🤚Chapter 16
သူတို့သုံးယောက်က စားသောက်ဆိုင်ကနေထွက်ပြီး ဟွာတက္ကသိုလ်၏၀င်ပေါက်သို့လမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြသည်။
ရှုချန်းကကျန်သည့်နှစ်ယောက်အားပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်ကားက ဟိုနားလေးမှာရှိတယ်"
ကျိအန်းနဉ်က ရပ်လိုက်ပြီးသူ့ကိုကြည့်ခါ ပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်မ အစ်ကိုကိုလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ..."
၀မ်ယွီက သူမကိုစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ကျိအန်းနဉ်က ၀မ်ယွီ ဘက်ကိုလှည့်ပြီးပြောလိုက်သည်။
"ငါ ရှုချန်းကောကို လိုက်ပို့ဦးမယ် အရင်သွားနှင့်လေ"
၀မ်ယွီက မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ ကျိအန်းနဉ်က သူ့ကိုစူးစူး၀ါး၀ါးပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူက ပြုံးပြီးရှုချန်းဘက်လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ဂရုစိုက်သွားပါ"
ရှုချန်းအဝေးကိုလျှောက်သွားပြီး ပြန်ကြည့်သည့်အခါ အကြည့်ချင်းဖလှယ်နေသည့်နှစ်ယောက်ကိုမြင်ပြီး ခွေးစားစားလိုက်ရသလိုခံးစားသွားရသည်။သူ့နှလုံးသားက ပိုမိုမွန်းကြပ်သွားသည်။
ကျိအန်းနဉ်က ရှုချန်းနှင့် ကားဆီသို့သွားရာတွင် လိုက်ပါခဲ့သည်။ သူတို့နည်းနည်းလောက်လျှောက်ပြီးနောက် သူမကအားတုံ့အားနာဖြစ်စွာပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ် စီနီယာအစ်ကိုက အဲ့ဒီလိုမျိုးပဲ နောက်နေ့ကျရင် နောက်တစ်ခါထပ်ကျွေးပါ့မယ်။ ဒီတစ်ခေါက်ကိုထည့်မတွက်ရအောင်..."
"မလိုပါဘူး မလိုပါဘူး ဟား...ဟား..."
ရှုချန်းက သူ့လက်ကိုကမန်းကတန်းဝှေ့ရမ်းပြီး ကိုးရိုးကားရားနိုင်စွာရယ်သည်။
" မင်းရဲ့ချစ်သာကောင်လေးက စိတ်၀င်စားစရာကောင်းတယ်..."
၀မ်ယွီက သ၀န်တိုပြီးရောက်လာတာဖြစ်သည်။ ကျိအန်းနဉ်က တခြားယောက်ျားလေးနှင့် ထမင်းအတူစားမည်ကိုတွေ့သွားသောကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည်။သူက ဒေါသလည်းထွက်နေခဲ့သေး၏။ သူကသူ့အပိုင်ကိုကြေညာဖို့ရာ လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ချိန်တွင် ပြင်းထန်သည့်ကျားဟော်မုန်းကိုလည်းထုတ်လွှတ်ခဲ့သေးသည်။
