She can see the future, her name is Jill Morie. They are Peculiars, they exist. And this is their tale.
*****
Jill Morie, the girl who can see the future, never wants her power and believes that every event in the universe is already determined...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Music Class.
Isa sa ayokong subject. Lalo na pag tuwing may practical test, katulad na lang ngayon. Bad trip. Sigurado akong makikipagsapawan na naman sa isa't isa yung mga trying hard singers.
"Ok class, ang practical test niyo today ay isa-isa, unlike before na puro by group." Announce bigla nung teacher. I frowned. No, the whole class frowned.
Like, seriously? Nabigla ang buong block namin, maging ako. As in isa-isa lang kakanta sa harap? The heck!
Wala rin kaming nagawa sa desisyon ng teacher so in the end isa-isang kumanta sa harapan, alphabetical. Pwedeng mag acapella or gumamit ng kahit na anong musical instrument habang kumakanta.
"SINCE YOU'VE BEEN GONE! I CAN'T BREATHE FOT THE FIRST TIME. YEAHEEYEEE!" konti na lang mababasag na yung mga glass windows sa boses ni Aya. Wala, naging laughing stock lang naman yung mga hindi marunong kumanta. Masakit sa tainga, masakit sa ulo.
Natapos yung pagkanta ni Aya na masakit ang tyan ng mga kaklase ko kakatawa. Well, nakakatawa talaga yung ginawa nyang 'pagwawala' sa harapan ng klase, pero wala lang sa kanya yun. That's Aya, she's crazy and funny.
"Ok, thank you, Ms. Martinez." Halatang sumakit din ang ulo ng music teacher namin, "Next please."
"OMG, I'm so great, bwahaha! Morie girl! Ikaw na! Go go go!" cheer pa ni Aya sa'kin at excited na excited.
Ako na pala yung kasunod ni Aya. Tss. Bigla silang natahimik nung ako na yung tumayo para pumunta sa harapan. I know, pagdating talaga sa'kin, ilag pa rin sila. Nakakita ko ng gitara nakasandal lang sa isang tabi ng music room, dinampot ko iyon bago humarap sa kanila.
Wala talagang nagsasalita sa kanila, lahat tahimik na nakatingin sa'kin. Inaabangan ang susunod kong gagawin. Iniisip ko pa rin kung ano yung kakantahin ko.
Bahala na.
"Kamusta na..
Nandyan ka pa ba..
Wala na yatang ibang magagawa,
kundi tumawa.
...
Nakita ko ng lahat ito
Pinahihiwatig ngmata mo
Salamat na lamang sa'yo..."
Tinapos ko na agad yung kanta. Good thing kabisado ko pa rin yung chords kahit na matagal na kong hindi nakakahawak ng gitara. Kundi lang dahil sa pesteng practical test na 'to. Tss.
