Βαρέα και Ακόμα πιο Ανθυγιεινά

κεφάλαιο 5

ΣΤΕΛΙΟΣ

Επέστρεψα στο μαγαζί και αμέσως βρήκα τον Δημήτρη να πίνει και να μιλάει μαζί με τους άλλους. Η παρέα είχε μεγαλώσει και είχε μπλεχτεί με μια άλλη, που όπως μας ενημέρωσαν ήταν και αυτοί ντόπιοι. Με ρώτησε γιατί άργησα και του είπα ότι ξανά είδα την πιτσιρίκα από το τρακάρισμα..

«Ωχ! Μη μου πεις ότι δεν σου ζήτησε συγνώμη πάλι! Ευτυχώς που δεν έπαθε τίποτα η μηχανή!» για εμένα ούτε λόγος,

«Όχι δε μου ζήτησε! Την πήγα σπίτι της..» αφήνει το ποτό του, στο τραπέζι και με κοιτάει στραβά.

«Καλά μαλάκας είσαι; Αυτή σε έβρισε και εσύ την πήγες σπίτι της;» τωρά τι να του λέω;

«Ναι ρε, την πήγα σπίτι... ξέχνα το είναι μεγάλη ιστορία!»

«Δεν μου είπες ήταν καλή;» δύσκολο να απαντήσω

«Σίγουρα δεν ήταν άσχημη... δεν την λες καλλονή! Μια συμπαθητική κοπέλα..» η οποία γυρνάει συνέχεια μέσα στο μυαλό μου

«Ωχ! Στέλιο δε μας τα λες καλά... όταν εσύ αναφέρεσαι σε κοπέλα και την λες συμπαθητική, τότε έχουμε πρόβλημα!»

«Κόψε τις μαλακίες και ζήτα ένα ποτό για εμένα.» ο Δημήτρης με ξέρει καλά, μετά από τόσα χρόνια λογικό είναι. Αυτή την κοπέλα την σκέφτομαι μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετική... αλλιώτική.

Η ώρα περνάει και ο Δημήτρης μιλάει συνεχώς με μια κοπέλα από την άλλη παρέα. Είναι πεταχτούλα και συνέχεια χαμογελάει. Μετά από λίγο η κοπέλα φεύγει και ο κολλητός μου με πλησιάζει μουτρωμένος.

«Τι έπαθες και έχεις τέτοια μούτρα;»

«Η πιτσιρίκα μου έριξε μια ωραιότατη χυλόπιτα και έφυγε...» ωχ! Ο Δημήτρης με χυλόπιτα στο στομάχι δεν είναι καλή παρέα

«Μας δουλεύεις ρε; Δε βλέπεις εκεί τις δίδυμες που μας κοιτάνε συνεχώς;» τις κοιτάει και το χαμόγελο εμφανίζεται ξανά στο πρόσωπο του

«Δίκιο έχεις! Οι πιτσιρίκες είναι κομπλεξικές και καλό είναι να μην ασχολούμαστε μαζί τους!» τελειώνει το ποτό του με μια γουλιά «Πάμε!»

«Που;»

«Στα κορίτσια που αλλού;» τι να τον κάνω που είναι φίλος μου αδερφικός και δεν θέλω να τον βλέπω στενοχωρημένο!

Η υπόλοιπη βραδιά κύλησε όμορφα και οι δίδυμες Άσλει και Λόρα μας κάλεσαν στο ξενοδοχείο τους για να συνεχίσουμε. Ήταν Σουηδέζες που είχαν έρθει διακοπές εδώ και έψαχναν κάποιους για να περάσουν καλά. Ήταν και οι δύο ψηλές, αδύνατες με ανύπαρκτες καμπύλες, αλλά ήξεραν καλά τι έπρεπε να κάνουν... τις ακολουθήσαμε και μείναμε ξύπνοι μέχρι το ξημέρωμα. Το πρωί που σηκώθηκα να φύγω ένιωθα άδειος, το χθεσινό βράδυ δεν ήταν άσχημο αλλά δεν μπορούσα να πω ότι μου πρόσφερε κάτι.. Φόρεσα τα ρούχα μου και βγήκα από το δωμάτιο, χτύπησα την διπλανή πόρτα και μου άνοιξε ο Δημήτρης, τυλιγμένος μόνο με ένα σεντόνι..