Απαγορευμένος Έρωτας!! {BW2019}

Part 35

#_Μεριά_Στέλιου_

Φτάσαμε στο σπίτι και αφού κάναμε μπάνιο έμεινα στο δωμάτιο με την Μαριλού.

"Στέλιο, συγνώμη." καθόταν στην άκρη του κρεβατιού και είχε χαμηλά το βλέμμα.

"Γιατί ρε Μαριλού? Απλά.. Άστο.." ήθελα να την ρωτήσω τόσα πολλά αλλά μετά κατάλαβα πως δεν έχει καμία σημασία.

"Όχι, όχι.. Πες μου. Στέλιο δε θέλω να μαλώνουμε σ'αγαπάω.."

"Λυπάμαι.. Απλά ρε Μαριλού πως μπορείς? Εγώ είμαι τρελός για σένα κι όλες οι άλλες περνάνε απαρατήρητες.. Δεν πάνε να 'ναι ψηλές, ξανθές με κωλάρες?! εγώ για σένα λιώνω και καίγομαι.. Κι εσύ? Με τον κάθε τυχαίο με ξεχνάς, κι έρχεσαι και μου λες πως μ'αγαπάς?" την ρωτάω βγάζοντας το παράπονό μου.

"Όχι Στέλιο αυτό δεν είναι αλήθεια.. Απλά είχα θυμώσει μαζί σου τότε που μου 'χες μιλήσει έτσι και δεν ήξερα τι έκανα.. Ήθελα να σου πάω κόντρα και γι αυτό τα έκανα όλα αυτά γιατί ήθελα να πονέσεις.. αλλά αυτό το ήξερες και πλέον δεν ισχύει κάτι τέτοιο." μου είπε και ήθελα να την χτυπήσω.. Άμα με αγαπούσε στ' αλήθεια δεν θα ήθελε ούτε λεπτό να πονέσω..

"Δεν πάει έτσι η αγάπη, Μαριλού.. Με είχες πονέσει τότε υπερβολικά, ξέρεις τι πόνος ήταν να προσποιούμε πως είμαι καλά και να σου μιλάω έτσι? Δεν ξέρεις.. Πότε έλαβες πόνο εσύ? Ποτέ, μόνο θυμό είχες.. Και όλα τα έκανες από θυμό και με σκοπό να με κάνεις να πονέσω, τόσο που να εξαφανιζόμουν.. Αυτό δεν ήθελες? Πες μου Μαριλού, αυτό δεν είχες σκοπό να κάνεις?" 

"Όχι, όχι, όχι.. Δεν είναι αλήθεια Στέλιο, το ξέρω πως δεν τα πιστεύεις αυτά.. Κι εγώ πόναγα" την σταμάτησα και πήρα τον λόγο εγώ, ενώ πλέον βρισκόμουν μπροστά της.

"Ναι αλλά γιατί πόναγες εσύ? Εξήγησε μου Μαριλού και θα σε καταλάβω. Πόναγες επειδή είδες το αγόρι σου με άλλη? Όχι! Πόνεσες επειδή έπρεπε να του φερθείς σκληρά για να καταλάβει πως έχει κάνει τις μαλακίες του? Όχι, γαμώ το φελέκι μου, Μαριλού.. Όχι!" 

"Πόναγα, Στέλιο.. Πόναγα που δεν σου μίλαγα.. Πόναγα που ήμουν μακρυά σου." πλέον δάκρυζε και δεν το άντεχα.

"Θυμός λέγεται αυτό Μαριλού.. Θυμός λέγεται! Θύμωνες που δεν μου μίλαγες.. Θύμωνες που ήσουν μακρυά μου.. Θύμωνες με τον εαυτό σου.. και τι έκανες μετά? Ξέσπαγες στο κρεβάτι σου με κάθε μαλακισμένο τυπάκι.." 

"Σταμάτα Στέλιο, σταμάτα.." έπεσε στην αγκαλιά μου και έκλαιγε με ένταση..

Την σήκωσα στην αγκαλιά μου και την κράτησα πάνω μου. Δεν σταμάταγε να κλαίει και μου ράγιζε την καρδιά.. Μετά από μερικά λεπτά έκατσα στο κρεβάτι και την έβαλα να κάτσει πάνω μου έχοντας τα πόδια της αριστερά και δεξιά μου. Πέρασε τα χέρια της απ'τον λαιμό μου και τα άφησε να πέσουν πίσω, πιέζοντας την πλάτη μου. Οι παλάμες μου μαλακά ακουμπούσαν τη μέση της και το κεφάλι μου εξίσου απαλά ακουμπούσε το δικό της.