𝚁𝚘𝚜𝚎 𝚃𝚊𝚒𝚗𝚝𝚎𝚍 𝙷𝚎𝚊𝚛𝚝𝚜: 𝙻𝙾𝚂𝚃 𝙰𝙵𝙵𝙴𝙲𝚃𝙸𝙾𝙽

𝙸𝙸 𝙲𝙷𝙰𝙿𝚃𝙴𝚁 𝚇𝚇𝚇

“How was it?”

Pigil hinga kong tanong kay Hugo na kausap ko ngayon sa telepono habang ang mga tingin ko naman ay nasa mag-ina kong masayang nag uusap.

“Everything you asked are settled now boss.” sagot nito kaya napatango ako. “You can check it if you want.”

“Thank you Hugo. I'll see you later to check it.” agad itong nagpaalam sa akin. Binaba ko na ang tawag bago ko nilapitan ang mag-ina ko.

Nasa labas kami nang classroom nito. Ayaw niya pa sanang pumasok at gusto niyang sumama sa amin. Mabuti at napilit ng mommy niya na pumasok ngayon. Konting suyo lang.

Somehow, parang may kumurot sa puso ko dahil sa hindi sana namin ito patagong sinasama kung hindi lang sana na nganganib ang buhay niya kapag nalaman ng lahat na anak namin siya.

Hindi sana siya ganito kasabik na makasama kami kahit ilang oras lang. Hindi na sana siya nanlilimos sa kakarampot na oras na mabigyan namin ang kahilingan niyang makasama kami.

Tsk! Kung pwedi lang na tapusin lang lahat ng paghihirap namin ng ganun lang kadali.

I'll do whatever it takes, even if that means I'll sacrifice myself for it.

“Don't go with anyone you don't know, okay?” agad namang tumango ang anak ko sa ilang ulit na habilin ng mommy nito sa kanya. Napanguso pa ito dahil kanina pa ito inuulit ulit ni Sorana. Naiiling na napangiti na lamang akong pagmasdan ang mag-ina ko.

Sorana were kneeling infront of our daughter while adjusting our child's collar while gently listening to what her mother's been telling her.

“Always tell your teacher whenever you want to go outside and play, okay? Don't worry, me and your momma would be here later to fetch you.” ani pa ni Sorana bago hinalikan ang anak namin sa noo nito.

Although we have her guarded 24/7, nagkalat lang rin ang mga bodyguards niya sa paligid hindi pa rin kami mag pakampante. Knowing our enemy, Nero is such a conniving crazy bastard. Hindi niya ito palalampasin kapag nalaman niyang may anak kaming itinatago.

“Have fun here baby. We'll see you later, okay?” agad ko itong kinarga bago hinalikan ang pisngi nito. Humahagikgik naman itong yumakap sa aking leeg.

Ms. Grace suddenly emerge from the door with a big smile on her face. She greeted us enthusiastically and we did too. Ibinaba ko na rin ang anak ko dahil mag sisimula na rin daw ang klase nila.

“Bye mommy and momma. I'll see you later po.” paalam pa sa amin ni Veirn.

“We'll see you later too baby. Have fun alright?” nag thumbs up pa ako habang nakangisi rito na ikinahagikgik lamang nito. Sorana just wave her hand to Veirn before she disappeared into the room.

I smile sweetly at my wife when I got close to her. Marahan kong inabot ang mga kamay niya at maingat na pinisil iyon.

“Feel at ease, Love. Nothing's gonna happen to our little one.” marahang saad ko rito nang mapansin ang pag aalala sa mga mata nito ngayon.

Mabilis ako nitong niyakap ng mahigpit at naramdaman ko ang panginginig ng katawan nito. Napahaplos na lamang ako ng marahan rito habang pinakiramdaman ito.

I know she's still shaken up by what happened on our way here at my daughter's school. Someone tailed us the moment we left the building. Kailangan ko pang ireroute ang daang binaybay namin upang di nila kami masundan pa.

It worked, for now but I know, nag sisimula pa lamang sila.

“I'm sorry...” humigpit pa ang kapit nito sa akin. “I'm just scared that she'll be hurt or even worst than her getting hurt.” agad ko siyang inilayo ng konti upang matingnan ko ang kanyang mukha.