κεφάλαιο 39

11.3K 1K 69
                                    



ΑΛΙΚΗ

Με έχει κολλημένη στον τοίχο και φιλάει τον λαιμό μου, τους βλέπω όλους να μας κοιτάνε.. την Ηλιάνα με τον Δημήτρη, τον Φώτη, τον Χρίστο, τον Πάνο, την Άρτεμη με την Ρέα και άλλους δύο που δεν τους γνωρίζω..

«Στέλιο... Στέλιο... δεν ήμαστε μόνοι..» σταματάει να με φιλάει και κοιτάει πίσω του. Με αφήνει να πατήσω κάτω και μου φτιάχνει το φόρεμα. Γυρνάει προς το μέρος τους και χαμογελάει.

«Τι γίνεται ρε παιδιά; Πως και από εδώ;» ο Δημήτρης μας πλησιάζει

«Κολλητέ χρόνια πολλά! Η μαμά σου νόμιζε ότι θα ήσουν μόνος... με πήρε τηλέφωνο και με παρακάλεσε να καλέσω πέντε- έξι φίλους... μάλλον δεν κάναμε καλά..» το τελευταίο το λέει σιγά σιγά κοιτώντας με.

«Δεν πειράζει... από φαγητό τι κανόνισες;»

«Μόλις μας έφεραν τις πίτσες!» όλοι αρχίζουν να τον πλησιάζουν και να του εύχονται χρόνια πολλά. Όλοι εκτός από την Άρτεμη. Στέκεται ακίνητη και μας παρακολουθεί, αν μπορούσε να με σκοτώσει με το βλέμμα της θα το είχε κάνει. Όταν του εύχονται όλοι πλησιάζει αργά αργά και χειροκροτεί..

«Μπράβο! Μπράβο Στέλιο! Άφησες εμένα για να είσαι μαζί της!»

«Άρτεμη πρέπει να καταλάβεις ότι εμείς δεν είχαμε τίποτα..» ο Στέλιος περνάει το χέρι του στη μέση μου και με τραβάει κοντά του.

«Δεν είχαμε τίποτα; Σοβαρά; Και όταν με πηδούσες τι είχαμε; Τίποτα; Εγώ είχα και έχω αισθήματα για εσένα, όχι όπως αυτή η... τσούλα που πάει με τον έναν και με τον άλλο!» πάει να την πλησιάσει αλλά τον συγκρατώ.

«Μη τολμήσεις να ξανά μιλήσεις έτσι για εκείνη!» όλοι μας κοιτάνε, ο Δημήτρης είναι έτοιμος να επέμβει αν χρειαστεί. Η Άρτεμη κάνει ένα βήμα πίσω και συνεχίζει..

«Για ρώτα την πόσο καιρό πηδιέται με τον Στράτο πίσω από την πλάτη σου!» ο Στέλιος με κοιτάει με απορία και έπειτα στρέφεται πάλι σε εκείνη. Δεν ξέρω τι να του πω.

«Που τον ξέρεις εσύ τον Στράτο;»

«Που τον ξέρω; Θα σου πω αμέσως..»

«Στέλιο, θα σου πω εγώ τι έγινε.. »η φωνή μου βγαίνει αλλαγμένη και φοβάμαι την αντίδραση του.

«Περίμενε Αλίκη, θέλω να την ακούσω.»

«Πριν ένα μήνα περίπου, πήγα στο σπίτι της, τουλάχιστον έτσι νόμιζα τότε, ότι είναι σπίτι της! Ήταν μέσα αυτός και μάλλον τους διέκοψα..»

Βαρέα και Ακόμα πιο ΑνθυγιεινάΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα