Απαγορευμένος Έρωτας!! {BW2019}

Part 13

#_Μεριά_Ανθής_ 

Καθόμουν μπροστά απ'την ντουλάπα και κοίταζα τα ρούχα μου.. 

"Όχι.. Απαίσιο.. Εξαιρετικό..για κηδεία.. Ε δεν θα πάω και σε γάμο. Όχι, όχι, όχι, όχι.." μονολογούσα βγάζοντας ένα ένα τα φορέματα μου έξω..

Όχι φόρεμα λοιπόν! Έγινε κατανοητό. Πήγα στο ράφι με τις μπλούζες και κοίταξα.. Δεν μ'άρεσε κάτι, το ίδιο και στα παντελόνια και τις φούστες.. Εν τέλη κατέληξα σε ένα κατακόκκινο φόρεμα της Λου που το είχε ξεχάσει στο σπίτι μου παρατημένο στην καρέκλα του γραφείου μου. Καθαρό φαίνεται, αυτό θα βάλω! 

Πήγα κι έκανα ένα μπάνιο, αφού βγήκα έβαλα κάτι πρόχειρο μέχρι να φτιάξω τα μαλλιά μου και να βαφτώ. Έκανα τα μαλλιά μου ίσια και βάφτηκα έντονα με μαύρες αποχρώσεις. Κοίταξα στο κινητό μου την ώρα και είδα το μήνυμα του Παναγιώτη. "Στις 8? Ω Θεέ μου έχω μόνο μισή ώρα.. Πρέπει να τελειώνω.." μονολόγησα ξανά.

Έβαλα το κόκκινο φόρεμα με την μαύρη ζώνη του και τις μαύρες γόβες μου. Αφού έβαλα τα κοσμήματα μου πήρα το μαύρο μου παλτό και την κόκκινη τσαντούλα χειρός μου και έβαλα μέσα το κινητό μου τα κλειδιά μου κλπ. κι έφυγα κλειδώνοντας την εξώπορτα. 

20:15 ήμουν κάτω απ'το σπίτι του.

Χτύπησα το κουδούνι και περίμενα να μου ανοίξει..

#_Μεριά_Παναγιώτη_ 

"20:05 και ακόμα να 'ρθει.. Λες να της συμβαίνει κάτι?" βασανιζόταν το μυαλό μου με άσχημες σκέψεις μέχρι που επιτέλους χτύπησε το κουδούνι. Της άνοιξα και περίμενα μέχρι να ανέβει. Όλα ήταν έτοιμα, κοιτάχτηκα μία τελευταία φορά στον καθρέφτη και ήμουν μια χαρά. Άνοιξα την πόρτα.. και να τη! Τόσο όμορφη..

"Παρακαλώ περάστε μέσα δεσποινίς μου." της είπα και της έδωσα το χέρι μου για να με ακολουθήσει προς το σαλόνι. "Ομολογώ να πω πως με τρομοκρατήσατε λίγο με την αργοπορία σας, αλλά χαίρομαι που όλα είναι εντάξει." 

"Απλά έχασα το λεωφορείο.. Συγνώμη που σε ανησύχησα." μου είπε απολογητικά.

"Δεν πειράζει μωρό μου.. Δώσε μου το παλτό σου." 

Έβγαλε το παλτό της κι έμεινε με ένα υπέροχο στενό κόκκινο φόρεμα που κολάκευε τέλεια το υπέροχο σώμα της.

"Λοιπόν.. Ανθή.. Είσαι υπερβολικά όμορφη, σήμερα, απ' ότι σε 'χω συνηθίσει." της είπα χάνοντας τα λόγια μου και πήρα το παλτό της.

"Αυτό είναι καλό ή κακό?" με ρώτησε.

"Για αρχή καλό.. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί στο τέλος της βραδιάς όμως." έκανα ένα πονηρό χαμογελάκι και την ξανά πλησίασα. "Θα θέλατε να περάσουμε τώρα στο δείπνο ή αργότερα?"

"Θα έλεγα τώρα.. Αργότερα μπορεί να είμαστε απασχολημένοι." μου είπε και μου χαμογέλασε κι εκείνη πονηρά ενώ προχώρησε προς το τραπέζι.

Έκανα ένα γελάκι επειδή κατάλαβα το παιχνίδι της και γύρισα και προχώρησα προς το μέρος της.

Ξερόβηξα, για να με αφήσει να σύρω την καρέκλα της για να κάτσει. Αφού έκατσε εκείνη σέρβιρα στα ποτήρια μας το κόκκινο κρασί και έκατσα κι εγώ για να ξεκινήσουμε το δείπνο μας.

*********************************

Συγνώμη που καθυστέρησα να το ανεβάσω αλλά μου προέκυψε μια δουλειά γι αυτό είναι και μικρό.

Ελπίζω όμως να σας αρέσει, το επόμενο θα ανεβεί μες την βδομάδα (θέλω να πιστεύω σύντομα). 

Ευχαριστώ που το διαβάζετε!!! :*