Son Mesaj|Texting

- 0.2 -

Siz: İğrenç bir insansın. (10.23)

Siz: Okulumdan gelip beni aldırmak ne? Anneni falan öldürdüm de benim mi haberim yok?

Siz: Öğrencilerimin bana nasıl korkarak baktığını tahmin edebiliyor musun? Rezil ettin beni!

Siz: Benim kaçmak gibi bir düşüncem de yoktu! Okuldan sonra bizzat kendim gidecektim.

Siz: Beni o iğrenç odaya kilitlediklerini de, beni bu duruma düşürmeni de unutmayacağım.

Siz: Bir de komutan olacaksın.

Siz: Rezil bir adamsınız Komutan, rezil.

Bu kullanıcıyı engellediniz...

Aptal Komutan: Ha? (Gönderilemedi)

Aptal Komutan: Seni okuldan mı aldılar? (Gönderilemedi.)

Aptal Komutan: Ayrıca ben seni bir yere kilitlemelerini falan istemedim. Sana ne yaptılar? (Gönderilemedi.)

-🩶-

"Sadece birkaç toplama işlemi, hızlıca yaparsınız." Öğrencilerim başlarını onaylar şekilde salladılar. Sınıfta büyük bir sessizlik vardı. Sabahtan beri böylelerdi. Dayanamayarak kalemimi masaya bırakıp masaya yüklendim. "Çocuklar sorun ne?"

"Sorun yok öğretmenim." Buna inanmamı mı bekliyorlardı cidden? Bıkkınlıkla nefesimi verdim ve bakışlarımı sınıfta gezdirdim.

"Siz dünkü durumdan dolayı benden korkuyor musunuz?" Aklımdan geçen ilk soruyu sorduğumda sınıftaki herkes sessiz kaldı. Hayal kırıklığıyla sınıfa baktım, onların iki yıllık öğretmeniydim. Benden korkmaları derin bir yara açmıştı. "Pekâlâ, hadi işlemleri yapın."

Öğretmen masasına oturup sessizce kitabı karıştırdım yeni sorular yazmak adına. Gözlerim doldu, gizlemeye çalıştım.

Zil çaldığında yutkunup çantamı aldım, kendimi iyi hissetmiyordum. Benden korkan gözlere bakmak yeterince zor değilmiş gibi, bir de o gözlere bakarak ders anlatamazdım. Sınıftan hızlıca ayrılarak müdürün odasına gittim. Erken çıkmak isteyecektim. Zaten bu olaylardan sonra kolay kolay öğretmenlik yapamayacaktım. Kapıyı tıklayarak açtığımda müdür bey bakışlarını bana çevirdi.

"Alev Hanım? Buyurun." Gülümsemeye çalışarak içeriye girip kapıyı kapattım. Eliyle koltuğu gösterdiğinde oturmayacağımı belirten bir baş hareketi yaptım. "Eğer dünkü olay için geldiyseniz, sorun değil. Yanlış anlaşılmalar olabilir. Bizzat polisler gelip bana durumu açıkladılar."

"Anlayamadım?" Bunu demesini bekleniyordum. Kaşlarım şaşkınlıkla havalandığında müdür bey gülümsedi.

"Sabah siz dersteyken sizi alan polisler geldi, durumun yanlış anlaşılma olduğunu anlattılar." Şaşkınlığım kat kat artarken kaşlarımı anlamamazlıkla çattım. O aptal komutan mı istemişti? "Kendileri de sizden özür dilediler."

"Anladım, ancak bunun için gelmemiştim." Gerçekten de gitmeye ihtiyacım vardı. Benden korkan gözlere daha fazla bakamazdım. "İzninizle dinlenmeye ihtiyacım var."

-🩶-

Siz:

Siz: Pişman mı oldunuz Komutan? (15.09)

Aptal Komutan: Seni odaya kilitlemelerini söyleyen ben değilim. (15.34)

Aptal Komutan: Okuluna gelip almalarını da söylemedim.

Siz: Ama benden şikayetçi olan sizsiniz?

Siz: En sevdiğim rengi tutturmuşsun.

Siz: Galiba iyi bir araştırma yaptınız.

Aptal Komutan: İyi bir araştırma yaptım. (Görüldü.)

Aptal Komutan: Alev, yaptığım yanlıştı.

Aptal Komutan: Önemli bir görevdeydim, gergindim.

Aptal Komutan: Evet, dönmemi bekleyen bir kişi yok, ölsem sorun olmaz ancak gergindim.

Aptal Komutan: Yanımdaki askerlere bir şey olmasından korktum. Hepsi evli, çocuklu kişilerdi.

Aptal Komutan: Üstüne 1 saatlik telefon zamanında birinin dalga geçer gibi mesajlar atmasına tepkisiz kalamadım. Patladım.

Aptal Komutan: Seni rezil ettiğimin farkına akşam vardım. Görev dönüşü telefon aldığımda.

Aptal Komutan: Üzgünüm. (Görüldü.)

Siz: Normalde seni sadece engeller, bu günü de unuturdum.

Siz: Ne kadar kızgın olsam da, sözünün güvenilir olduğunu düşünüyorum.

Siz: Yanlış bir zamanda, yanlış yazdım sanırım.

Siz: Çiçekler için teşekkür ederim.

Aptal Komutan: Yanlış yazmadın aslında.

Aptal Komutan: Hatta normal zamanda yazsan, karşılık bile verirdim.

Siz: Şimdiki zaman gibi bir zamanda mı?

Aptal Komutan: Tam olarak şimdiki zaman. :) (Görüldü.)

Siz: :)

Siz: O zaman başını etini yiyecek birisiyle tanıştınız Erdem Bey.

Aptal Komutan: Mutluluk duyarım. :)