Chapter 6
ဝမ်ယွီထံတွင် ကျိအန်းနဉ်၏ ခပ်ဝါးဝါးပုံအချို့သာရှိသည်။ထင်ထင်ရှားရှားပုံမှာ အစားအသောက်ဘူးအပြည့်ဖြင့် ဖြစ်နေသောအိတ်နှစ်အိတ်အားဆွဲလျက် အစားအသောက်ကဒ်အားပါးစပ်ထဲတွင် ကိုက်ထားသောပုံသာဖြစ်သည်။ သူမပြေးနေတုန်း လေကြောင့် သူမနဖူးရှိဆံပင်များက လွှင့်နေခဲ့၏။
ဝမ်ယွီက အလွန်လှပတဲ့မိန်းကလေးများစွာကို တွေ့မြင်ခဲ့ဖူးပေမယ့်ဘသူတို့ရဲ့ ပုံစံကို ယခုလိုမျိုး သူများမည်သို့မြင်သလဲဆိုတာ ဂရုမစိုက် စိတ်မဝင်စားသည့်သူမျိုးမမြင်ခဲ့ဖူးပေ။
သူက ကျိအန်းနဉ်၏ကျောင်းဖိုရမ်တွင် တင်ထားသည့် အစားအသောက်ဝန်ဆောင်မှုအကြောင်း တမင်တကာရှာကြည့်ခဲ့သေးသည်။ သူမက ကျောင်းသူတွေ အဆောင်သို့ပြန်ရောက်သည်နှင့် ပူပူနွေးနွေးအစားအစာတွေမြန်မြန်စားနိုင်ကြောင်းပါ အာမခံကာကြော်ငြာထားသေးသည်။
ကျောင်းတွင် ယခုလိုမျိုးခက်ခက်ခဲခဲငွေရှာနေသောကျောင်းသားအချို့ရှိဟန်ပေါ်ပြီး ပြိုင်ဆိုင်မှုကလည်းပြင်းထန်လေသည်။ ဝမ်ယွီကဆေးလိပ်အားထုတ်ကာ သူ့မေးစေ့ကို ပွတ်လိုက်သည်။
ဒါကဘယ်လိုဘဝမျိုးလဲ...
သူမော့ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ဘတ်စ်ကားကပျောက်သွားတာအလွန်ကြာနေလေပြီ။ သူသည်လည်းနောက်သို့ထပ်လိုက်ရန် စိတ်ကူးမရှိတော့ပေ။ သူခန့်မှန်းတာသာမှန်လျှင် သူမနောက်အချိန်ပိုင်းအလုပ်ကို သွားနေလောက်သည်။
ဒီလိုဘဝမျိုးမှာနေတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်က ဒီလောက်အထိလှရပ်နိုင်လွန်းနေတာကို သူနားမလည်နိုင်ပေ။
"ဒါကအရေးမကြီးဘူး..."ဝမ်ယွီတွေးလိုက်သည်။
သူက သူမကိုဘဝကခက်ခဲကြမ်းတမ်းတဲ့လမ်း မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို နားလည်အောင်လုပ်ပေးမယ်.....
ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် ရယ်မောသံတွေထွက်လာပြီး ခပ်ဝဝမိန်းမရဲ့မျက်နှာက ဒေါသကြောင့် အနီရောင်ပြောင်းနေသည်။
"ဘာလို့များလူငယ်တစ်ယောက်က ဒီလိုမျိုးယဉ်ကျေးမှုမရှိရတာလဲ..."သူမကဆူပူနေသည်။
