Son Mesaj|Texting

- 1.6 -

3 hafta sonra...

Her şeyin üzerinden 3 hafta geçmişti, olanları kabullenmiştim. Hayatıma devam etmeye çalışıyordum, bu 3 haftada çokca Ela ablanın yanına gitmiştim. Misafirleri olduğu için ona yardım etmiştim. Kaya abiyle de tanışmıştım bu zamanda, Ela ablanın eşiydi.

Şimdiyse okul için hazırlanıyordum. Siyah pantolonumu ve beyaz gömlek giymiştim, dudağıma bordobir ruj sürüp geriye çekildim. Heyecanla kendimi inceledim, bugün doğum günümdü. Normalde bu kadar heyecanlanmazdım ancak bugün yeni hayatımdaki ilk yaşımdı. Sabahtan ailemle görüntülü konuşmuştum, hepsini ne kadar özlediğimi hatırlamıştım. Kesinlikle bir tatil günümde onların yanına gidecektim. Çantamı alıp kapıya doğru yöneldim, ihtiyacım olan her şeyi yanıma almıştım.

Evden ayrılıp durağa doğru ilerleyeceğim sırada önümde bir araba durdu. Bu Erdem'di, gülümsedim. Bu 3 haftada en çok Erdem'le konuşmuştum. Camı açtığında gülümsemem büyüdü.

"Bırakayım seni?" Gülümsemesi yüzüne yerleşirken ben de başımı onaylar şekilde salladım. Arabaya yaklaşıp sürücü koltuğunun yanındaki koltuğun kapısını açtım. Koltuğa yerleşip bakışlarımı Erdem'e çevirdim. Gülümsemesi bir an bile bozulmazken devam etti. "Her gün bu kadar enerjik davranmak zorunda mısın?"

"Öyle miyim?" Dışarıdan nasıl gözüktüğümü bilmiyordum ama bu aralar durgun olduğumu hissediyordum. Erdem başını onaylar şekilde salladı.

"Daha doğrusu, öyle gözükmeye çalışıyorsun." Arabayı çalıştırdığında sessiz kaldım. Araba izlerken bense telefondan saate bakıyordum. Dersimi kaçırmak istemezdim. "Altay için mi bu kadar durgunsun."

"Fazla zaman geçmese de, arkadaşımdı. Döneceğine söz vermişti." Bu konuda kapanmamış çok yaram vardı. Erdem tepkisiz kaldı, ancak yüzündeki ciddi ifadeyi kırk yılda bir görebilirdik. Bu da şaşırmama sebep oluyordu. Araba durduğunda derin bir nefes aldım. "Altay'ın mezarı nerede?"

"Memleketinde, burada olmasını istemiyordu." Diye zorlukla mırıldandı. Bu konu hakkında konuşurken zorlanıyordu. Sessiz kaldım, onub üstüne gitmek istemiyordum. Kapıyı açtım, inmeden önce bakışlarımı ona çevirdim.

"Benden bir şeyler saklıyorsun komutan, umarım önemli bir şey değildir." Arabadan indim ve gülümsemeye çalışarak ellerimi önümde birleştirdim. "Bıraktığın için teşekkür ederim."

"Rica ederim." Ufak bir sessizlik oluştuğunda kapıyı kapatıp arkama döndüm. Çantamdan bsigara paketini çıkarıp içinden bir tane sigara çıkardım. Evet, sigaraya da başlamıştım. Okula girmeden önce hızlıca sigaramı içtim. Son nefesimi çektiğim sırada zil çalmıştı, artık derse gitmem gerekiyordu.

-🩶-

Erdem Komutan: Göreve gideceğiz. (18.33)

Erdem Komutan: Gece 1'de.

Siz: Ne? (18.37)

Siz: Yeni mi söylediler?

Erdem Komutan: Evet, yarım saat oldu öğreneli.

Siz: Bizimkilerden gidecek var mı, yoksa tek sen mi?

Erdem Komutan: Bizimkiler de olacak.

Siz: Nereden çıktı bu birden?

Erdem Komutan: Birden çıkacak zaten Alev.

Erdem Komutan: Asker olduğumu unutuyorsun. :)

Siz: Eren, Deniz abi falan olacak mı?

Erdem Komutan: Olacak.

Erdem Komutan: Neden bu kadar sorguladın şimdi? Anlayamıyorum.

Siz: En son Altay'la da böyle konuşmuştuk. (Görüldü.)

Erdem Komutan: Alev..

Siz: Şu an evdesin, değil mi?

Erdem Komutan: Evet evdeyim, çantamı hazırlıyorum.

Siz: Gelebilir miyim? (Görüldü.)

Erdem Komutan: Korkuyorsun Alev.

Erdem Komutan: Seni böyle bıkarıp gitmek istemiyorum.

Siz: Korkmuyorum. Gelemez miyim?

Erdem Komutan: Tabii ki gelebilirsin.

Erdem Komutan: Bekliyorum.

Siz: Rahatsız olacaksan söyle, komutan.

Siz: Daha çanta hazırlaman gerekiyor, ayarlaman gereken işler vardır eminim.

Siz: Bana zaman ayıramayabilirsin.

Erdem Komutan: Benim için her zaman bir zamanın vardı Alev, benim de sana var.

Erdem Komutan: Ve lütfen yanıma, beni son kez görecekmişsin gibi gelme. Çünkü öyle bir şey olmayacak.

Erdem Komutan: Sadece kısa bir süreliğine görevde olacağım. Tek gidiş bir bilet yok elimde, geri döneceğim.

Siz: İçimi rahatlatmayı başarıyorsun komutan, teşekkür ederim.

Erdem Komutan: Ve lütfen yanıma gel, bekliyorum. :) (Görüldü.)