KOD ADI SERİSİ-1 KIRMIZI

DAVET

"Gizem!" diye bağırdım telaşlı bir şekilde. Çok vaktim kalmamıştı. Bu başlı başına benim hatamdı. Atış poligonunda o kadar oyalanmasaydım bu şekilde geç kalamayacaktım.

Gizem, rahat bir şekilde odama giriş yapmıştı. Ama çok fazla ilerlemeden kapının yanındaki duvara sırtını yaslamış ve ellerini göğsünün altında birleştirmişti. O çoktan hazırlanmış bir halde bekliyordu. Kırmızı mini üzerine tam oturan ve benim gibi birinin asla giyinmeye cesaret edemeyeceği kadar dekoltesi olan bir elbise giyinmişti. Uzun sarı saçlarını tepesinde ustaca toplamış ve koyu bir makyajla her zamanki gibi göz kamaştırıcı bir hale bürünmüştü. Siyah ayakkabılarıyla zarif bir görünüme sahip olmuştu. Onu görünce kendimi suçlu hissetmiyor değildim hani. Beni defalarca kez arayıp geç kaldığımı söyleyip durmuştu ama ben ısrarla sırf birkaç kez daha fazla ateş edebilmek için oyalanmıştım. Evet, davete bir saat kala gelmiştim. Duştu, giyinmekti, saçtı makyajdı derken bir saat su gibi akıp gitmişti. Suçlu olduğumu bildiğimden aşırı tepkiler veremiyordum. Çünkü Gizem oldukça kızgındı.

" Bu kadar geç kalmasaydın böyle elin ayağın birbirine dolamazdı. Neden bir kez olsun normal kızar gibi davranmayı denemiyorsun ki? İnan işin çok daha kolay olacak." Dedi alaylı bir şekilde.

Saçımı geriye doğru atıp masanın üzerindeki kolyeyi elime aldım ve Gizem'e döndüm. " Normalden kastın, bir saate hazırlanabilecekken saatler öncesinden telaşına kapılıp dolabımdaki tüm elbiseleri elden geçirdikten sonra, net olarak karar veremeyip yeniden tüm kıyafetleri deneyerek akşama uygun kıyafeti belirlemek mi bahsediyorsun? Ya da eğer dolaptaki kıyafetleri ikinci turdan sonra yeterli bulmazsan, yeni bir kıyafet için alışverişe çıkıp tabanların ağrıyana kadar mağazaları altüst etmek ve sonunda ilk beğendiğin kıyafeti alarak eve dönmekten mi? Hatta sonrada saçınla saatlerce uğraşmak, şekilden şekle sokmak ve bir modele karar vermeye çalışmaktan mı? Ha unuttum... Bir de makyaj için zaman yaratmaya çalışmak ve davete sabahtan beri hazırlanmaya başlamış olmak ve son anlarda hazırlanabilmekten mi kast ediyorsun? " diye sordum gülümseyerek. Gizem ağzı bir karış açılmış halde beni izliyordu. " Normallikten kastın eğer buysa ben anormal olmayı tercih ediyorum." Ona doğru yürüyüp önünde durdum. " Kolye mi takar mısın?" diye sordum.

Ağzını kapatmayı akıl ettiğinde, elimde tuttuğum kolyeye baktı. Sonrada uzanıp elimden aldı. " Sen iflah olmazsın İnci." Dedi. Bir yandan da işaret parmağıyla bana dön işareti yapmıştı. Bende ikiletmeden hemen önünde dönüp, kolyeyi kolayca takmasına müsaade ettim. " Senin bu saydıkların tüm kızların ortak noktasıdır. Sen hariç tüm kızların..." diye altını çizdi hemen ardından. Buna gülerek karşılık verdim. " Sen uslanmaz bir istisnasın."

Kolyeyi takınca kendimi geri çekip yüzüne baktım. " Nasıl olmuşum?" diye sordum ve boy aynasına yaklaşıp son kez kendimi süzmeye başladım. Kolay çıkarılabilecek şekilde tek parça siyah, belden oturtmalı ve etek kısmı dar ve oldukça kısa bir model giyindim. Saçlarımı açıp bir şekilde dalgalar halinde omuzlarımdan dökülüşüne izin vermiştim. Gizem'in elbisem ve göz rengim hakkında söylediklerini şimdi daha net anlıyordum. Gerçekten oldukça uyumlu görünmüştü.

" Oldukça hoş görünüyorsun. Her zamanki gibi."

Başımı geri çevirip öpücük yolladım. Sonra önüme dönerek normalden daha büyük bir çanta çekip çıkardım. Gerekecek tüm malzemeleri içine koyup kapattım ve yatağın üzerindeki siyah uzun kabanımı alıp Gizem'le beraber odadan ayrıldık. Çok beklemememize gerek kalmadan Cem ve Oğuz gelmişlerdi. Dördümüz iki farklı arabayla davetin yapılacağı yere doğru yol aldık.

Selim Kuzey'in doğum günüydü Şubat 25... bizim için olukça önemli bir gündü. Hayatımızın gidişatı bu gün belli olacaktı. Lanet herif dosyaları nereye sakladıysa onu artık bulmak zorundaydık. En azından artık holdingde olmadığını biliyorduk. Çünkü Güney ve Oğuz benden sonra bir kez daha o odaya girip iyice araştırmışlardı. Ancak tablonun arkasındaki kasadan başka kasa bulamamışlardı. Bu yüzden yeni hedefimiz ev olmuştu.