𝙴𝙿𝙸𝙻𝙾𝙶𝚄𝙴

6K 157 42
                                        

-

Marahang iminulat ko ang isa kong mata upang tignan ang anak kong kanina pa humahagikgik sa aking kandungan habang may idinidikit na anong stickers sa splint cast brace na suot ko saking kanang kamay.

Hindi ko na masyado maalala kung kailan na dislocate ang buong kanang braso ko at pulsuhan ngunit alam kong kagagawan ito ni Fernandez nung huli naming sagupaan.

Pati nga buong katawan ko ay sumasakit kahit na nakahilata lang ako buong araw at nagpapagaling. Mukhang napuruhan nga talaga ako. Dalawang linggo ba naman akong tulog dahil sa tindi ng pasa at sugat kong natamo.

My body suffered so much with the beatings I've constantly receives since the day I got captured plus the deadly fight I had with Fernandez at the rooftop really put my life at risks. My body just really shutdown on their own from the damages it receives.

"What 'cha doing Hun?" I happily ask my daughter when she giggled again as she added another bunny sticker on my casted arm. A warm feeling coated my heart upon seeing her smile and genuinely happy at what she's doing and knowing I can now freely seen in public with her and her mom without being in danger. I can show them to the world now.

"I'm decorating your arm Momma. It's plain and ugly po in my eyes." aniya na ikinatawa ko talaga habang napapangusong nakapokus lamang ito sa pagdidikit ng kung ano-ano rito.

Halos mapuno na ang buong cast ko ng mga bulaklak at mga cute na mga hayop na pinagdidikit niya rito ngunit hinayaan ko na lang. She's clearly happy vandalizing my dislocated arm. Hinaplos ko na lang ang buhok nito at pinabayaan na. What a cute kid!

After sometime, the door of my room opened and suddenly my wife walks in with a serious look on her face pero nang makitang gising na ako ay napatigil ito at napatulalang napatitig lang sa akin.

I became weary seeing her exhausted demeanor. If I wasn't bed-bounded because of my bruise and wounds, I'll jump down my bed and quickly run to her side to gave her a tight hug and to tell her everything's fine now and how much I love and misses her.

"Veille..." agad akong napangiti ng sambitin nito ang pangalan kong sobrang namiss ko. Naiiyak itong lumapit at umupo sa aming tabi sa kama. Veirn quickly kissed and hugged her nang mapansin na siya nito.

Gaya ng anak namin ay niyakap niya rin ito gamit ang isang kamay dahil gaya ko'y naka medical arm sling rin ito upang di masyado magalaw ang sugat niya sa kanyang kaliwang balikat, tho medyo humilom na ang sugat niya ayaw niya lang bumuka pa ang sugat niya.

Naks! Couple goals lang? Pareho kami may arm sling eh! Ibang level kung mag twinning kame. Hehe! Joke lang!

"Look mommy! I decorated momma's arm with the stickers Mamay bought me!" pabida pa ni Veirn sa kanya na sobrang lawak pa ng ngiti na parang proud na proud sa ginawa.

"It's pretty and looks lively now Sweetie!" Sorana said excitedly as she observed my casted arm. Napangiwi pa nga siya saken ng konti dahil sa andami ng mga stickers na nakadikit rito. Napailing na nga lang ako sa kanya saka hinalikan ang noo ng anak namin.

Masayang dinaldal naman siya ni Veirn tungkol roon ngunit agad ring nabaling ang atensyon sa bagong dating na Amethyst na may bitbit pang takeout na inutos ko kanina nang magising ako at agad na lumapit ang anak ko rito nang pinakitaan niya ito ng dino nuggets na paborito rin nito and together they prepared our food on the table inside my room.

It's already one in the afternoon but we still haven't had a lunch at kanina pa nanghihingi ang anak ko sakin ng pagkain.

Pinagmasdan ko pa muna sila Amethyst at ang anak ko na nnagkukulitan pa rin bago ibinaling ang atensyon kay Sorana na nasa akin na pala ang atensyon.

𝚁𝚘𝚜𝚎 𝚃𝚊𝚒𝚗𝚝𝚎𝚍 𝙷𝚎𝚊𝚛𝚝𝚜: 𝙻𝙾𝚂𝚃 𝙰𝙵𝙵𝙴𝙲𝚃𝙸𝙾𝙽Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt