🤚Chapter 32
ဝမ်ယွီက ဘယ်လက်ဖြင့် ကားစတီယာရင်ဘီးကို ကိုင်ကာ ကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်အား အန်းနဉ်၏ ထိုင်ခုံနောက်သို့ ကိုင်လိုက်သည်။ သူ၏ကိုယ်က ရှေ့သို့ ကိုင်းကျလာပြီး အန်းနဉ်နှင့် တဖြည်းဖြည်းနီးလာသည်။
သူ့ အကြည့်များက ပို၍ပင် ရဲတင်းလာသည်။
ကားအတွင်းရှိ အပူချိန်ကလည်း သူမအား မီးကင်လိုက်သည်အလား မြင့်တက်လာလေသည်။
ဝမ်ယွီက သူမကို သေဒဏ်စီရင်မည့်သူကဲ့သို့ပင်။
အန်းနဉ်က သူ့မျက်လုံးများအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
အကယ်၍ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ပေးဆပ်လိုက်ခြင်းကသာ သူတို့နှစ်ဦး၏ ကံကြမ္မာကို ဖြေရှင်းနိုင်ပြီး အတိတ်က အကြွေးများကို ပြန်ဆပ်နိုင်မည်ဆိုလျှင် မဖြစ်နိုင်သည်တော့ မဟုတ်ချေ။
သို့သော်လည်း ဤနည်းလမ်းဖြင့် မဖြေရှင်းပေးနိုင်သည်မှာ ပြဿနာပင်။
ကျောင်းချန်နှင့် ယန်ပေါ်က ရှိနေကြဆဲဖြစ်သည်။ ဝမ်ယွီက နောက်နှစ်ရောက်သည်နှင့် ကျောင်းမှ သဲလွန်စမရှိဘဲ ပျောက်သွားမည်ဖြစ်ရာ ပြဿနာအားလုံးအတွက် ဖြေရှင်းချက် မရှိသေးချေ။
ဝမ်ယွီ့အကြည့်များက ခြိမ်းခြောက်နိုင်ပုံရကာ ပူလောင်ပြင်းပြသည်။ အန်းနဉ်ကသာ ‘အင်း’ဟု လက်ခံလိုက်သည်နှင့် သူက ပြောသည့်အတိုင်း လုပ်မည့်ပုံပင်။
သို့သော်လည်း သူလုပ်မည်မဟုတ်သည်ကို သူမသိနေသည်။
ဝမ်ယွီက သူမအား နည်းမျိုးစုံနှင့် နှောင့်ယှက်တတ်သော်လည်း အတင်းအကြပ် ဖိအားပေးခြင်းမျိုး မရှိခဲ့ပေ။ ကျောင်းချန်က သူမအား အစွဲလမ်းကြီးစွာ ဖိအားပေး၍ ခေါင်မိုးပေါ်မှ ပြုတ်ကျသေဆုံးသည်အထိ ဖြစ်လာစေမှ ၎င်းကို နားလည်လာခဲ့ရသည်။
မသိစိတ်မှ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးနောက် သူမ၏နှာဖျားတွင် ဝမ်ယွီ၏အငွေ့အသက်ကို ခံစားမိလိုက်သည်။ ဆုံးဖြတ်ချက်ခိုင်မာသည့် အကြည့်နှင့် သူ့ကို ပြန်စိုက်ကြည့်ပြီး စကားလုံးတိုင်းကို ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ ပြောလိုက်သည်။
