She can see the future, her name is Jill Morie. They are Peculiars, they exist. And this is their tale.
*****
Jill Morie, the girl who can see the future, never wants her power and believes that every event in the universe is already determined...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Use the trigonometric formula sin(2t) = 2 sin t cos t to express the area S as follows.
S = (1/4)AC 2 sin (2t)
"MORIE?"
"Ha?"nagbalik lang ako sa kasalukuyan nang marinig kong tinawag niya ang pangalan ko.
"Sabi ko, na-gets mo na ba?"
"Ah, oo." though I wasn't paying attention for the whole time. Lutang yung isip ko, hindi ko alam kung bakit ko 'to ginagawa. Nagdahilan ako para—hindi ko talaga alam. Penelope gave me a puzzled look when I asked her. Well, hindi ko naman talaga siya masisi, yung kaklase mong hindi ka naman kinakausap ay bigla ka na lang lalapitan para magpatulong, naiintindihan ko kung bakit siya nagulat, ang sarili ko lang ang hindi ko pa maintindihan/
We went to the library at doon niya ko tinuruan, She shared her ideas about the subject. Kahit na matagal ko nang naiintindihan yung lesson na 'to. Ang tanging tumatakbo sa isip ko sa buong oras na magkasama kami ay bakit nga ba 'ko nandito?
"Gusto mo bang ipahiram ko sa'yo tong notes ko?" her eyes was covered with a thick eyeglasses, ang buhok niya ay nakapigtails at kung minsan ay nakalugay ang wavy niyang buhok katulad ngayon. She's kind and she's one of those usual geeks and grade na matatagpuan sa isang klase, typical nerd siya pero hanggang rank two or three lang ang naaabot niya. Nobody bothered her at class, parang ako.
"No, I'm fine." sabi ko at isinilid na ang mga gamit sa bag. It's already six, papasara na yung library. Sabay kaming lumabas at wala na kaming imikan hanggang sa marating namin yung main gate. Iniisip niya pa rin siguro kung anong nakain ko't bakit ko siya in-approach.Pareho kaming nababalot ng agam-agam hanggang sa makalabas kami ng campus.
"Mauna na ko, Morie."
"Ah—" aalis na si Penelope pero pinigilan ko siya, "Don't go at Mirku's" Napaawang yung bibig niya at tiningnan ako ng isang nagugulumihanang tingin.
"Sold out ang milk shake nila." iniiwas ko yung tingin ko, muka akong tanga sa pinagsasabi ko.
"Hindi ko ma—"
"Basta wag kang pupunta don!" sabay talikod at naglakad ako paalis nang hindi lumilingon kahit na tinawag niya ang pangalan ko.
Hiningal pa rin ako dahil sa kaba sa dibdib ko, napasandal ako sa pader. Atsaka ko napansin sa kabilang bahagi ng daan, may pamilyar na itim kotse. At naroon siya, kumaway sa'kin habang nakangiti, si Albert.
"Kamusta na miss Jillianne?" matagal ng walang tumatawag sa'kin ng ganyan kaya parang naiilang ako. He glimpsed at the rear-view mirror. Albert's warm voice is still the same, wearing his formal suit and his hair turned whiter than before. Sinalubong ko siya kanina at inalok na ihatid ako pauwi.
