Kidnapped & broken

chapter 3

Herschreven op 14/05/16

Ik sla hard op zijn rug, en schreeuw alle scheldwoorden die me te binnen komen op dit moment. Niet alleen ben ik woedend, ik ben ook heel erg bang. Tranen stromen over mijn wangen. Hij staat even stil, maar ik ga gewoon door met slaan en schreeuwen. Iedereen stapt in zwarte busjes en auto's. Jake stapt in een busje. Je hebt aan de linker en rechter kant lange bankjes. Er zit nog een man in. Hij zet mij neer op de bank. Ik probeer meteen om naar de deur te rennen, maar de onbekende man pakt me vast en zet me weer neer. Jake kijkt me doordringend aan. Hij heeft een doekje vast. Hij gaat zitten en zet mij op zijn schoot neer. Hij zet het doekje op mijn mond. Ik vecht er tegen, maar na 1 minuut moet ik wel ademen. Ik adem heel zachtjes in. "Brave meid..". En dan raak ik verdwaald, in een groot zwart gat.

~

Ik word wakker in een kleine ruimte. Het is donker. Als ik besef waar ik ben raak ik in paniek. Wat willen ze van mij? Van ons? Waar heb ik dit aan verdiend? Het is hier echt ontzettend benauwd. Ik wil opstaan maar mijn handen zijn aan de muur geketend. Wat is dit?! "Laat me hieruit!" Schreeuw ik met al mijn kracht. Na een paar minuten word de deur geopend. Jake komt de kamer binnen lopen. "Lekker geslapen, schoonheid?" Zegt hij op een geamuseerde toon. "Nee en laat me nu hieruit, klootzak." antwoord ik boos. "Niet schelden schoonheid, daar ben je te mooi voor.". Ik begin te blozen en vervloek mezelf. Hij grinnikt om mijn reactie.

Hij komt op me afgelopen en hurkt voor me neer. Wauw, hij is zo verdomd knap denk ik bij mezelf. Hij staart me een tijdje aan en haalt dan een sleutel uit zijn zak. Hij leunt een beetje naar me toe en maakt me los. Ik wil opstaan, maar hij duwt me terug. Verward kijk ik hem aan, hij maakte me toch niet voor niets los? "Er zijn een paar regels. ten eerste, je gehoorzaamt, niet alleen naar mij, maar ook naar mijn vrienden, begrepen?" Ik reageer niet. "Ik vroeg je wat" zegt hij met een dreigende blik. Ik knik maar van ja. "Mooi. Ten tweede, je probeert niet te ontsnappen. Het gaat je namelijk echt niet lukken.. En ten derde, je geeft geen grote bek.". Vanbinnen lach ik hem keihard uit. Denkt hij nou echt te kunnen bepalen wat ik doe? Mooi niet. "Oké." antwoord ik zacht. Ik wil gewoon weg uit deze kamer. Hij aait over mijn haar maar ik sla zijn hand weg. Hij moet lachen. Voor de tweede keer sta ik op en dit keer laat hij het wel toe.

~

We lopen door de gangen van een enorm huis. Is het eigenlijk wel een huis? Hij heeft mijn arm stevig vast. Onder me hoor ik gegil en geschreeuw. Dat is vast de kelder. Ik vraag me af wat ze met de andere meiden doen. Diep in gedachten verzonken, merk ik niet eens dat we er al zijn. Hij opent een deur, en we komen in een ruimte die lijkt op de woonkamer. Er zijn wat jongens, allemaal ongeveer even oud al Jake denk ik.

Ik word ter plekke verlegen, en wil het liefst door de grond zakken. Deze jongens staren me aan alsof ik een schilderij ben en het bevalt me totaal niet. Jake geeft me een zacht duwtje in mijn rug, waardoor ik niet anders kan dan naar voren lopen. ''Hee, daar hebben we onze prinses!" Grijnst één van de jongens. ''Ze heet Vera.'' antwoordt Jake lachend. ''Alles goed? Ik ben Dennis.'' zegt een jongens tegen mij terwijl hij een sigaret rookt. Vroeg hij nou net serieus of het goed ging? Ik ben verdomme gekidnapped en hij vraagt of het goed gaat. Ik zou zo graag alles tegen hem wil schreeuwen wat ik net vertelde, maar in plaats daarvan knik ik zachtjes. ''Daarnet was ze niet zo verlegen.'' Grinnikt Jake. ''Ja, we hoorden het.'' lacht nog een andere jongen. Ik voel dat ik begin te blozen, en kijk snel de andere kant op. Blijkbaar iets te laat want de jongens grinniken. Ze stellen zich allemaal voor. Ze heten Dennis, Mike, David en Adam. Ik ben nog steeds heel bang, en boos. Ik heb vrijwel niks gezegd terwijl de jongens aan het praten zijn. Ik ben een plan aan het bedenken om hier weg te komen. ''Kom, we gaan.'' zegt Jake.

Ik voel de woede weer opborrelen en besef dat ik hier waarschijnlijk voor altijd zal blijven. Tijd om te ontsnappen denk ik. ''Nee.'' antwoord ik simpel. "Wàt zei je?'' vraagt Jake met een dreigende ondertoon. ''Ik wil niet mee.''. Het kwam er iets minder zelfverzekerd uit dan ik had gehoopt. ''Jij hebt helemaal niks te willen, hoor je me?''. Wat een idioot is dit zeg. "Ja ik ben niet doof eikel''. En dát.. had ik beter niet kunnen zeggen.''Laat haar zien wie de baas is, Jake.'' hoor ik Dennis nog zeggen. Binnen een aantal seconden, voel ik een enorme klap om mijn gezicht. Het brand ontzettend en de woede die ik in me heb word alleen maar groter en groter. Uit pure boosheid, sla ik hem terug, duw ik hem weg en kruip ik snel onder zijn arm door. Ik ren zo snel als ik kan naar de deur toe, maar die zit op slot. Als ik me omdraai zie ik dat Jake nu verrassend dichtbij staat. Achter Jake, staan de jongens toe te kijken alsof het een film is. Help me dan! Hij komt op me af lopen, en ik strompel langzaam achteruit. Al veel te snel voel ik dat ik tegen de muur sta. Hij kijkt me met een blik vol woede aan. Ik word er bang van. Jake staat nu zo dichtbij, dat ik zijn adem kan voelen. Hij heft zijn hand op, maar op dat moment word ik bevrijd van zijn woede.

Moewhahahahah Cliffhangerr ;) Ik ga morgen of vanavond weer updaten! aangezien ik deze week maar 1 toets heb. dus jullie hebben geluk♥️ Dankjulliewell voor de votes! Xx Shewa