Mijn eeuwige zonde - Larry Stylinson (vampier)

14.2: Hou me vast

Het feest is zonder al te veel drukte verder verlopen. Op dit moment is het meer van 'wie kan het meeste drinken', maar het is wel grappig om naar te kijken. Harry houdt zijn reputatie in stand door elke keer die vreselijke whisky's achterover te blijven slaan als een gek. Hij strompelt terug naar me toe.

"Ik heb gew-lonnen. Gloed hé?" Ik grinnik om zijn dronkenpraat en geef hem een waarschuwend duwtje als hij zijn arm om mijn lichaam wilt slaan.

"Christiaan is al terug naar zijn volk, jij zou er beter ook mee stoppen." Er is toch nog maar een enkele man, en de klok geeft inmiddels aan dat het al twee uur 's nachts is.

"Ik blen de gastheel. Ik moet als alleler laatste opblijven." Ik grinnik weer, hij is echt te schattig met dat priemende vingertje en zijn ruwe stem zo.

"Rodrich is ook vertrokken Harry. Je bent de allerlaatste hier." Overdreven en aangeschoten maakt Sedrik een wijd gebaar met zijn armen om Harry te overtuigen.

"Dlan kan ik wel naar bloven glaan met mijn vriendje." Noemde hij mij nu zijn vriendje? Mijn hart begint wild te bonken en ik glimlach dankbaar naar Sedrik, maar wat moet ik nu in hemelsnaam met deze dronken Harry aanvangen?

"Helemaal juist Harry. Laten we naar boven gaan." Ik sla ondersteunend mijn arm om zijn onderrug. God Harry weegt veel, dat zou je niet zeggen als je naar zijn lichaam kijkt. Eenmaal bij de trap aangekomen gaat Harry nog zwaarder tegen me leunen.

"Mijn knap vriendje. Zo knap." Hij aait door mijn haar waardoor ik de volgende traptreden niet zie en bijna struikel door het extra gewicht van Har.

"Jouw knappe vriendje zou het fijn vinden als je eens op je eigen benen zou lopen. Hij is namelijk geen supersterke vampier." Harry fronst kinderlijk en zet de volgende stappen zelf.

"Slinds wenn praat je zo over jezelf? Jij bent toch ik en nliet hij." Ik rol met mijn ogen, betweter. Dat weet hij wel terwijl hij waarschijnlijk niet eens meer weet hoe oud hij nu eigenlijk is. "Niet met je ogen rollen. Je bent dort vleel te schön voor." Steeds vaker komen Oudpruisisische woorden terug. De zatlap.

"Jij ziet er ook heel leuk uit Harry." Hij lacht als een klein kind met zijn hoofd in zijn nek. Pff, we zijn eindelijk boven. Dank u God. Ik open de deur van zijn kamer en laat hem op het bed zitten. "Ik ga nu naar mijn kamer. Oké?" Onmiddellijk slaan twee sterke armen zich rond mijn torso en trekt hij me op hem op het bed.

"Ik wil niet alleen slapen. Harry hat ängst en ist verdrietig zonder zijn knappe vriendje. Oh Louis je bent zo zacht." Ik grinnik. Zijn adem stinkt naar alcohol maar in ieder geval ziet Harry er heel tevreden uit. Dolgelukkig zelfs. Een stomme grijns versiert zijn gezicht terwijl hij nu met zijn vingers de knoopjes van mijn hemd aan het los maken is.

"Harry stop." Ik neem zijn handen vast waardoor hij me een boze blik schenkt. Hij is echt een klein kind nu.

"Harry wlil plezier maken met Louis en zijn gloddelijke lijf. Harry wacht al heel de avond."

"Louis is heel erg moe nu Harry." Meent hij dat? Dat hij me- gaat dat wel? Tussen twee mannen en dan-. Dit is raar. In ieder geval ga ik nu geen seks hebben met een dronken Harry, hoe aantrekkelijk hij er ook uitziet in het maanlicht en hoe aangenaam die ruwe handen over mijn buik ook zijn. Ik kreun ongewild. "Harry stop. Anders ga ik wel in mijn eigen bed slapen." Onmiddellijk haalt hij zijn handen van me af. Traag en onhandig rol ik van hem af en leg ik zijn eigen hemd weg, doe mijn broek uit en ga onder de lakens liggen.

"Louis. Mooie Louis." Een halfnaakte Harry fluistert naar me op een vreselijk aantrekkelijke zangerige toon.

"Wat?" Vermoeid draai ik me om.