Mijn eeuwige zonde - Larry Stylinson (vampier)

14.1: Hou me vast

"Je ziet er geweldig uit."

"Moet jij je niet gaan omkleden?" Twijfelend staar ik naar de roodharige vrouw voor me, misschien heeft ze gelijk.

"Zo vroeg zullen ze wel niet hier zijn. Bovendien weet ik niet of ik blij moet zijn dat ik 'uitgenodigd' ben of niet."

"Komaan Louis!" Dramatisch draait Rune zich om, "het is wel een feestje hoor." Ik grinnik en ontplooi mezelf van mijn kleermakerszit om recht te staan en even overdreven met mijn ogen te draaien.

"Een feestje met hongerige vampiers, super." Ze lacht en ik draai me dan toch om. Misschien heeft ze wel gelijk en kan ik me best gaan omkleden. Na een kort klopje open ik langzaam de deur van Harry's kamer. Harry ziet er geweldig uit. Zijn pak heeft een iets donkerdere kleur als normaal, en zijn blouse is wit waardoor zijn ogen je open aanstaren. "Je ziet er echt geweldig uit."

"Anders niet?" Harry trekt plagend een wenkbrauw omhoog en neemt mijn pak al. Ik wil het aannemen maar hij zorgt ervoor dat ik er net niet aankan waarna hij me intens aanstaart. "Je moet me iets beloven."

"Ik ben geen vijf jaar oud Harry." Hij glimlach lichtjes en schudt zijn krullen.

"Als er iets is, kom je naar mij. Voordat je naar boven gaat, kom je naar mij. Als je de ruimte verlaat, kom je eerst naar mij. Kom gewoon altijd eerst naar mij voordat je me ongerust maakt." Ik grinnik en bijt dan op mijn lip, oeps. Zo klinkt hij wel echt overbezorgd.

"Ik zal er aan proberen te denken. Het lijkt wel alsof je me niet kan missen." Plagerig buig ik dichterbij en neem ik het pak slim over.

"Dat is maar een gedachte." Hij grijnst en geeft me een aanmoedigend duwtje richting de deur. "Zie maar dat je op tijd klaar bent Tomlinson, vampiers wachten niet graag." Ik glimlach, daar heeft hij helemaal gelijk in.

***

Ik ben blijkbaar een van de laatste gasten, aangezien de ruimte al behoorlijk vol gestroomd is. Ik wist niet eens dat er zoveel duistere wezens waren... Niet enkel de bekende mannen van het parlement zijn er, maar ook vreemde mannen, vrouwen, helemaal luxueus opgetut. Mensen die ik nog nooit gezien heb en proberen hier een invloed te krijgen op Harry. Mijn ogen scannen door de ruimte, opzoek naar iemand die ik ken. Sedrik staat te lachen bij een andere jongeman met blond haar, terwijl Rune omringd is door een groep van vrouwen. Ze glimlacht naar me en meteen draaien alle hoofden naar mij. Ongemakkelijk en beschaamd draai ik me om en bots ik recht op tegen een onbekende man die vriendelijk naar me glimlacht.

"Sorry, de naam is Vänlig, Christiaan Vänlig. Jij bent?" Hij weet niet wie ik ben? Excuseer? De man krabt even ongeïnteresseerd in zijn bruine haardos. Iedereen hier weet wie ik ben, hoe kan het dat hij dat niet weet? Ik ben wel-.

"Louis Tomlinson, aangenaam. Wat ben jij?" Argwanend kijk ik de man aan en hij begint te lachen.

"Altijd belangrijk om te weten natuurlijk. Ik ben een vampier, een van Harry's beste vrienden. Jij?"

"Harry's comes." Als hij een vriend is, kan ik best vriendelijk tegen hem zijn en hem aardig behandelen. Anders zal Harry niet blij met me zijn. Hij knikt en grijnst terwijl hij een slok van zijn alcohol neemt. "Hoe komt het dat ik je nog nooit gezien heb als je een goede vriend van Harry bent?" Hij richt zijn helblauwe ogen terug op mij.

"Dat is omdat ik werk lever in de bergen, het volk voorzie van eten op moeilijke plaatsen." Dus hij is een goed persoon?

"Dat klinkt aardig." Hij haalt zijn schouders op en geeft zijn glaasje mee met een bediende.

"Iemand moet het doen. We leven niet enkel om dingen te gebruiken, soms moet je ook iets terugdoen." Ik glimlach en mijn ogen gaan terug door de ruimte. Harry kijkt me geïnteresseerd aan maar wendt zijn blik snel af als hij door heeft dat ik het merk.