κεφάλαιο 22

12.7K 1K 99
                                    


ΑΛΙΚΗ

Μόλις απομακρύνθηκα από κοντά του ξέσπασα σε κλάματα. Στη διαδρομή από το σπίτι της γιαγιά του μέχρι το δικό μου τα έβλεπα όλα θολά. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι μέσα σε μια στιγμή άλλαξε όλη μου η ζωή. Το μαγαζί που μεγάλωσα καταστράφηκε. Οι γονείς μου μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας θα πρέπει να αρχίσουν ξανά από το μηδέν... μπήκα στο σπίτι και έτρεξα στο δωμάτιο μου. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και άρχισα να πνίγω τις κραυγές μου και τους λυγμούς μου στο μαξιλάρι. Ένα μεγάλο "γιατί" έπαιζε συνέχεια μέσα στο μυαλό μου και δεν μπορούσα να δώσω μια λογική απάντηση. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που χαίρονται να κάνουν κακό στους άλλους. Τι θα κάναμε τώρα; Ήξερα ότι οι γονείς μου το Χειμώνα τα έβγαζαν δύσκολα πέρα και προσπαθούσαν να κρατάνε λίγα χρήματα στην άκρη, από το Καλοκαίρι, για μια δύσκολη στιγμή. Πως θα ξεπερνούσαμε αυτή την καταστροφή; Στο μυαλό μου ερχόντουσαν εικόνες από το μαγαζί..

Όταν φτάναμε, από μακριά αμέσως είδα τον καπνό και μύρισα την φωτιά. Πριν ακόμα σταματήσει το αυτοκίνητο εγώ είχα πεταχτεί έξω.. αυτό που αντίκρισα με μια λέξη μπορούσα να το χαρακτηρίσω μόνο, καταστροφή! Έτρεξα στην μητέρα μου και την αγκάλιασα, τα μάτια της ήταν πρησμένα από το κλάμα και αμέσως στο μυαλό μου ήρθαν οι απειλές του Αργύρη. Ήταν τυχαίο ή το έκανε εκείνος; Οι τύψεις άρχισαν να με ενοχλούν και δεν ήξερα τι να κάνω. Τι να έλεγα; Ότι με απείλησε; Κοιτούσα εκεί που κάποτε ήταν το μαγαζί μας και έβλεπα μόνο μπάζα. Οι πόρτες και τα παράθυρα δεν υπήρχαν πια.. το υπόστεγο είχε καεί και ήταν μισογκρεμισμένο. Όλα είχαν καταστραφεί, τραπέζια, καρέκλες...

Όταν επέστρεψαν ο πατέρας μου και μας είπε το πόρισμα της πυροσβεστικής, σιγουρεύτηκα. Ήταν εμπρησμός. Ήμουν σίγουρη ότι το έκανε εκείνος! Τους είπα ότι εγώ φταίω, έτσι ένιωθα, ότι για όλα έφταιγα εγώ! Τους είπα ότι καιρό τώρα με απειλούσε και συνέχεια αντιμετώπιζα προβλήματα μαζί του. Εκείνη τη στιγμή έμαθα ότι και η μητέρα μου είχε διαπληκτιστεί μαζί του πρόσφατα και μπήκε στη μέση ο Στέλιος. Ίσως εκείνος να ήταν που έριξε λάδι στη φωτιά. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι για να παρηγορηθώ αλλά δεν έβρισκα τίποτα. Όλο το φταίξιμο έπεφτε πάνω μου. Αντί να σκεφτώ το καλό της οικογένειας μου σκέφτηκα μόνο τον εαυτό μου και τον Στέλιο! Οι γονείς μου καταστράφηκαν εξαιτίας μου! Τα όνειρά μου καταστράφηκαν, δεν υπήρχε περίπτωση να πάω να σπουδάσω, δεν μπορούσα να τους προσθέσω άλλο ένα βάσανο...

Βαρέα και Ακόμα πιο ΑνθυγιεινάWhere stories live. Discover now