Chapter 13
သူ့အနောက်ကလူအားလုံးလည်းလိုက်ကြည့်လိုက်သည်။အချို့ကတီးတိုးပြောနေကြပြီး အချို့ကတိတိကျကျမသိခင်အထိခဏလောက်ကြည့်နေမိကြသည်။
"အိုး... အဲ့ဒီမိန်းကလေးပဲ..."
ကျောင်းချန်ကသူ့ခေါင်းကိုပြန်လှည့်ပြီးမေးလိုက်သည်။
"မင်း သူမကိုသိတာလား..."
"သူမဓာတ်ပုံကကျောင်းအွန်လိုင်းဖိုရမ်ပေါ်မှာရှိတယ်"
သူ့အဖော်ကပြောလိုက်သည်။
"နာမည်ကြီးလိုက်သေးတယ်လေ၊မင်းမမြင်လိုက်ဖူးလား ‘ဆင်းရဲတယ်၊ဒါပေမယ့် လှပတဲ့မိန်းကလေး’ပြောထားတာကတော့ အဲ့ဒီလိုပဲ"
"အဲ့ဒါကဘာလဲ "
"သူမကဆင်းရဲတဲ့ကျောင်းသူလေ၊သူမအဖွားကိုစာသင်နှစ်စတုန်းကခေါ်လာတဲ့အတွက်အတင်ခံရတာ သူမကိုကြည့်လိုက်၊သူမကအစားအသောက်အတွက်တန်းစီနေတယ်၊ဟုတ်တယ်မလား...မင်းမြင်တယ်ဟုတ်၊သူမအစားအများကြီးယူနေတာ၊ပို့စ်မှာငါဖတ်ခဲ့တာကသူမ မိန်းကလေးအိပ်ဆောင်နေတဲ့သူတွေအတွက်ထမင်းပို့ပေးတဲ့အလုပ်လုပ်တယ်တဲ့..."
ယောက်ျားလေးကျောင်းသားအားလုံး ထပ်မံကြည့်လိုက်ကြပြန်သည်။ကျိအန်းနဉ်က ထမင်းထုပ်တွေအပြည့်နှင့်တခြားအပေါက်ကနေ လမ်းလျှောက်ထွက်သွားခဲ့သည်။
ကန်တင်းကလူတွေအုံနေတုန်းပင်။ သူမခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် ပြေးလွှားနေခဲ့သည်။ သူမနှာခေါင်းကနည်းနည်းနှာရည်ယိုချင်နေပြီး သူမရဲ့ဖြူဖွေးသည့်ပါးပြင်က နီမြန်းနေ၏။
ကျောင်းချန်၏မျက်လုံးတွေက ကျိအန်းနဉ်ဆီမှာပဲရပ်တန့်နေပြီး သူမဖမ်းစားထားသလိုစွဲမြဲနေသည်။
"ငါမယုံနိုင်ဘူး......."
သူအံ့အားသင့်စွာပြောလိုက်မိသည်။
"ဒီလိုလှပတဲ့မိန်းကလေးက၊အဲ့ဒီလိုအလုပ်တွေလုပ်တယ်လား"
သူ သူ့နှုတ်ခမ်းကိုသပ်လိုက်ပြီးပြောလိုက်သည်။
"ငါ သူမကို ငါ့အကြောင်းသွားမိတ်ဆက်လိုက်ဦးမယ်..."
ပြောပြီးသည်နှင့်သူမတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
၀မ်ယွီက ကန်တင်းထဲလမ်းလျှောက်၀င်လာပြီး သူ့မျက်လုံးများကအလိုလို စစ်ဆေးလိုက်သည်။
