>> Hoofdstuk 21 <<

9.6K 273 67
                                    

We lopen naar zijn kamer en ik klop op de deur voor ik naar binnen ga. Hij kijkt me verbaasd aan.

"Hallo schoonheid" zegt hij. Ik zwaai even. "Wat is er aan de hand?" vraagt 'ie. "Ik.. "

"Ik wil niet bij Micheal in de buurt zijn, mag ik hier blijven?" Hij kijkt me onderzoekend aan.

"Sorry schoonheid, maar ik moet echt even aan het werk". Ik kijk hem verdrietig aan.

"Maar hij g-" begin ik nog. "David blijft bij je" antwoord hij. "Arghh oké" zeg ik boos.

"Doei schoonheid" grijnst hij. Ik zeg niks maar loop weer weg met David.

We gaan de trappen op naar boven..

~

Ik voel me een beetje zenuwachtig. Komt het door Micheal? Of gewoon omdat er zoveel jongens zijn?

Ik klem me vast aan David zijn shirt. "Alles oké?" vraagt hij. Ik schud mijn hoofd van nee.

Hij stopt midden op de trap. "Why not?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Micheal"

fluister ik. Hij trekt me in een knuffel en ik sla mijn armen om zijn nek. Ik probeer te ontspannen.

"Hij kan je niks doen, onthoud dat" zegt hij zachtjes. Ik knik en haal even heel diep adem.

Ik recht mijn rug en loop vol met goede moed de trap op. Eenmaal boven zie ik dat ze inderdaad,

aan het gamen zijn. Sommigen kaarten, anderen zitten op hun telefoon. Ryan merkt me als eerste op.

"Haa, daar is ons prinsesje" roept hij. Iedereen kijkt me opeens aan en ik word weer rood.

"Ze is echt tering lekker" lacht Alex. Ik word nog roder en probeer me achter David te verbergen.

"Waarom zo verlegen schatje?' roept Adam. "Ik ben niet verlegen" lieg ik. Ze moeten lachen.

Dennis wenkt me en ik loop naar hem toe. Hij gebaart dat ik naast hem moet gaan zitten.

Ik kijk David vragend aan maar hij knikt geruststellend. Ik ga langzaam naast hem zitten.

"Hallo mooi meisje" knipoogt Nick. Ik moet blozen. Ze grinniken weer.

"Speel je weer mee?" grijnst Ryan. Ik denk even na maar knik dan toch ja.

Beetje lol kan geen kwaad.. Toch? Ik kijk even om me heen en zie dan Micheal aan de andere kant

van de bank. Onze blikken kruisen even en hij grijnst breed. Snel wen ik mijn blik.

Ik ga die idioot niet mijn aandacht schenken. Dat verdient hij gewoon niet. Ik haat hem zo erg.

Ik krijg een controller in mijn handen gedrukt. "Het is hetzelfde spel als de vorige keer" zegt Nick.

Ik knik en we beginnen met spelen, ik moet tegen Nick en Alex.

~

Uitgeput leg ik de controller naast me neer. Gamen kost veel inspanning, you know ;).

Ik heb net 12 keer achter elkaar verloren en de jongens blijven maar lachen.

Kidnapped & brokenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu