Hello, Neighbor

CHAPTER 38

CHAPTER 38

Mali, e. Hindi ko dapat siya pinag-promise. Nababali 'yun. Bakit ko naman kasi nasabi 'yun? Masyado ba akong nadala sa mga napapanood ko minsan na kdrama? Hindi, e. Minsan lang naman ako nanonood ng mga drama-drama dahil wala naman akong panahon pero mali talaga, e! Baka masaktan lang ako kung aasa akong aasa sa binitiwan niyang salita.

Bumangon ako at dumiretso sa bathroom. Tinignan ko ang sarili ko sa salamin, plain pa rin ako at medyo magulo pa ang maikli kong buhok. Ano bang nagustuhan ni Gabe sa akin?

Agad akong nag-shower at binasa ang mga text sa akin pagkatapos. Ang isa dito ay galing kay Gabe at sinasabing huwag ko na siyang hintayin ng breakfast dahil may pinuntahan siya. Goodness. Tama bang iwanan ako? Porke't birthday na niya?

Natigilan ako.

Birthday na niya! Dang it! Wala pa akong nabibiling regalo para sa kanya!

Nang makabihis na ako ng shorts at tee ay kumain na muna ako ng breakfast sa baba. Hindi na ganoong kadami ang tao dahil na rin siguro alas nuebe na and thankful ako dahil wala dito ang family ni Gabe. Matapos kong kumain ay lumabas na ako. Namasyal ako sa buong paligid, sa mga nagbibenta ng souvenir at kung anu-ano pang mga kagamitan.

I'm looking for something na pwedeng gamitin ni Gabe araw-araw. Ayaw ko naman siyang bigyan ng damit dahil afford naman niya 'yun. Branded pa.

"Miss, Miss maganda." Tumingin ako sa likod para kumpirmahin kung hindi ako ang kinakausap ng ale. Pero wala, walang ibang miss dito kundi ako lang! Tinuro ko pa ang sarili ko para itanong siya at agad naman siyang tumango bilang tugon. Ngumiti ako at ngumiti din ito sa akin. "Bili ka na ng keychain. Ibigay mo sa nobyo mo pag-uwi mo."

"P-po? Boyfriend po?" Nanlalaking mga mata kong tanong sa kanya.

"Oo. Heto bagay sa'yo" Ipinakita niya sa akin ang isang babasagin na puti at hugis puso na bato. Maganda ito katulad ng sabi niya. Hindi rin kaliitan at hindi naman kalakihan. Sakto lang para sa isang keychain.

"Magkano po kaya 'to?" Tanong ko sa kanya.

"Mura lang apat limang daan." Agad na nawala ang ngiti ko dahil sa sinabi niya. Grabe naman yung apat isang daan! Masyado namang mahal! Saka aanhin ko naman yung tatlo pang natitira? Grabe, a!

"Kapag po dalawa?"

"Three hundred. Lalagyan na rin ng pangalan." Sabi pa niya.

"Pangalan?"

"Uukitan." Nakangiti nitong sinabi sa akin.

"Sige na nga. Pero 280 na lang, ah!" Tawad ko pa pero sabi ng ale dahil maganda naman daw ako ay payag na siya. Nambola pa siya, bibigay din pala!

Agad kong sinabi ang ipapalagay ko. Angel and Gabe. Iniisip ko pa lang na malalagay ay napapangiti na ako. Magugustuhan kaya niya? Masyado kaya niyang iisipin na mapang-angkin ako?

Hinintay kong matapos na mailagay ang pangalan namin. Binayaran ko kaagad nang matapos iyon. I didn't bother checking. Muli na ulit akong naglakad-lakad.

Dumadami na ang taong nandito sa beach. Ang iba sa kanila ay naliligo, naglalakad, nagtatakbuhan at nagtatawanan.

Nawala lang ang tingin ko sa iba nang may biglang humawak sa braso ko. Nagulat ako na dahilan kung bakit agad kong hinila palayo ang braso ko sa kung sino man ang nakahawak sa akin.

"S-sorry miss, hindi namin sinasadyang takutin ka." Tumingin ako sa babae. Mukhang sincere naman siya sa sinasabi niya. "Baka lang kasi gusto mong sumali sa game namin." Turo niya sa ibang nakatayo, may hawak na bola ng volleyball ang isa sa kanila. Obvious naman na beach volleyball ang lalaruin nila. "Kulang kasi kami ng isang player, nakita ka naming mag-isa kaya we assumed na baka wala kang kasama."