Απαγορευμένος Έρωτας!! {BW2019}

Part 6

#_Μεριά_Ανθής

"Δεν το πιστεύω.. Ήρθε! Αχχ..Τόσο όμορφος.." σκέφτηκα καθώς τον οδηγούσα προς το σαλόνι.

Λίγο πριν μπούμε στο σαλόνι μου έπιασε το χέρι και εγώ γύρισα ώστε να τον κοιτάω. Με κοίταζε στα μάτια κι εγώ αισθανόμουν τόσο αμήχανα.. αλλά όχι, δεν έπαιρνα τα μάτια μου απ'αυτόν.

"Χρόνια πολλά Ανθή!" επιτέλους μίλησε.

Μου έδωσε ένα κόκκινο κουτάκι κι εγώ το άνοιξα κατευθείαν. Ένα βραχιόλι.. Μα είναι τόσο γλυκός!! Έχει πάνω και ανθάκια.. Θα το φορέσω! Μ'αρέσει πολύ!

"Είναι υπέροχο σ'ευχαριστώ.. Με βοηθάς να το κουμπώσω?" είπα και του χάρισα ένα πλατύ χαμόγελο.

"Ναι, βέβαια.." μου απάντησε. Πήρε στα χέρια του το βραχιολάκι και το κούμπωσε γύρω από τον καρπό μου. Το δάχτυλο του ακούμπησε λίγο την επιδερμίδα μου για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, κι όμως, ήταν αρκετό για να με κάνει να ανατριχιάσω ολόκληρη.

Το ένα του χέρι μεταφέρθηκε προς τον λαιμό μου και τον κράτησε απαλά, εγώ είχα χαθεί στις σκέψεις μου χαζεύοντας το βραχιόλι και δεν πήρα χαμπάρι για πότε βρισκόμουν στον τοίχο και φιλιόμουν μαζί του τόσο παθιασμένα.

"Ανθή! Που είσαι παιδάκι μου?" άκουσα την φωνή της Λου να πλησιάζει.. αλλά ούτε εγώ, ούτε ο Παναγιώτης έκανε κίνηση για να σταματήσει να με φιλάει.. "Αα!" Πλέον πρέπει να 'χε έρθει στο χολ γιατί έκανε ένα επιφώνημα κι έφυγε ξανά.

Στο κράτημα του δεν έχω την παραμικρή δύναμη.. Ούτε να ανοίξω τα μάτια μου, ούτε να σταματήσω.. Δεν ήθελα να σταματήσω, όμως! Αλλά αισθανόμουν πως το δωμάτιο δεν έχει αέρα και πάνω στο άγχος μου άνοιξα τα μάτια μου λες και ξύπναγα από λήθαργο.. Έσπρωξα τον Παναγιώτη για να σταματήσουμε το φιλί και εκείνος ελάττωνε το φιλί σιγά-σιγά.

"Συγνώμη! Παρασύρθηκα.." είπε και έκανε ένα βήμα πίσω γιατί υπήρχε πολύ ζέστη.

"Αν έτσι παρασύρεσαι.. Να το κάνεις πιο συχνά." πετάχτηκε η Λου και γυρίσαμε να την κοιτάξουμε.

"Μα καλά.. Αυτή δεν είχε φύγει?" σκέφτηκα.. 

"Γεια και σε σένα Μαριλού!" της είπε ο Παναγιώτης ειρωνικά, με ένα αχνό χαμογελάκι.

"Γειαα σου.. Γεια σου." του απάντησε η Μαριλού με αργό τόνο στην φωνή της, ενώ τον κοιτούσε λες και θα διάλεγε άνδρες μοντέλα για περιοδικό και ήταν 50-50. "Θα στην επιστρέψω σε λίγο." με κοίταξε και συνέχισε. "Στο μεταξύ. Το πάρτι γίνεται μέσα.." απευθύνθηκε και στους δύο αλλά κυρίως στον Παναγιώτη.

Μπήκαμε στο σαλόνι και ήταν πολλά παιδιά που δεν είχαν προλάβει να μου ευχηθούν και πέσανε πάνω μου για αγκαλιές, φιλιά, χρόνια πολλά, τι κάνεις?, πως είσαι?, κλπ. Αφού τελείωσα απ' αυτούς έψαξα με τα μάτια μου τον Παναγιώτη και τον είδα να είναι στο μπαλκόνι και να παρατηρεί τις κινήσεις μου. Του έκανα νόημα να με περιμένει.. κι αφού άφησα τα δώρα στο δωμάτιο μου, πήγα να βγω έξω, αλλά δεν είχα δει πως στεκόταν στην πόρτα και με χάζευε με αποτέλεσμα να πέσω πάνω του.

"Πρόσεχε!" μου είπε ενώ με κράτησε για να μην χάσω την ισορροπία μου απ'τα τακούνια.

"Ουφ.. Με τρόμαξες.." τον μάλωσα. 

"Δεν ήθελα κάτι τέτοιο." είπε ενώ με κοίταζε μέσα στα μάτια. "Έψαχνα το μπάνιο.. Αλλά τελικά μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον αυτό το δωμάτιο.;)" έκανε ένα πονηρό χαμόγελο και με τράβηξε πάνω του και με ξανά φίλησε.

Χαμογέλασα σ'αυτό που είπε και τον έσπρωξα μέσα κι έκλεισα την πόρτα.

"Ήρεμα Ανθή! Δεν έχω σκοπό να μπω φυλακή από τώρα." κάνει και πλάκα. Πάντα ήθελα ένα αγόρι-ανέκδοτο. Να που το βρήκα!

"Δεν νομίζω να έκανα κάτι που δεν έκανες." του αντιγύρισα αυτό που είπε..

Μάλλον σκεφτόταν ότι έκανε μέσα σε ούτε μισή ώρα και δεν είχε βγάλει κουβέντα.

"Μάλλον θα πρέπει να πιούμε κάτι να ξεχάσουμε το τι έγινε και να το ξαναρχίσουμε. Τι λες?" μου πρότεινε δελεαστικά.

"Μπα.. Εγώ έχω σχέδια για την συνέχεια." του είπα και μου χαμογέλασε.

Με σήκωσε στην αγκαλιά του και άρχισε να με φιλάει. Το ίδιο φιλί, όπως στο χολ. Που δεν χρειάζεσαι αέρα για να συνεχίσεις. Απλά να μοιραστούν την ανάσα τους δύο ερωτευμένοι άνθρωποι. Κι αφού έμαθα το κόλπο δεν σταμάτησα ούτε στιγμή το φιλί του, μπορούσα να συνεχίσω και αυτό ήθελα.. Αισθανόμουν πως μπορούσα όλο το βράδυ να μείνω στην αγκαλιά του και να τον φιλάω με αυτόν τον τρόπο χωρίς να σταματήσουμε ούτε λεπτό για ανάσα. Να μας έφτανε το φιλί! Απ' αυτό να εξαρτιόταν η επόμενη πνοή μας..

**************************

Είναι λίγο μικρό αλλά νομίζω πολύ ωραίο.
Συγνώμη που έχω τόσο καιρό να βάλω, απλά είχα ξεχαστεί, έγιναν και πολλά και τώρα απλά τα κατάφερα. Το υπόσχομαι ότι από την επόμενη βδομάδα θα βάζω πιο συχνά και τώρα τα λέμε το Σαββατοκύριακο. 

Σας ευχαριστώ που το διαβάζετε ελπίζω να σας αρέσει.