Chapter 10
အန်းနဉ်က သူမရဲ့ နက်မှောင်နေတဲ့ မျက်ဝန်းနှင့် စွန်းယာရှန့်ကို ကြည့်ကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
“သိတယ်”
သူမက အေးစက်ပြီး မာနကြီးသည့် မင်းသမီးနှင့်တူပေမယ့်အမှန်ကတော့ အသားစားဖို့တောင် မတတ်နိုင်တဲ့ ဆင်းရဲသားပင်။
စွန်းယာရှန့်က စိတ်ထဲ ဒေါသထွက်နေသော်လည်း အပြင်ဘက်တွင် စိတ်အားထက်သန်သည့် အကြည့်ကိုသာ ဖော်ပြထားသည်။
သူမက အန်းနဉ်ရဲ့ရှေ့မှာ တိုက်ရိုက်ထိုင်လိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်လက်တင်ကာ
“ဝမ်ယွီက ငါတို့ကျောင်းမှာ တော်တော်နာမည်ကြီးတယ်လေ... နင် သူနဲ့ဘယ်လိုသိတာလဲ...”
သူမလက်က အန်းနဉ်ရဲ့စာအုပ်ပေါ်ကို ဖိမိကာ စာအုပ်ပေါ်တွင် အစင်းကြောင်းကြီး ဆွဲမိသွားသည်။
"တစ်ညကို ယွမ်သုံးထောင်တောင်၊ သူမနဲ့ တန်လို့လား..."
စွန်းယာရှန့်ရဲ့ စကားသံက ပဲ့တင်သံထပ်နေသလို သူမစိတ်ထဲ ထပ်တလဲလဲ ပေါ်လာသည်။ အန်းနဉ်ရဲ့ အကြည့်တွေက သူမအခုဆွဲလိုက်မိတဲ့ အစင်းကြောင်းပေါ်မှာ မြဲနေသည်။
စွန်းယာရှန့်ကတော့ အတင်းအဖျင်းပြောချင်နေတဲ့ အမူအရာနှင့် အန်းနဉ်က စူပါကိုချမ်းသာတဲ့မိသားစုကဆင်းသက်လာတာဆိုပြီး နာမည်ကြီးနေတဲ့ ဝမ်ယွီဖြင့် ဘယ်ကဘယ်လိုသိခဲ့တယ်ဆိုတာပဲ သေလောက်အောင် သိချင်နေသည်။
“ဒီတိုင်း သာမန်သိရုံပါပဲ” အန်းနဉ်က အများကြီးမပြောဘဲ မော့ကြည့်လိုက်သည်။
“အတန်းဖော်၊ ငါ အိမ်စာလုပ်ရဦးမယ်...”
သူမက ညဘက် အချိန်ပိုင်းလုပ်ကာ ငွေရှာရသဖြင့် အခြားကျောင်းသားတွေလို စာကြည့်တိုက်ထဲ milk tea အေးအေးလူလူသောက်ဖို့ အချိန်မရှိပေ။ စာကို နေ့ခင်းဘက် အပြတ်လုပ်ထားမှ အဆင်ပြေမည်။
ယခုလို စကားပြောဖို့ ငြင်းလိုက်တာက မလေးစားရာကျသည်။ စွန်းယာရှန့်လို မိန်းမလှလေးအနေဖြင့် ဒီနည်းနဲ့ အငြင်းခံလိုက်ရတော့ ရှက်သွားသည်။
သူမကထလိုက်ကာ “အိုး၊ စာကြိုးစားဖို့ ခက်ခဲမှာပဲနော်...” ဆိုပြီးထေ့ငေါ့ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားသည်။
