🤚Chapter 39
စွန်းယာရှန့်က မာနထောင်လွှားပြီး လေးလေးနက်နက်မရှိသည့်အပြင် သူမ အစတည်းက ၀မ်ယွီ ကျိအန်းနဉ်ကိုလိုက်နေသည်အား မနာလိုဖြစ်နေခဲ့သည်။ ဤမနာလိုမှုကြောင့် ကျိအန်းနဉ်အကြောင်းမကောင်းပြောခဲ့ကာ အတင်းအဖျင်းများ ပျံ့နှံ့စေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ကျောင်းချန်က ကိုယ််ကျင့်တရားပျက်ပြားနေသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်မှာ ရှင်းလင်းလှသည်။ သူ့မိသားစုချမ်းသာမှုကိုအသုံးချပြီး စည်းမျဉ်းဘောင်များကိုလည်းမသိဘဲ အရှက်မဲ့ကာ စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းသည်။
ကျိအန်းနဉ်က သူတို့နှစ်ယောက်နှင့်ယှဉ်ပါက ယွီရှားကို ပိုမိုမုန်းတီးသည်။
အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူမ၏ယခင်ဘ၀တွင် လူများစွာရှိသည့်အနက်မှ ကျိအန်းနဉ်က ယွီရှားနှင့် အချိန်ပိုမိုကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကူညီကြ၍ သူငယ်ချင်းကောင်းများဟုပင် ခေါ်နိုင်ပေသည်။
ကျိအန်းနဉ်ကဲ့သို့ သူငယ်ချင်းမရှိသူအတွက် ဤအရာက အတော်ပင် အံ့သြစရာကောင်းသည်ဟု ဆိုရပေမည်။
ရလဒ်အနေနှင့် ထိုမိန်းကလေးက သူမကိုယ်ရေးကိုယ်တာအတွက် ကျိအန်းနဉ်ကိုဆေးခပ်ခဲ့သည်။
ထိုအချိန်ကို ကျိအန်းနဉ်ပြန်မြင်ကြည့်သောအခါ အေးစိမ့်မှုက သူမကျောရိုးတစ်လျှောက်ပျံ့နှံ့သွားသည်။
ယွီရှားက ယာယီအိပ်ဆောင်တွင် နေနေဆဲဖြစ်ပြီးနောက်ထပ်တစ်လနှစ်လကြာသည်အထိ အတွင်းအိပ်ဆောင်ကိုရွှေ့ဦးမည်မဟုတ်ပေ။ ကျိအန်းနဉ်ပြန်လည်မွေးဖွားလာစဥ်ကတည်းက သူမ ယွီရှားကိုမမြင်ရသေးပေ။
သူမကို မမြင်ရသည်ကပိုကောင်းသည်။ ကျိအန်းနဉ် ယွီရှားကိုမြင်သည့်အခါ သူမစိတ်ခံစားချက်ကိထိန်းချုပ်နိုင်မည်ဟု မထင်ပေ။
"ရှင့်မှာ ရန်သူတွေရှိလား..."
ကျိအန်းနဉ် ပြေးစက်ပေါ်က ဆင်းလာပြီးသည့်နောက် ၀မ်ယွီကို မေးလိုက်သည်။
၀မ်ယွီက မေးလာသည်။
"ဒါကို ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီးမေးတာလဲ..."
