𝚁𝚘𝚜𝚎 𝚃𝚊𝚒𝚗𝚝𝚎𝚍 𝙷𝚎𝚊𝚛𝚝𝚜: 𝙻𝙾𝚂𝚃 𝙰𝙵𝙵𝙴𝙲𝚃𝙸𝙾𝙽

𝙸𝙸 𝙲𝙷𝙰𝙿𝚃𝙴𝚁 𝚇𝚇

Blanchette Sorana,
—

“Ma'am, Ms. Rhyzhen Sauvettre is here and she wanted to see you.”

Napatigil ako sa pag susulat dahil sa sanabi ng temporary secretary kong si Keysha. Buhay pa pala ang gagong yun?

Nag day off kase si Andrea at hindi ata nasabihan itong babae na hindi pweding pa papasukin ang babaeng iyon sa kompanya ko o kahit makatuntong man lang iyon sa labas.

“P-papapasukin ko na po ba ma'am?”

Agad kong nilakumos ang papel na hawak dahil sa inis at galit sa isiping makikita ko ang makapal na pag mumukha ng babaeng iyon. Masama kong sinilyapan si Keysha kaya natatakot itong napayuko at agad ring humingi ng pasensya.

Humugot na muna ako ng hangin dahil parang nabubulag na ako sa galit ko't nadadamay na rin ang ibang tao dahil rito.

“No, tell her I don't wanna see or hear anything from her ever again.” ani ko rito sabay balik sa pag ayos ng mga papel na nilukot ko kanina.

Agad rin naman itong tumalima sa utos at nang makalabas na ito ay napasandal na lang ako sa aking inuupuan.

Naiinis ako sa kanya. Bakit ngayon niya lang naisipang puntahan ako? Ilang linggo ko nang hihinihintay kung kailan niya ipakita sa akin ang mukha niyang singkapal ng reinforced steel. Di natitibag eh!

Sumko na lang rin akong maghintay lalo na't nitong mga nakaraang araw ay pinaparade niya sa publiko yang fake niyang asawa. And it's more infuriating when the media's deemed them as a proud and happy  couple. Tsk!

Proud and happy my ass! Ipag bunggo ko pa yang mga bungo nilang dalawa. Makikita nila.

Napamulat ulit ako nang bumukas ang pintoan ng office ko at nag hihingalong Keysha ang bumungad ulit rito. Halata ring naiistress na siya. Tiinaasan ko siya ng kilay kaya agad siyang napaayos ng tindig.

“Ma'am, gusto niya raw talaga kayong makausap. Nagpupumilit na po talaga siya.” mukhang paiyiak na rin ito sa takot sa akin. Di ko na mapigilang mapairap sa inis.

Of course it's Rhyzhen Veille. Nasa lahi niya nang maging makulit kahit dati pa man. Wala sa bokabularyo nun ang salitang tigil o limit.

“Throw her out the building. Dragged her if its a must or whatever it is——just fuck! removed her from the building! Now!” napasigaw na lamang ako sa sobrang frustrated ko.

Keysha quickly scurried away, she even forgot to closed the door which I hated the most but with the stressed and frustrations I'm feeling right now, I don't care anymore. Napahilamos na lamang ako sa mukha dahil na iistress na talaga ako ng sobra.

Mabuti naman at hindi na bumalik pa si Keysha mga ilang minuto na rin ang lumipas at mukhang na paalis na nga nila ang gagong iyon. Thank god, makakarelax na rin ako ngayon.

Sana naman ay nakuha niyang di ko siya gustong makausap at hindi niya na rin ako gagambalain pa. I'll swear to god, maibubuhos ko talaga lahat ng hinanakit ko sa buhay sa kanya kapag di pa siya titigil.

For me, she already chosen a choice and it wasn't me nor our daughter and that's like a big slapped to my face. Now, I wouldn't give a fuck to every single thing that she said and done... 

Hindi na ako aasa pa. Wala na rin naman itong patutunguhan pa.

She's already three weeks late already to fix what has to be fix between us. I'll rest my case.

Sumapit ang hapon na puro papeles lang inaatupag ko instead na isipin ang mga nangyayari sa buhay ko. Nag mamadaling inayos ko na rin ang mga gamit ko dahil bibisitahin ko pa ang anak ko.