ကိုယ္ထူကိုယ္ထအိမ္ျပန္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔လည္းမလြယ္ကူၾကေပ။မနက္ျဖန္ေက်ာင္းကလည္းဖြင့္ေတာ့မည္။မီးေဘးသင့္ျပည္သူေတြကိုကစားကြင္းထဲမွာရြက္ဖ်င္တဲ
ေတြထိုးၿပီးေနရာခ်ထားေပးရသည္။တခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကအသိေဆြမ်ိဳးေတြအိမ္သြားေနၾကတာမို႔လူအေရအတြက္ကသိပ္ၿပီးမမ်ားေတာ့ဘဲ(၇၀)ဝန္းက်င္သာရွိေတာ့သည္။
ေရာင္နီအရင္ဆံုးေျဖရွင္းေပးရသည့္ျပဿနာကေက်ာင္းေနအရြယ္ကေလးေတြအတြက္ေက်ာင္းဝတ္စံုႏွင့္စာေရးကိရိယာေတြဝယ္ေပးရျခင္းပင္။ေက်ာပိုးအိတ္ကေနဖိနပ္အထိဝယ္ေပးရတာမို႔မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာအလႉသြားလုပ္တာထက္ပိုကုန္သြားသည္။ရိႈင္းကအျပံဳးမပ်က္ပိုက္ဆံထုတ္ေပးေနေပမဲ့ေရာင္နီကရိႈင္းပိုက္ဆံကိုသံုးရတာမ်က္ႏွာပူၿပီးအားနာလာမိသည္။
ေရာင္နီကရပ္ကြက္ထဲလွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီးမီးေလာင္ျပင္ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာေတြ၊ရြက္ဖ်င္တဲထိုးၿပီး
ေနရတဲ့ေနရာေတြ၊စာသင္ေက်ာင္းမွာစုေနရတာ
ေတြအကုန္လံုးကိုဗြီဒီယိုမွတ္တမ္းတင္ထားသည္။
အခက္အခဲကေနစရာတစ္ခုတည္းတင္မဟုတ္။မီးေလာင္မႈေၾကာင့္လွ်ပ္စစ္မီးျပတ္ေတာက္သြားတာကိုပါျပန္ျပဳ ျပင္ေပးဖို႔လိုေနသည္။မီးထဲပါသြားတဲ့ဓာတ္ႀကိဳးေတြ၊ၿပိဳလဲသြားတဲ့ဓာတ္တိုင္ေတြအသစ္ျပန္စိုက္ေပးဖို႔လိုေနသည္။ရပ္ကြက္အုပ္ႀကီးေရတြက္ထားတဲ့စာရင္းကဓာတ္တိုင္(၂၃)
တိုင္တဲ့။ဓာတ္တိုင္တစ္တိုင္ရဲ႕တန္ဖိုးကလည္း
မနည္းလွေပ။
ေက်ာက္တစ္လံုးၿမိဳ႕ခံလူေတြကအစားအေသာက္အဝတ္အထည္နဲ႔အလႉေငြေတြပ့ံပိုးေပးၾကေပမဲ့ဒါေတြကခဏတာအတြက္သာ။ေရရွည္မွာေနထိုင္ရမဲ့အိမ္ေတြအတြက္ကိုေရာင္နီကစဥ္းစားေနသည္။သူလုပ္ခ်င္တာေတြအကုန္လံုးလုပ္ရဖို႔
အတြက္ရိႈင္းဆီကေနေငြမေတာင္းခ်င္ေတာ့ေပ။ရိႈင္းကအလိုက္တသိနဲ႔ေပးလာတာေတာင္သူယူရမွာမ်က္ႏွာပူမိေနၿပီ။
