Mijn eeuwige zonde - Larry Stylinson (vampier)

16.0: Relaties

Traag en lui door de intense zonnestralen wandelen ik en Harry terug naar het kasteel. We zeggen beiden niets, maar mij stoort het niet. De vogels fluiten terug en mijn gedachten zijn opnieuw kalm en sereen. Al we de hal binnenkomen begint Sedrik die 'toevallig' de andere kant op loopt te grijnzen.

"Iemand heeft stoute dingen gedaan in het bos..." Hij schenkt ons een ondeugende blik waardoor ik wil reageren maar Harry geeft me een zacht kneepje in mijn hand. Vragend draai ik mijn hoofd naar hem.

"Hij plaagt je maar. Ga je je eerst wassen...?" Ik knik en zucht als de vele treden boven me uit torenen. De beperking van een mens te zijn...

"Wat?-" Met een simpele zwaai beland ik in de lucht. Twee sterke armen dragen me zonder enig probleem naar boven, de krullenbol, typisch. "Hoe fijn dit nu ook is, ik kan nog steeds zelf lopen hoor." Harry grijnst van oor tot oor en schudt zijn krullen speels.

"Ik denk dat ik je daar nét iets te veel voor afgemat heb Boo." Ik frons, alweer die verschrikkelijke naam.

"Hoe vaak moet ik nog zeggen dat het Louis en alle mogelijke afkortingen daarvan is. Ik denk niet dat er een...B in mijn naam zit." Harry rolt volwassen met zijn ogen en zet me terug neer.

"Gaan we weer koppig doen?" Ik haal mijn schouders op en glimlach onschuldig, dat is net wie ik ben. "Ga je nu maar wassen voordat ik niet meer van je af kan blijven." Ik grijns en wiebel plagend met mijn wenkbrauwen.

"Iemand heeft problemen met zijn zelfcontrole..." Harry gromt aantrekkelijk en duwt me zacht tegen de muur aan.

"Inderdaad. Een kleine koppige idioot kan maar niet stoppen met zijn charmes bij gevaarlijke wezens te gebruiken." Deze keer rol ik met mijn ogen waardoor Harry me fronsend aankijkt en zijn vinger traag over mijn kaaklijn laat schuiven.

"Dat zijn natuurlijke charmes."

"Net als dat strakke broekje?" Spottend kijkt hij me aan waarna hij me liefdevol zoent en een pluk haar uit mijn gezicht wrijft. "Tot dadelijk Lewis." Ik glimlach en besef niet meer dat mijn vingers over mijn lippen glijden totdat Aurus voorbij komt en me een rare blik geeft. Zonder erop te reageren ga ik mijn kamer in. Waarom moest Aurus me net zo zien? Ik zucht en neem dan maar een lap stof om me mee te wassen.

"Kan ik binnenkomen?" Voor 1 keer is Harry netjes, al klinkt zijn stem wel vreselijk ongeduldig.

"Zeker." Harry's grote lichaam komt onmiddellijk binnen. Waterdruppels vallen nog van zijn natte donkere haar terwijl ik mijn rug aan het afdrogen ben. Het ontgaat me niet dat Harry me ongegeneerd bekijkt en even vluchtig zijn tong over zijn roze lippen haalt. "Wat was er zo dringend?" Ik frons als Harry fronst waardoor ik snel mijn hemd aantrek. De rest was al oké.

"Ik kreeg net de melding-"

"Harry! Harry!" Sedrik zijn stem onderbreekt ons gesprek als hij ruw de deur open doet. "Schiet op! Jean is er al." Hij is ongeduldig maar alles wordt wazig voor mijn ogen. Wat? Jean op de manier van, mijn vader? Harry legt zijn hand op mijn schouder en ik moet er dan ook alles aan doen om die daar te laten liggen. Niet nu.

"Wat?" Onzeker zoek ik naar het antwoord in Harry's emerald ogen die me berouwvol aankijken.

"Het spijt me Louis. Ik wist niet dat hij zo snel zou komen..." Ik frons alleen maar en merk dat ik nerveus begin rond te wandelen met mijn handen die over mijn tempels wrijven. Mijn hartslag is verdubbelt en ik heb geen idee wat te doen. Hij wilt me zien, sowieso. Ik wil hem niet zien, sowieso. "Ik probeer hem enkel bij de gevangenen te houden oké? Dan heb je meer tijd tot de volgende keer en-" Wanhopig staart hij me aan als Sedrik ons opnieuw onderbreekt.

"Harry we-"

"IK WEET HET JA!" Ik schrik van Harry's roepende stem en gespannen houding. Hij doet dit voor mij, hij is me aan het beschermen, alweer. Godverdomme, stomme gevoelens.